Search the Community
Showing results for tags 'Silverbyte'.
-
Namens het voltallige team van Adminstrators, de Goddelijke Dutchy3010 en het team van Moderators heet ik Silverbyte van harte welkom in de GTAGames.nl crew! Vanwege zijn geweldige prestaties dit jaar is hij in de GTAForum Awards 2010 verkozen tot de Beste Megalid van 2010. Op zich al een hele eer om je zo een heel jaar te mogen noemen, maar zijn geluk kan vanavond niet meer op! Vanwege dit resultaat, en vanzelfsprekend zijn inzet op het forum, stellen wij hem aan als Moderator van de GFX fora. Wij wensen hem heel veel plezier en vooral erg veel succes met deze nieuwe taak. In GFX zal Silverbyte samen met .Levi. en -Matthijs-de artistieke leden van het forum in het gareel houden. Silverbyte, je zal het ongetwijfeld prima doen als Moderator! Gefeliciteerd!Overigens wil ik hierbij ook alle andere leden die een award in de wacht hebben gesleept bij de GTAForum Awards 2010 van harte feliciteren met hun behaalde award! Bedankt voor jullie bijdrage aan alweer een mooi forumjaar, geniet van je eventuele prijzen en we hopen dat jullie volgend jaar weer net zo behulpzaam, grappig, koppig en succesvol zullen zijn! Jowx
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte De Top 2000: wat vindt GTAForum? Voor veel Nederlanders betekent december niet alleen Sinterklaas, Kerst en Oud & Nieuw; het is ook synoniem voor de Top 2000 van Radio 2. Deze jaarlijks terugkerende hitlijst houdt menig muziekliefhebber in de laatste dagen van het jaar aan de radio of computer gekluisterd. Het is een begrip, een traditie die er volgens velen gewoon bijhoort. Maar wát is nou precies de magie van de Top 2000? Wij vroegen een aantal leden naar hun verhaal. Grappig detail: de enige Belg die we ondervroegen, gaf de meest uitgebreide antwoorden. "De kracht van de Top 2000 is dat het een lijst van ons allemaal is." Wat vind je zo leuk aan de Top 2000? Thundercover: "De sfeer die het oproept, zo aan het eind van het jaar. Het roept ook saamhorigheid op, wat wel tussen Kerst en Oud & Nieuw past. Met z'n allen hebben we een lijst van de mooiste muziek ooit gemaakt, ondanks dat we elk jaar allang weten wat er op 1 staat." _Night-Men_: "Ik luister vaak alleen de top 100 van de 2000. Het is leuk om soms wat 'nieuwe' muziek te leren kennen." Cabyon: "De kracht van de Top 2000 is dat het een lijst van ons allemaal is: veel mensen hebben gestemd en iedereen vindt een nummer dat in de lijst staat wel tof." thebig: "Als Belg had ik de Top 2000 alleen maar horen voorbijkomen op het forum. Uiteraard zijn er in België ook soortgelijke eindejaarslijsten en die vind ik altijd zeer leuk. Ik hou van muziek en in dergelijke lijsten zijn de meeste liedjes wel goed, dus durf ik er zeker naar te luisteren. Wat ik wat spijtig vind, is dat met zo'n vaste lijst de boel wat geforceerd overkomt, maar ik begrijp het wel. Op die manier is er altijd wel een uitgesproken nummer 1 en heb je niet een hele lijst liedjes die met een handvol stemmen gelijk staan." Wie hoort er op 1 in de Top 2000? Thundercover: "Genesis met Supper's Ready. Waarschijnlijk niet echt een bekend nummer (het staat niet eens in de Top 2000), maar voor mij echt de nummer één van alles wat ooit gemaakt is. Er zit van alles in en het afsluitende non-vocale gedeelte heeft zo veel lagen. Ogen dicht en genieten voor mij." _Night-Men_: "Child in Time van Deep Purple. Geweldig nummer, staat al sinds het begin in de top 10, maar helaas nog nooit op 1. Moet verandering in komen!" Cabyon: "Ik zou nu wel een of ander vaag bandje kunnen voordragen, maar alles bij elkaar opgeteld is Bohemian Rhapsody van Queen toch wel je van het. Ik dacht eerst dat het drie aparte nummers waren. En dat de zanger Freddie Mercury heet helpt natuurlijk ook." thebig: "Dat is een moeilijke vraag, ik heb de lijst snel doorgekeken en mijn eerste 15 favoriete liedjes aangeduid. Bovendien zijn er ook een heleboel liedjes die er gewoon niet instonden. Als ik dan toch moet kiezen uit de lijst dan, is het LA Woman van The Doors. Dit jaar heb ik The Doors goed leren kennen en ben ik er een aantal maanden echt verslaafd aan geweest. Elke dag een album luisteren voor het slapengaan en na 6 dagen opnieuw beginnen (want ze hebben maar 6 albums). Van de nummers die The Doors in de lijst hebben staan, vind ik dit het beste. Bovendien zit er LA in de titel, een mooie knipoog naar GTA V. Als je het zo bekijkt, vat dit nummer 2013 perfect samen voor mij op vlak van audio en games." Kun je je vrije keuzes nader toelichten? Thundercover: "Supper's Ready staat hierboven al genoemd. Tribute van Tenacious D is puur genialiteit, zeker in combinatie met de clip (waarin wellicht een glimp van het allerbeste nummer ooit is op te vangen). The Riddle van Nik Kershaw is hetzelfde: de clip maakt het allemaal net een tikje vreemder. The Funeral van Band of Horses vind ik een erg mooi nummer. Princes of the Universe van Queen is een beetje als Supper's Ready: heeft verschillende stukken en is daarmee niet echt te vergelijken met het standaard couplet-refrein-couplet-refrein-brug-refrein (2x)" _Night-Men_: "The Miracle van Queen heb ik meer gekozen omdat dat nummer de draai gaf. Als kind luister je natuurlijk gewoon die kinderdiscogenres, maar op een gegeven moment krijg je meer een eigen smaak. The Miracle was toen het nummer wat daar voor een deel voor heeft gezorgd, samen met een aantal cd's van mijn vader (Street Legal van Bob Dylan, Legend van Bob Marley, Flashpoint van The Rolling Stones en 24 Carat Purple van Deep Purple). Vandaar dat ook Bob Dylan bij de vrije keuze staat. Mijn favoriete nummer van Queen, One Vision, staat er nog bij (kende ik overigens al voor ik GTA IV had gespeeld), Sad But True van Metallica vind ik ook een goed nummer (vooral live tijdens Freddie Mercury Tribute), en Hey Joe van Jimi Hendrix is ook gewoon een favoriet." Cabyon: "Wel, Minnie Ripperton's Lovin' You heb ik erin gezet vanwege die prachtige, hoge uithalen; Tom Petty & The Heartbrakers' Breakdown is gewoon een lekker nummer en Let's Start A Band van Amy McDonald doet me denken aan de fijne zomers waarin mijn vader dit nummer naar goed gebruik kapot draait." thebig: "Ik heb geen vrije keuzes ingevuld." _______________ Zo zie je maar weer dat iedereen zijn eigen verhaal heeft bij de Top 2000. Sommige mensen kregen het met de paplepel ingegoten, anderen gingen zelf op ontdekkingstocht uit, maar ze hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn gek op muziek. Meepraten over de Top 2000? Hier kun je terecht.
-
Deze rubriek is geschreven door @NandroDavids en vormgegeven door @Silverbyte
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Hieronymus of hoe alles heel snel fout kan gaan Hij draaide het donkere parkeerterrein achter zijn appartementencomplex op. Het was even na drie uur 's nachts en hij was kapot. Werken in een nachtclub waar de hele onderwereld van Amsterdam samenkomt om zich te laven aan drank en pillen, het gaat je niet in de koude kleren zitten. Hieronymus stapte uit, griste zijn lederen Louis Vuitton-tas (nep natuurlijk, Hieronymus verdiende een hongerloontje - hij pretendeerde echter graag een fortuinlijk man te zijn) van de achterbank en sloeg het portier achter zich dicht. Hij had die avond de beruchte Johan G. in elkaar geslagen toen deze op het punt stond de tent af te breken. Johan was met veel gevloek afgedropen, maar Hieronymus wist dat hij het hier absoluut niet bij zou laten. Ze (Johan en zijn aanhang) zouden hem komen zoeken, dat was zeker. Hij keek om zich heen. Er zat een junk tegen een hek geleund met een blik Euroshopper-bier, maar verder was het achterplaatsje verlaten. Geen spoor van Johan. In kalme tred beende hij richting de achterdeur. "Guur weertje he? Je wilt vast gauw naar binnen..." De woorden troffen hem als een kogel in de nek. Hij draaide zich om. Daar stond Johan, met een pleister op zijn neus en zijn rechterhand verpakt in gips. Hij had het kunnen weten. "Je ziet er bijzonder appetijtelijk uit, zo in het maanlicht" antwoordde Hieronymus, en hij was verbaasd over de kalmte waarmee hij de woorden uitsprak. Johan grijnsde, zoals alle zware jongens grijnzen vlak voordat ze een zwaar delict plegen. Hij bracht de gipshand naar de binnenkant van zijn bomberjack. Er verscheen een klein machinegeweer. "Weet je hoe laat het is, Hieronymus? Het is tijd om te bidden" Hieronymus was voorbereid op dergelijke situaties. Voordat hij achter de bar van Club Zeus belandde, had hij er voor de deur gestaan als uitsmijter. Hij had menig relschopper de straat op gewerkt, goedschiks of kwaadschiks. Hij wist hoe hij zijn vlugge handen in zijn voordeel kon gebruiken. Johan kwam dichterbij, de loop ergens tussen Hieronymus' kruis en maag gericht. Een reflex. Een hand die zich razendsnel bewoog. Het kraken van bot dat door merg en been ging. Een schreeuw. Johan keek naar zijn rechterpols die in een nogal ongebruikelijke hoek stond. Hij kermde het uit van de pijn. Het wapen lag tussen hen in op de grond. Hieronymus pakte het op. Het was een alleraardigst ding. Goed verzorgd en nog niet zo oud. "Je begaat de grootste fout van je leven" Johan blafte zijn woorden als een dolle hond. Hieronymus was niet onder de indruk. Hij had genoeg films gezien om te weten dat dit slechts een laatste poging was om het onvermijdelijke kwaad af te wenden. Hij zette de loop van het geweer tegen Johan's slaap en haalde de trekker over. Een knal. Johan zeeg als een paard ter aarde. Om zich heen vormde zich in rap tempo een poel van Amsterdams schurkenbloed. Op dat moment volgde er nog een knal. Hieronymus voelde aan zijn achterhoofd. Bloed. Hij werd duizelig en probeerde te blijven staan, maar hij verloor snel bloed en voelde de weerstand wegsijpelen. Langzaam stortte hij neer op het koude asfalt, vlak naast Johan. Daar lagen ze. Twee vechtersbazen die het hadden af moeten leggen tegen een onbekende, lachende derde. Hij had buiten de waard gerekend. Hij was een belangrijke regel uit het circuit vergeten. Onderschat nooit de moordbereidheid van een dakloze verslaafde die door zijn heroïne heen is.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte In de rubriek V®aaggesprek voelt MAF steeds een opvallend en/of vooraanstaand lid aan de tand over zijn of haar visie op het (forum)leven. We vragen ze naar hun kijk op de actualiteit en gaan verder waar dat andere forumkrantje ophoudt. Deze week: @Crazy-Ghost "Het rangensysteem is niet zo belangrijk. Ik ben toch al super." Hoe is het met je? Met mij gaat het prima. Ik heb immers vakantie. En die vakantie, doe je daar ook nog wat mee? Ga je er op uit of hang je vooral thuis rond? Ik heb GTA IV: Episodes From Liberty City toevallig net besteld. Die komt morgen aan. Ik ben nu een week terug uit Spanje en volgende week vertrek ik weer naar Oostenrijk. Aangezien je pas 13 jaar oud bent mag je nog nergens de kroegen of clubs in. Jammer? Ja, mijn broer gaat op vakantie bijna elke dag stappen. Ja, dan baal ik wel even... Breng je die zwoele zomeravonden dan ook weleens door op GTAForum, of is dat even taboe? In de avond is het altijd lekker even rustig te doen. Even op het forum en nieuws over GTA V lezen als dat er is en nog even de PlayStation aanzetten. In de wandelgangen vernam ik ook dat je rondloopt met plannen om een eigen Gang te beginnen. Hoe zit dat? Ik heb me de laatste weken goed verdiept in het Gangs & Corporations-gedeelte, en een eigen Gang uitgewerkt die ik waarschijnlijk ga oprichten zodra ik één maand lid ben. Ambitieuze plannen dus, zulke mensen zien we graag. Je bent nog geen maand lid, zoals je zelf al zegt. Hebben we aan jou een blijvertje? Ja ik denk het wel. Ik ben meestal wel iemand die lang blijft. Zo speel ik diverse browsergames ook al twee jaar lang. Dus helaas voor jullie zal ik hier nog wel even rondhangen. "Ik vind de artikelen in MAF over het algemeen wat beter geschreven" Zo helaas is dat niet, is de tendens op de MAF-redactie. Over een paar maanden Superlid, of houd je je daar niet mee bezig? Ik heb er wel een beetje naar gekeken. Maar snap nog niet helemaal wat dat nu precies inhoudt en hoe je Superlid wordt. Maar zo belangrijk is dat ook niet. Ik ben toch al super. Je lijkt niet van plan de trukendoos open te trekken om een promotie in de wacht te slepen, wat in het verleden nog weleens gebeurde. Keek je toen ook al mee? Op het forum niet echt. Wel raadpleegde ik WikiGTA af en toe. De columns in onder meer MAF las ik ook regelmatig. Wat blogs betreft heb je een duidelijke voorkeur voor MAF boven OWN, lijkt het. Wat zit daar achter? Ik vind de artikelen wat beter geschreven en zeker interessant. Vooral Voorpret lees ik graag. Al is OWN zeker ook niet slecht hoor. Zelf ook overwogen om het bij één van de twee te proberen? Ik heb het wel even overwogen. Maar er zijn een paar tegens. De eerste is dat ik denk dat ik niet genoeg tijd heb om elke week een artikel te kunnen leveren. Ik schrijf ook al maandelijks voor de Grepolis Times (communitykrant van het spel Grepolis, red.) en dat zijn lange artikelen waar veel tijd in zit. En eigenlijk ben ik pas sinds kort echt into GTA. Eerst was ik meer bezig met FIFA. Ik heb dus ook te weinig ervaring met de games om erover te schrijven, denk ik. Maar in de toekomst, wie weet...
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Soms ga je lekker, soms ga je slecht. Ik ga de laatste weken overwegend lekker, en zoals je vast ook al hebt ondervonden, ga je nóg lekkerder met bepaalde muziek. Er zijn legio bands om uit te kiezen als je op zoek bent naar upbeat feelgoodness, maar mijn keuze is deze keer gevallen op Jet. Jet ontstaat in 2001 als uitlaatklep van vier Australische studenten die een passie voor stampende rock-riffs delen. Cameron Muncey, Mark Wilson en de broertjes Nic en Chris Cester zijn alle vier gek op bands als The Who, AC/DC, The Rolling Stones, The Beatles en The Loved Ones en zijn vastberaden van deze passie hun beroep te gaan maken. De bandnaam ontstaat bij het idee dat als ze een korte naam kiezen, ze in grote, dikke letters op posters gedrukt zullen worden. Tijdens het opnameproces van hun debuutalbum Get Born worden ze gebeld met de vraag of ze willen openen voor The Rolling Stones, tijdens hun tournee door Australië. Jet speelt dat jaar talloze shows en staat al gauw duidelijk op de radar van de pers en het grote publiek. Het gelukkige toeval wil dat op dat moment een andere lokale band, The Vines, ook aan het doorbreken is, waardoor de interesse in Australische rockbands tot grote hoogten stijgt. Jet groeit in hoog tempo uit tot één van de grotere Australische acts van het nieuwe decennium. Hun debuut wordt goed ontvangen, hoewel sommige critici de band betichten van het jatten van melodieën en 'zich er wel heel makkelijk vanaf maken'. De groep laat zich echter niet uit het veld slaan door deze verwijten en begint te werken aan opvolger Shine On, die in 2006 uitkomt. Op het album staan meer persoonlijke, downtempo nummers, onder meer over de overleden vader van de gebroeders Cester. In 2009 verschijnt hun derde plaat Shaka Rock, wat later hun laatste release zou blijken te zijn. De tracklist bestaat uit nummers die een beetje het midden houden tussen hun eerdere twee albums, met foot to the floor-rocksongs die afgewisseld worden met melancholische meezingers. Na het verschijnen van Shaka Rock blijft het bijna drie jaar lang relatief stil rondom de band. Begin 2012 wordt bekendgemaakt dat Jet ophoudt te bestaan. Jet is voor mij de belichaming van de ideale rock 'n' rollband. In hun ruim tienjarig bestaan hebben ze zo veel verschillende soorten nummers geschreven, maar daarbij toch altijd die herkenbare sound behouden. Het bekendste voorbeeld van een typische Jet-song is natuurlijk megahit , maar ook , en doen het goed als je in gedachten met je muscle car over de Amerikaanse snelwegen raast. Om je te verdiepen in de softere kant van de Aussies zou je kunnen luisteren naar , of ."Oh, look what you've done You've made a fool of everyone Oh, seems like such fun Until you lose what you had won"
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte In deze nieuwe episode van de altijd schitterende rubriek Multitainment aandacht voor nowadays youth a.k.a Der Jugend a.k.a De Jeugd van Tegenwoordig. Deze formatie staat binnen, en tegenwoordig zelfs buiten de landgrenzen bekend als vernieuwers van de hiphop, verrijkers van de Nederlandse taal en bovenal leiders in de party game. Vandaag hun legacy in een notendop. Over het ontstaan van De Jeugd bestaan verschillende theorieën, de meeste door de groepsleden zelf bedacht. Zo zouden ze elkaar ontmoet hebben bij audities van talentenjacht Idols, een speculatie die destijds één op één werd overgenomen door de media. Een ander verhaal luidt dat de drie elkaar al veel langer kenden; Vjeze Fur (Freddy Tratlehner) en WiWa (Olivier Locadia) ontmoetten elkaar toen ze tegelijk straf hadden op school. Dit zijn slechts twee voorbeelden uit de rijke put der verhalen, u mag zelf bepalen wat u wel en niet gelooft. Zeker is wel dat Vjeze en WiWa samen met Faberyayo (Pepijn Lanen, destijds bekend onder de naam P. Fabergé) in 2005 hun eerste track uitbrengen op Magnetron Music, het kleinschalige platenlabel van Kostijn Egberts. Het nummer wordt een enorme hit op internet en staat binnen een week op 1 in de Single Top 100. Later dat jaar volgen een tweede single ( )en hun debuut: Parels Voor De Zwijnen. Van het album gaan er slechts 8000 exemplaren over de toonbank, maar de groep wint wel een Dutch Mobo Award voor Beste Doorbraak. Deze en meer ogenschijnlijk tegenstrijdige zaken zouden al vanaf het begin een belangrijke factor van het succes vormen.De Jeugd Van Tegenwoordig staat namelijk garant voor verwarring. In de jaren '60 van de vorige eeuw kregen The Beatles de hele wereld aan het puzzelen met liedjes als I Am The Walrus en Glass Onion, maar De Jeugd tilt het begrip cryptische songteksten naar een nieuw niveau. De heren, tegenwoordig ook op de voorgrond bijgestaan door beat wizard Bas Bron (ook wel de Neger Des Heils), zijn niet vies van verwijzingen, dubbelzinnigheden en doordenkers en grijpen dan ook elke gelegenheid aan om hun nummers een dubbele laag te geven. Eén van de bekendste voorbeelden is de zin: "Twee gezichten, één formule, net als Lauda en Nikki" uit Watskeburt. Deze line refereert aan Formule 1-coureur Nikki Lauda, die na een ernstige crash een gezichtsreconstructie nodig had. Hij heeft dus als het ware twee gezichten gehad. Dit symboliseert weer de 'conversatie' tussen Tratlehner en Lanen in het nummer: ze zijn twee verschillende personen, maar werken volgens dezelfde formule. En alsof dat nog niet genoeg was, is "één formule" in combinatie met Lauda natuurlijk terug te leiden tot Formule 1. Als je je verdiept in de teksten van de groep (waar je vanwege het verstaanbaarheidsgehalte best het internet bij mag gebruiken), ontdek je nog veel meer van dit soort subtiliteiten. Na De Machine (2008) en De Lachende Derde (2010) werkt de groep nu aan hun vierde album, dat gepland staat voor september dit jaar. Tot die tijd zullen we ons moeten vermaken met de toch al ruime discografie van de taalkunstenaars. Aanraders zijn wat dat betreft tracks als , , en (Damsko Express). Wat je er van vindt hangt er helemaal vanaf hoe je tegenover de schijnbaar onzinnige teksten en het hevig gebruik van nare ziektes als scheldwoord staat. Ben je daar wel voor in en hou je graag solofeestjes in je slaapkamer, dan is De Jeugd Van Tegenwoordig je nieuwe lijfband. En namens uw lijfblád wil ik u bedanken voor de aandacht en wens ik u nog een prettig vervolg van uw avond toe. De game is gesloten.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Soms weet je meteen wat je wilt. Het gebeurt niet vaak, zeker de laatste tijd niet, maar vandaag wist ik direct aan welke artiest ik deze editie van Multitainment zou wijden. Schrijven over de Britse band Supergrass, ik had het nog nooit gedaan. Daar moest maar eens verandering in komen. Supergrass ontstond in het studentikoze Oxford van de mid-nineties. De band, in eerste instantie bestaande uit Gaz Coombes, Mick Quinn en Danny Goffey, tekende in 1994 bij Parlophone en bracht een jaar later hun debuut I Should Coco op de markt. Het werd een gigantisch succes, het bestverkopende Parlophone-debuut sinds Please Please Me van The Beatles. Deze instant faam werd gevolgd door 18 maanden intensief toeren, met onder meer optredens op T In The Park en Glastonbury. Supergrass was al gauw een grote naam in het Verenigd Koninkrijk. In 1997 en 1999 volgden respectievelijk In It For The Money en Supergrass die, hoewel niet zo'n monstersucces als I Should Coco, toch goed werden ontvangen. 2002 betekende de definitieve toevoeging van Gaz' broer Rob Coombes aan de band. Rob had al eerder meegespeeld op de albums van de band, maar werd tot dan toe altijd apart vermeld in de credits. Datzelfde jaar verschijnt Supergrass' vierde album Life On Other Planets. De plaat is aanvankelijk geen succes, maar weet toch nog goed te verkopen na een aantal lovende recensies van bekende journalisten. Hierna volgen nog Road To Rouen en Diamond Hoo Ha, beide ontvangen met gematigd succes. De band begint te werken aan een nieuw album onder de werktitel Release The Drones, maar maakt deze plaat nooit af en gaat in 2010 na een serie afscheidsconcerten uit elkaar. Op persoonlijk vlak is Supergrass voor mij dé band die ik eens in de zoveel maanden herontdek. Na een periode van sporadische luisterbeurten kan ik ineens weer helemaal gegrepen worden door Coombes. Hij kan ontzettend veel met zijn stem en neemt ook nog eens de belangrijkste gitaarpartijen voor zijn rekening. Dit in combinatie met de groovy baslijnen van Mickey Quinn en de jumpy toetsenslagen van Rob maakt van Supergrass een onweerstaanbare band voor iedereen die britpop een warm hart toedraagt. Als je nog niet verliefd bent na de hits zoals Alright, en , word je dat wel na het wegdromen bij , of . Ook een vermelding voor , mijn all time Supergass-favoriet. Wat een riff jongens, wat een riff.Ben je na deze voorproefjes geïnteresseerd geraakt in het werk van Supergrass, dan raad ik je aan om te beginnen met Diamond Hoo Ha of hun selftitled. De andere albums doen niet voor deze twee onder, maar zijn hier en daar een stuk afwijkender in hun herkenbare sound. Dat gezegd hebbende ga ik deze editie afsluiten. Gelieve uw fooi in de daarvoor bestemde bakken bij de uitgang te deponeren en de zaal schoon achter te laten. Bedankt voor uw komst, nog een prettige dag.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Welkom bij de tweede editie van Multitainment, de rubriek waarvan het elke keer weer een verrassing is wat er uit de kokers van de redacteuren komt rollen. Waarschijnlijk hebben jullie al gezien dat er Deze rubriek is geschreven door Silverbyte boven de inleiding staat. Voor jullie trouwe MAF-lezers ben ik een nieuw gezicht, maar de vaste forumbezoekers zullen me vast wel kennen als die flauwe grappenmaker die te kampen heeft met een chronische identiteitscrisis. Er is mij hoogstpersoonlijk door NandroDavids gevraagd eens wat over muziek neer te pennen, want schrijven, dat schijn ik wel aardig te kunnen. Ik heb even getwijfeld, maar toen mij een klein, zwart koffertje met niet nader te noemen inhoud onder de neus werd geschoven, was ik gauw om. Ik zal jullie niet langer vermoeien met de voorgeschiedenis, het is tijd om een van mijn favoriete Nederlandstalige artiesten aan de kaak te stellen. Als je mij persoonlijk kent voelde je 'm misschien al een beetje aankomen, maar ik wil jullie graag wat meer vertellen over Spinvis. Spinvis is het alias van experimentalist Erik de Jong, die op 2 februari 1961 het levenslicht zag in Spijkenisse. Zijn ouders waren allebei muzikant, dus het zat er dik in dat ook Erik vroeg of laat met instrumenten zou gaan kloten. Dit deed hij bijna veertig jaar lang op recreatieve basis, totdat in 2002 zijn volledig zelfgeproduceerde debuutalbum zijn weg vond naar de platenzaken. De selftitled plaat verwierf een cultstatus en bracht enkele kleine hitjes, zoals en voort. Alle tracks op het schijfje kenmerken zich door simplistische, vreemd aandoende arrangementen en opzienbarende teksten. Zo zingt hij in over dementie en is als het ware een diss richting iemand waarmee hij een vete had.Drie studioalbums verder is Spinvis een gevestigde naam in het Nederlandse muzieklandschap. In 2012 stond hij op Lowlands, waar bij afsluiter het dak eraf ging en het publiek zich gewillig liet meevoeren door Spinvis' toespraak. “Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug.”Maar waar het in deze rubriek om gaat: wat vind ik nou zelf van Spinvis? Ik moet eerlijk bekennen dat de hersenspinsels van Erik de Jong me niet direct konden bekoren. Ik vond het eigenlijk vooral pretentieuze nonsens voor quasi-filosofische hipsters. Hele mond vol, maar het komt erop neer dat ik het aanvankelijk liet voor wat het was. Toen ik maanden later besloot zijn hele discografie binnen te hengelen en er 's nachts eens goed voor ging zitten, begonnen de cryptische teksten en gelaagde melodietjes toch langzaam zijn werk te doen. Ik beluisterde zijn albums integraal, een keer, twee keer, drie keer. Ik had al gauw favorieten en raakte er beetje bij beetje van overtuigd dat Erik de Jong eigenlijk een geniaal artiest is. is een pareltje van een vertelling over lang vervlogen tijden, waar je in je hoofd direct beelden bij bedenkt. is een vrolijk 'nu wordt alles beter'-liedje, schetst een angstwekkend, apocalyptisch toekomstbeeld, maakt geweldig gebruik van tekstsamples, ga zo maar door. Het is vreemd, het is onduidelijk en bij vlagen een beetje griezelig, maar het is bij uitstek muziek om bij weg te dromen en je fantasie aan het werk te zetten.Ik kan niet garanderen dat je Spinvis na mijn relaas helemaal te gek zult gaan vinden, maar ik kan je wel aanraden om het eens een luisterbeurt te geven. Doe dit bij voorkeur 's nachts, met een koptelefoon op, dan werken de nummers het best. Met deze tip wil ik mijn editie van Multitainment graag afsluiten. Ik hoop dat je mijn 'expertise' met plezier tot je neemt, ik hoop dat Nandro me op tijd betaalt, ik hoop dat Ajax gewoon weer kampioen wordt, dat het nieuwe Daft Punk-album weer hartstikke dope wordt, dat mijn vriendin niet zwanger blijkt te zijn, dat…
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Wist u dat Elvis Presley op 9 september 1956 voor het eerst te gast was in The Ed Sullivan Show? Wist u dat op 17 juli 1996 er een Boeing 747 van Trans World Airlines neerstortte in de Atlantische Oceaan? Wist u dat sportfabrikant Nike op 23 oktober 2007 concurrent Umbro overnam? Nee? Geeft helemaal niets, want Boudewijn de Groot weet u zich vast nog wél te herinneren. De Groot kwam op 20 mei 1944 ter wereld in een Japans interneringskamp in Batavia, Nederlands-Indië. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog keerde de zwaar gehavende familie terug naar Nederland, waar Boudewijn, zijn broer en zijn zus werden ondergebracht in verschillende pleeggezinnen. Boudewijn begon met het bespelen van de akoestische gitaar, waarop hij vooral liedjes van idolen als Jacques Brel speelde. Soms trad hij op op huisfeestjes van bevriende studenten. Dit bleef De Groot op recreatieve basis doen, tot een nieuwslezer een filmopname van zo'n feestje in handen kreeg en deze doorspeelde aan een kennis bij Phonogram Records. Zo kwam het dat De Groot met jeugdvriend Lennart Nijgh de nummers Strand, Sexuele Voorlichting, Élégie Prenatale en Refrein voor... (sic) mocht opnemen. Succes bleef uit, dus werd om een doorbraak te forceren besloten om een aantal covers op te nemen. Op het officiële, self titled debuutalbum prijkten vijf songs van Nijgh en De Groot. De rest van de plaat bestond uit Nederlandse bewerkingen van nummers van onder meer The Kinks en Bob Dylan. Boudewijn de Groot zou uitgroeien tot één van de meest succesvolle solomuzikanten uit de Nederlandse geschiedenis. Hij treedt tot op de dag van vandaag nog steeds op. De protestnummers uit zijn vroege periode speelt hij echter nog maar zelden, terwijl dat juist de nummers zijn die veel mensen verliefd lieten worden op de muziek van De Groot. Klassiekers als en Verdronken Vlinder, de oudere generaties zijn ermee opgegroeid. Als kind van de 12e eeuw is het misschien moeilijk om de muziek van De Groot te waarderen. Vooral de vroege platen zijn erg lo-fi qua productie en arrangementen, maar mijns inziens zit daar 'm nou juist de charme van early Boudewijn in. Alles is gestript van toeters en bellen, je hoort een zingende man met zijn gitaar, en dat is het. Het is alsof hij zich direct tot jou richt. In die categorie zou je absoluut eens moeten luisteren naar Beneden Alle Peil, een liedje over een meisje dat het niet zo nauw neemt met monogamie. Mij laat het in ieder geval nooit onberoerd. Tot slot nog even een auteursmededeling: blijf alsjeblieft reageren op de artikelen die wij elke week voor jullie schrijven, en laat het vooral ook weten als er een bepaalde artiest is die je graag eens besproken ziet worden. Alle input is welkom.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Heeft u uw contributie al betaald? Heeft u de hond al uitgelaten? Heeft u het vuilnis al buiten gezet voor uw partner? Heeft u al koffie gepakt? Ja? Mooi, dan heeft u nu alle tijd voor een lesje songwriting van Benjamin Francis Leftwich. Leftwich, een steevast goedgeklede jongeman met een vriendelijk aardappelhoofd, groeide in het Engelse York op met The Rolling Stones, Bob Dylan, Nick Drake en andere vermaarde muzikanten. Al op zijn tiende begon hij met het bespelen van de gitaar, waar hij al snel zijn eerste liedjes op schreef. Hij doorliep zijn schoolcarrière op Hempland Primary State School en Bootham en ontwikkelde ondertussen zijn muzikale talenten. Na jaren ploeteren in kleine clubs en kroegen, kreeg hij in 2011 zijn debuutalbum Last Smoke Before the Snowstormp de winkels in. De plaat ontving overwegend goede reacties en sommige recensenten maakten de link met José Gonzalez en Damien Rice. Die link is absoluut te begrijpen, hoewel ondergetekende Leftwich verkiest boven Gonzalez en Rice. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Leftwich wel erg in herhaling valt wat betreft de structuur en mood van zijn liedjes, soms op het slaapverwekkende af. Blijf je echter bij de les, dan ontdek je kleine verhaaltjes over liefde, dood, verdriet en afstand. Hoogtepunten op het album zijn , en , sterke popliedjes met net genoeg catchyness voor de casual luisteraar.Ben je bereid om door de eentonigheid heen te kijken, dan heb je aan het debuut van deze koddige Brit een heerlijk album voor tijdens de koude winterdagen. Een nieuw album schijnt in de pijplijn te zitten, dus uw favoriete redacteur wacht rustig af wat de tijd zal brengen.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte In de rubriek V®aaggesprek voelt MAF steeds een opvallend en/of vooraanstaand lid aan de tand over zijn of haar visie op het (forum)leven. We vragen ze naar hun kijk op de actualiteit en gaan verder waar dat andere forumkrantje ophoudt. Deze week: @.Timothy "Ik heb pas sinds dit jaar een smartphone" Hoe is het met je? Erg goed. Ik heb m'n BSA (het verplichte aantal punten) voor mijn studiejaar binnen, dus ik kan nu lekker een paar weken uitrusten en bijkomen van het eerste studiejaar. Nog geen plannen om op vakantie te gaan, maar dat kan zo veranderen, ons kennende. Je bent iemand van de impulsieve acties? Ook wel, maar mijn familie houdt van last-minute boekingen. Mocht ik dus ineens zoek zijn, kun je me wellicht aan de Griekse kust terugvinden. Dat klinkt helemaal niet verkeerd. Wat spookt meneer daar dan zoal uit? Zuipfeesten? Strandhangen, de omgeving verkennen, m'n tijd in waterpretparken verdoen en van het Griekse leven genieten, waar inderdaad de nodige ouzo aan te pas komt. Is er tijdens zo'n vakantie ook weleens een moment dat je denkt: "toch even GTAForum checken", of sluit je je echt even af van je verplichtingen hier? Ik heb pas sinds dit jaar een smartphone, maar ik denk niet dat ik heel veel op het forum te vinden ben. Bovendien heb ik er vertrouwen in dat mijn collega's alles goed op kunnen vangen, dus ook daar hoef ik niet voor langs te komen. Verder kan ik prima zonder het forum, ik voel me echt niet verplicht als ik op vakantie ben. Dat is ook het nut van je vakantie, je bent weg van alles (in Nederland), en dan past dit daar niet bij. "Het is vreemd om te beseffen dat je op internet toch zo veel ervaring op kan doen" Een kijkje op de pagina 'Moderatieteam' leert ons dat je statistisch gezien de drukst bezette moderator bent. Dat je die verantwoordelijkheid dan toch een tijdje uit handen geeft, zegt dat iets over jou, of over je collega's? Ik denk dat dat iets zegt over de crew in z'n geheel, aangezien we met elkaar het forum verzorgen. Mocht iemand een tijdje weg blijven, dan kan dat dus prima worden opgevangen binnen ons team. Zeker als je ziet dat ik een stuk of drie directe collega's heb die dus sowieso al het één en ander kunnen bijhouden. Naast het bijhouden van jouw fora ben je ook jarenlang actief geweest in de gangscene. Je was lid van The DuckDome, The Royal Guardian en Gold Rush. Volgens je profiel heb je zelfs nog een blauwe maandag bij The Oceans doorgebracht. Aan welk van deze namen bewaar je nou de beste herinneringen? Dat is heel lastig te zeggen. Bij de eenden leerde ik de gang scene echt wat kennen, kreeg ik door hoe het er aan toe ging. Samen met M4X, Pennywise en een aantal anderen heb ik daar een heel erg leuke tijd gehad, waar me toch weinig meer van bijstaat eigenlijk. Vrij snel kreeg ik te horen dat Donwell samen met mij The Royal Guardian wilde overnemen, en zo is het balletje toen gaan rollen. Daar heb ik vooral geleerd wat er allemaal bij komt kijken om een gang weer op de kaart te zetten, wat we zelfs tot twee keer toe geprobeerd hebben. Wat ik daar geleerd heb, kon ik vervolgens weer binnen Gold Rush toepassen (samen met een vage bekende van jou, geloof ik). Iedere gang waar ik in heb gezeten, heeft dus een bepaalde functie gehad, en het is dus lastig aan te geven waar ik de mooiste herinneringen aan heb. Veel leden zeggen dat GTAForum een niet te onderschatten rol heeft gespeeld in hun persoonlijke ontwikkeling. Veel van hen hebben hier geleerd hoe ze een goede, overzichtelijke forumpost schrijven, een vraag kunnen stellen, anderen kunnen helpen, etc. Jij hebt je hier geregistreerd toen je een jaar of elf was. Kijkend naar je verleden in de gangscene en je forumcarrière: gaat deze vlieger ook voor jou op? Ja, ik denk dat het forum hoe dan ook invloed op je leven heeft, zeker als je hier zo'n zes (bijna zeven!) jaar rondloopt. Je leert ontzettend veel, je leert er goede vrienden kennen, maakt er zeer leuke dingen mee, maar daarnaast soms ook de minder leuke dingen. Het is vreemd om te beseffen dat je op internet toch zo veel ervaring op kan doen. Zeker crewlid zijn is een hele ervaring, kan ik na ruim 3,5 jaar ook wel zeggen. Toch merk ik, zeker de laatste jaren, dat de invloed van het forum op mijn privéleven een stuk kleiner is geworden, doordat ik gewoonweg minder tijd heb voor het forum - wat ik persoonlijk niet heel erg vind.
-
Deze rubriek is geschreven door @NandroDavids en vormgegeven door @Silverbyte Nu dit de laatste Test, 1, 2, 3... is, hebben we een winnaar: @PatrickW! Van harte gefeliciteerd met je overwinning, het is volkomen verdiend. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het nu meteen is afgelopen. Nee, we doen er nog eentje, voor de eer. Voor de lol. Wie gaat de geschiedenisboeken in als het forumlid die de allerlaatste Test, 1, 2, 3... oploste? De allerlaatste Test: Aan de puntjes zie je hoeveel letters de oplossing bevat. Eventuele leestekens, spaties en hoofdletters doen er niet toe. Je oplossing post je in een reactie op dit item. De eerste die de juiste oplossing plaatst, die verdient een punt voor de ranglijst. Per persoon is per week per puzzel één inzending toegestaan. Succes!
-
Deze rubriek is geschreven door @NandroDavids en vormgegeven door @Silverbyte
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Kerst is... Kerst is... met je blote voeten in één van je peperdure glazen kerstballen gaan staan Kerst is... ruziën over de eigenaar van dat laatste lekkere stukje kipfilet op de gourmetplaat Kerst is... een hond die tegen de kerstboom van je 96-jarige, emotioneel instabiele oma pist Kerst is... sneeuw in je onderbroek Kerst is... NandroDavids die je achter je broek aan zit omdat je je rubriek nog niet hebt ingeleverd Kerst is... je snotneus afvegen aan je ever so trendy rendierensweater Kerst is... boven de plee eindigen na je 14e oliebol Kerst is... reikhalzend uitkijken naar de uitslag van de Forum Awards Kerst is... je iPhone in de kaasfondue laten vallen Kerst is... de weegschaal ver onder het bed parkeren Kerst is... midden in de nacht nog kerstbanners in elkaar flansen Kerst is... alvast bedenken welke goede voornemens je volgend jaar vooral niet na gaat komen Kerst is... christelijke ballads zingen bij het haardvuur Kerst is... helemaal naar de klote gaan als ondergrondje voor de jaarwisseling Fijne dagen allemaal!
-
Deze rubriek is geschreven door @NandroDavids en vormgegeven door @Silverbyte In de MAF Kersteditie van 3 jaar geleden had ik ook al een Kerstpuzzel, en die vormde eigenlijk de basis voor de huidige vorm van Test, 1, 2, 3... . Het is dat ik de editie toen in m'n eentje maakte en niet bijster sterk was (en ben) met Photoshop, anders had het er toen al een stuk meer op geleken. Maar goed, ook in deze speciale editie natuurlijk weer een nieuwe Test: Aan de puntjes zie je hoeveel letters de oplossing bevat. Eventuele leestekens, spaties en hoofdletters doen er niet toe. Je oplossing post je in een reactie op dit item. De eerste die de juiste oplossing plaatst, die verdient een punt voor de ranglijst. Per persoon is per week per puzzel één inzending toegestaan. Succes!
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Coming of age: Sinterklaas Als klein kind was het Sinterklaasfeest één van de belangrijkste dagen van het jaar. De spannende weken die aan het heerlijk avondje voorafgingen, aftellend tot die dag waarop je met de hele familie samenkwam om de verjaardag van de Sint te vieren. Het waren magische jaren voor ons, kleine koters. In onze familie betekende 5 december een familiebijeenkomst bij mijn opa en oma thuis. Dat was sowieso al een bijzondere gebeurtenis, want mijn familie woont verspreid over de verste uithoeken van het land, met zelfs een oom en tante in Neuchatel, Zwitserland. Bij aankomst hadden de kinderen uit de familie geen idee wat er gebeuren zou. Wat waren er voor lekkernijen in huis gehaald? Waar zouden Sint en Piet de cadeautjes vanavond voor ons klaarleggen? Zouden ze überhaupt wel komen, of waren we niet lief genoeg geweest? Gezelligheid stond voorop, maar ik spreek denk ik niet alleen voor mezelf als ik zeg dat het tot het laatste moment spannend bleef hoe de avond zou verlopen. Er verscheen een zwarte hand vanachter de deur, en dan moest je oppassen dat je geen keiharde pepernoten in je giechel gemikt kreeg Het mocht dan elk jaar weer een hele happening zijn, de rolverdeling binnen de familie stond vast. Mijn oom zat in de hoek van de kamer, met een stapel kranten en tijdschriften binnen handbereik, mijn oma vroeg iedereen of ze iets te drinken lustten en mijn tante, binnen onze kringen ook wel bekend als De Regelvogel, voerde het strenge bewind over alles wat zich binnen de keuken afspeelde. De klok tikte voort en wij wisten: het grote moment komt steeds dichterbij. En ja hoor, op een gegeven moment, in een onbewaakt ogenblik, verscheen er een zwarte hand vanachter de deur, en dan moest je oppassen dat je geen keiharde pepernoten in je giechel gemikt kreeg. Als een kudde hongerige wolven stortten wij ons op al het strooigoed dat zojuist naar binnen was gesmeten. Even later kwam mijn oom dan binnen, op een meesterlijke manier verbazing veinzend: "Hey, is Zwarte Piet geweest?!" En dan knikten we dolenthousiast, niet wetende dat hij degene was die zojuist met een zwarte handschoen de zak met pepernootjes, schuimpjes en die keiharde lettertjes in onze gezichten had geleegd. Het hoogtepunt van de avond was de beklimming van de trap, op naar de zolder of logeerkamer, alwaar ons een zee van geschenken wachtte Als we bijna uitgeraapt waren en de lading zoetigheid verzameld hadden in een grote schaal, opperde een willekeurig volwassen familielid 'dat er misschien ook wel cadeautjes gebracht waren...' En dan volgde het hoogtepunt van pakjesavond: de beklimming van de trap, op naar de zolder of logeerkamer, alwaar ons een zee van geschenken wachtte. Bij het openen van de deur konden we onze ogen, elk jaar opnieuw, maar moeilijk geloven. Wat hadden Sint en Piet toch een ongelofelijke schat aan pakjes voor ons achtergelaten. De rest van de schier oneindige avond spendeerden we aan het uitpakken van cadeautjes, demonteren van surprises en het voorlezen van gedichten. Iedereen werd op de een of andere manier wel ergens mee verrast, of dat nou met een extreem ranzige toiletpot-surprise was, of een cryptisch gedicht waar mijn opa dagen op had zitten zwoegen. Tegenwoordig pakken we een stuk minder groots uit, vooral omdat we geen believers meer in de familie hebben. Maar dat deert niet, ik kan nog steeds genieten van de hele toestand. Ik bewandel deze aardkloot nu al 19 roerige jaren, maar ik ben blij te kunnen zeggen dat het Sinterklaasfeest nog lang niet al zijn uitwerking op mij verloren is. Ik kijk al uit naar volgend jaar.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Na de Nederlands getinte Multitainment van vorige week, blijven we nog lekker even hangen in de wereld van de Nederhop. Vandaag de mannen die hiphop op een heel andere manier benaderden, maar daarmee de lat wel ongekend hoog legden voor alles wat daarna nog zou volgen. Ik heb het natuurlijk over Opgezwolle. Opgezwolle was een rapformatie uit -hoe kan het ook anders- Zwolle, bestaande uit Rico, Sticks en Delic, die in 2001 besluit mee te doen aan De Oogst van Overijssel. Met sterke teksten en een flinke dosis kritiek op de maatschappij weten ze door te stoten naar de finale in poppodium Atak, waar ze uiteindelijk ook de eerste prijs in de wacht slepen. In de zomer van dat jaar brengen ze hun debuutalbum Spuugdingen Op De Mic uit. Het album krijgt lovende recensies en wordt tot op de dag van vandaag geschaard onder de betere hiphopalbums uit de Nederlandse geschiedenis. In 2003 volgt Vloeistof/Brandstof, een dubbel-cd waarvan de tweede opmerkelijk is: een lege, nog beschrijfbare cd die bestemd is voor de tracks die gratis op de officiële website van Opgezwolle te downloaden zijn. Aansluitend op de release van Vloeistof/Brandstof begint Opgezwolle aan de Buitenwesten-tournee, vergezeld door Jawat!, Typhoon, Kubus en Duvel. De tocht langs verschillende Nederlandse zalen en festivals wordt een laaiend succes en is overal binnen een mum van tijd uitverkocht. In januari van 2006 verschijnt het langverwachte derde album, Eigen Wereld. Op deze plaat werkt de groep, net als op de Buitenwesten-tournee, veelvuldig samen met andere artiesten uit het wereldje. Zo zijn er features van onder meer Duvel, Winne en Raymtzer te horen. Het wordt commercieel gezien het meest succesvolle Opgezwolle-album en schopt het tot een vierde plaatse in de Nederlandse Album Top 100, de hoogste notering voor een hiphopplaat ooit. Op 30 november 2007 maakt Opgezwolle tijdens een optreden in Heerhugowaard bekend te stoppen. De verklaring op de officiële website spreekt van 'een tijdelijke stop'. Vooral beatbakker Delic zal een andere weg inslaan en gaat zich toeleggen op reizen en kunstschilderen. Wat Rico en Sticks gaan doen blijft tot begin 2009 onbekend, wanneer ze aankondigen samen met A.R.T., Typhoon en James verder te gaan onder de naam Fakkelbrigade Het hoofdstuk 'Opgezwolle' is dus hoogstwaarschijnlijk afgesloten, maar gelukkig zijn er nog altijd de drie albums die door de hiphopscene met liefde gekoesterd worden. Persoonlijke favoriet van ondergetekende is Eigen Wereld, een album met veel referenties naar gebeurtenissen uit die tijd, maar dat nog steeds verdomd actueel klinkt. Rico en Sticks rappen over de verhoudingen tussen Nederland en de Verenigde Staten, het immigrantenbeleid, de gevaren van technologie en meer van dit soort zwaarbeladen onderwerpen. Om een goede indruk te krijgen van de capaciteiten van het trio, zou je kunnen luisteren naar bijvoorbeeld , en . Alle drie ijzersterke tracks die haarscherp verwoorden hoe de Nederlandse maatschappij, bewust en onbewust, draait. De rest van het album uitvlakken is echter allerminst mijn bedoeling. Het ruim 70 minuten durende meesterwerk is van begin tot eind boeiend, en het integraal beluisteren is absoluut geen straf.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Vrijdagmiddag, een uur of twee. Ik zit achter de computer en staar een tijdje uit het raam. De zon schijnt flauwtjes, maar de lucht is donkergrijs. Waarom weet ik niet, maar het heeft iets melancholisch. Ik besluit wat muziek aan te zetten, blader door mijn muziekbibliotheek en vind, helemaal onderaan bij de Z, The Zutons. Fuck, dat past precies bij deze stemming. Zomaar ineens heb je het. Welkom bij Multitainment. The Zutons is een naam die bij velen van jullie geen belletje zal doen rinkelen. Wees gerust, het ligt niet aan jou, ze zijn in Nederland gewoon altijd een beetje onder de radar gebleven. Dus speciaal voor jullie: wie zijn ze? Twaalf jaar geleden, in 2001, komt in Liverpool een groepje muzikanten bij elkaar. Ze delen dezelfde voorbeelden en de chemie is goed. The Zutons zijn geboren. Met een in eerste instantie volledig mannelijke bezetting spelen ze hun eerste optredens in kleine clubs en zalen. Op een dag neemt een van de bandleden zijn vriendin, Abi Harding, mee naar een gig. Ze is saxofoniste en mag wat stukken meespelen tijdens het optreden. Dit wordt bij de aanhang zo goed ontvangen, dat Abi als vast lid wordt toegevoegd aan de band. Beetje bij beetje beginnen ze hun eigen sound te ontwikkelen en verfijnen. Het zal echter nog tot 2004 duren voor hun debuutalbum Who Killed The Zutons? verschijnt bij Deltasonic. Het is een plaat met een gevarieerd aanbod aan liedjes dat zich moeilijk in een hokje laat plaatsen. Veel mensen omschrijven het als 'psychedelische cartoon punk', maar ook invloeden uit de jazz en country zijn terug te vinden op het album. Datzelfde jaar staan ze op Lowlands, maar hun werk wordt lauwtjes ontvangen. Er verschijnen nog twee albums: Tired Of Hanging Around (met daarop de hit Valerie, made famous by Amy Winehouse) in 2006 en You Can Do Anything in 2008. In het Verenigd Koninkrijk horen ze inmiddels tot de redelijk grote namen en mogen ze zo af en toe een festival headlinen, maar de overzeese doorbraak blijft uit. De band blijft officieel bestaan, maar de leden gaan steeds meer hun eigen weg. Gitarist Boyan Chowdhury stapte al voor het verschijnen van hun derde plaat op en in 2011 sluit bassist Russell Pritchard zich aan bij Noel Gallagher's High Flying Bird, het nieuwe project van de voormalig Oasis-gitarist. Wat er op dit moment aan de gang is binnen de band, is onbekend. Mijn eerste ontmoeting met The Zutons was in 2010. Ik had net een nieuwe iPod gekocht en was op zoek naar bands die ik nog niet kende. Via Last.fm stuitte ik op de groep en eigenlijk was ik meteen verkocht. Hoewel niet elke track mij kon bekoren, had ik al snel favorieten, zoals , en mijn all time favoriet Always Right Behind You. Het is hun diversiteit en veelzijdigheid die The Zutons zo interessant maken. Je kunt van een emotionele ballad in een anthem over dronkenschap belanden ( ) en vervolgens als een blok vallen voor meezinger . Er zijn ook -in mijn ogen- mindere nummers, zoals en , maar hey, misschien vind je deze wel te gek en vind je mijn favorieten verschrikkelijk. De meningen hierover zullen immer verdeeld blijven.Hou je van jazzy melodietjes, rauwe zang en ongebruikelijke onderwerpen, dan denk ik dat The Zutons de ideale band voor jou is. Alle drie de albums zijn redelijk toegankelijk, dus vind zelf uit wat je tof vindt en waar jouw voorkeuren liggen. Met deze wijsheid ga ik een punt zetten achter de Multitainment van deze week, er moet immers nog wel wat te ontdekken overblijven...
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte GTA V ligt nu ongeveer anderhalve week in de schappen en ondertussen heeft het hele forum zich als een kudde hongerige wolven op dé game van 2013 gestort. Uw vertrouwde Multitainment-redacteur liet zich ook onderdompelen in de hectiek van Los Santos en ging voor u op zoek naar het beste radiostation uit het spel, en dat is geworden... Het moet gezegd worden, ondergetekende was een beetje teleurgesteld in het uiteindelijke radioaanbod van GTA V. Na in Vice City en San Andreas verwend te zijn met retegeile nostalgische pareltjes, ging het vanaf IV al bergafwaarts. Met de komst van V herstelt Rockstar zich enigszins, maar dit door electro en hiphop overheerste scala aan songs is lang niet voor iedereen weggelegd. Eén radiozender weet echter toch nog een beetje de ouderwetse feeling te vatten en dat is, zoals u natuurlijk al gezien had, Los Santos Rock Radio. Dit station met de niet bijster originele naam wordt gehost door Kenny Loggins, een all-American singer-songwriter die in de jaren 70 naam maakte met makkelijk te verteren rockliedjes. Er is slechts één nummer van hem te horen op LS Rock Radio, maar men heeft hem toch bereid gevonden de programma's aan elkaar te praten. Uw verslaggever probeerde de heer Loggins telefonisch te bereiken: "....." "....." "Rosie Henderson, secretariaat Kenny Loggins, goedenavond, kan ik u helpen?" "Goedenavond mevrouw Henderson, ik was op zoek naar meneer Loggins zelf. Is hij in de buurt?" "Meneer Loggins is op dit moment bezig met een aloë vera-kuur, dus hij is niet bereikbaar voor interviews." "Ah, dan wacht ik wel even." "Dat is niet nodig, meneer. Na deze kuur wordt meneer Loggins verwacht bij zijn chakratherapie, en daarna gaat hij zijn Keniaanse adoptiezoontje ophalen van LSX. Probeert u het een andere keer nog eens." "Maar-" "Goedenavond meneer." "..." U begrijpt, met de heer Loggins in contact komen vereist een grondige voorbereiding, die uw altijd procrastinerende redacteur natuurlijk niet had. We konden hem dus niet vragen naar zijn songkeuze en visie op het muzikale landschap van zijn prachtige zender, iets wat de gehele MAF-redactie ten zeerste betreurt. Om u als trouwe lezer toch een beetje tegemoet te komen, pikken we er snel even een paar hoogtepuntjes uit. Wat te denken van van Small Faces, een prettige instrumental die ook al te horen was in één van de trailers. Ook Queen (Radio Ga Ga), Foreigner ( ), Phil Collins ( ) en Elton John ( ) zijn vertegenwoordigd. Absolute topper is echter van Chicago, een geweldige tranentrekker over een emotionele break-up van twee geliefden die samen alles hebben meegemaakt. Toen Trevor uweetwelwie moest achterlaten begon dit nummer te spelen op de radio in zijn auto, en ik kan u vertellen, ik hield het nauwelijks droog.Bent u benieuwd naar de volledige tracklist, neem dan eens een kijkje op deze handige pagina op WikiGTA.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Gaan jullie de laatste tijd ook zo lekker? Ja? Goed, want dan is het nu weer tijd voor een potje verdriet en depressie. Nee hoor, MAF blijft gewoon bestaan, wees daar vooral niet ongerust om. Hetgeen waar ik jullie mee hoop te ontroeren is de Deense jangle pop-band Northern Portrait. Northern Portrait ontstond in de zomer van 2007 in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Zanger Stefan Larsen en zijn muzikale kompanen deelden een voorliefde voor de Britse tranentrekkers van The Smiths en besloten een soortgelijk geluid na te streven. Hun met rinkelende gitaren en poëtische allure overladen geluid was voor het eerst te horen op de in 2008 verschenen EP The Fallen Aristocracy. Datzelfde jaar volgde ook nog Napoleon Sweetheart, maar daarna was het bijna twee jaar stil rondom de Scandinavische act. Begin 2010 was er echter weer nieuws uit het Northern Portrait-kamp. De band bracht zijn definitieve debuutalbum Criminal Art Lovers uit, een album dat in vrijwel elk opzicht aan eerdergenoemde Smiths doet denken. De naam klinkt Smithsy, de cover ziet er Smithsy uit, de songtitels zijn Smithsy en, de grootse overeenkomst, ze klinken precies als The Smiths, alleen wat vlotter en minder zeurderig. Als je net als ik een passie voor lekker in het gehoor liggende gitaarlijnen hebt, dan zou dit zomaar eens je vondst van het jaar kunnen zijn. Neem , of , drie uitstekende representaties van het repertoire. Je merkt snel genoeg of deze sound in je straatje past, aangezien het allemaal behoorlijk op elkaar lijkt en de stem van Larsen een typisch gevalletje hate it or love it is. Ondergetekende kan The Smiths maar moeilijk verdragen, maar vindt Northern Portrait helemaal te gek. En zo werd een op het eerste oog schaamteloze rip-off één van Silverbyte's favoriete bands van de afgelopen maanden.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Een tijdje terug vroeg ik me in deze rubriek nog af of de Nederlandse zomer here to stay was. En verdomme, wat heeft-ie zich bewezen de afgelopen dagen. Met deze temperaturen kan ondergetekende niet veel anders doen dan met de gordijnen omlaag en een fles water naast zich stilzitten op zijn slaapkamertje. En ja, om de benauwde stilte te doorbreken zet je dan maar weer een muziekje op, bij voorkeur iets zomers met een upbeat. Gemakshalve (je denkt toch niet dat ik nu zwaarbeladen onderwerpen ga bespreken? Kijk eens naar buiten, lul) heb ik dan ook gekozen voor lichte kost, te weten Hurricane #1. Hurricane #1 werd in 1996 in Oxford opgericht door Andy Bell, die na het uit elkaar vallen van zijn oude band Ride niet stil wilde blijven zitten en een aantal gelijkgestemde muzikanten opzocht. Ze tekenden bij Creation Records, het platenlabel waar ook grote namen als Oasis, The Jesus And Mary Chain en Primal Scream onder contract stonden. In 1997 kwam hun self titled debuutalbum uit, welke een paar bescheiden hitjes voortbracht, maar nooit echt het succes bracht waarop gehoopt werd. 1999 betekende de release van opvolger Only The Strongest Will Survive, een album met veel grootse, lang uitgesponnen tracks zoals en . Single bereikte plaats 19 in de Britse album charts, maar net als het debuutalbum bleef het mainstream succes uit. Critici verweten de band vooral een gebrek aan zinnige teksten, kritiek die ook labelgenoten Oasis regelmatig ten deel viel. Interessant detail is dat Andy Bell na de break-up van Hurricane #1 kortstondig voor Gay Dad ging spelen, maar daarna gevraagd werd als bassist voor Oasis, een uitnodiging die hij onmiddellijk aannam. Hurricane #1 was geen lang leven beschoren, zo blijkt wel. Veel mensen zagen ze toch als een kleiner, minder broertje van Oasis. Onterecht, als je het mij vraagt. Ja, kleiner waren ze zonder discussie, maar wat betreft het brouwen van solide, grote tracks deden ze nauwelijks voor hun grote broer onder. De invloeden zijn duidelijk hoorbaar, maar er is naar mijn weten niets mis met het verwerken van je voorbeelden in je eigen muziek. De vaardigheid om knallende, goed in het gehoor liggende teksten te vervaardigen was bij songwriter Bell absoluut aanwezig, getuige songs als en Let Go Of The Dream, emotionele power ballads die al na één keer mee te zingen zijn.Houd je van rock met een catchy randje, dan is dit een band die eigenlijk niet in je verzameling mag ontbreken. Beide albums hebben een paar 'mwah'-nummers, maar bieden genoeg kwaliteit om een aandachtige luisterbeurt te geven.
-
Deze rubriek is geschreven door @NandroDavids en vormgegeven door @Silverbyte Er werden vorige week twee puzzels opgelost: de nieuwe door koploper PatrickW, en de puzzel die al twee weken openstond mede dankzij wat bonusletters door _Night-Men_. Laatstgenoemde kon echter niet de complete uitleg geven, en niemand anders deed dat voor hem, dus bij dezen doe ik het maar even: de mijter staat voor de afkorting van Sint, da's dus st. Die mijter staat tussen een U en een R, en dat levert dan st in u r op, wat natuurlijk nog geen oplossing is. Maar met een synoniem voor het woord u komen we er wel, en dan bedoel ik ge. Stinger was dus de oplossing. Goed, tijd voor de Test van deze week: Aan de puntjes zie je hoeveel letters de oplossing bevat. Eventuele leestekens, spaties en hoofdletters doen er niet toe. Je oplossing post je in een reactie op dit item. De eerste die de juiste oplossing plaatst, die verdient een punt voor de ranglijst. Per persoon is per week per puzzel één inzending toegestaan. Succes!
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte De Forum Awards: we naderen de eindstreep De afgelopen weken is er veel te doen geweest omtrent de jaarlijks terugkerende Forum Awards. Zo was er nogal wat kritiek op de aankleding en waren er mensen die zich niet zo konden vinden in de categorieën. Tegelijkertijd waren er ook leden die het allemaal wel prima vonden zo. De algemene opinie is dus moeilijk te peilen. Het maakt het er voor de organisatie niet bepaald makkelijker op. Want moeten ze nu wéér dingen gaan veranderen of juist bij de huidige formule blijven? "Ik vind de Awards maar een dode boel" - BoerTijger BoerTijger trad afgelopen week op de voorgrond door te stellen dat hij de hele ceremonie maar 'een dode boel' vindt. Hij verwijt de organisatie dat er dit jaar te weinig leuke categorieën zijn. Sommige leden lijken die mening te delen, anderen verre van. Het heeft mij ook wel even aan het denken gezet. Ik wil niet zo ver gaan door te zeggen dat er te weinig toffe categorieën zijn, maar titels als Beste Veteraan of Beste Comeback, ik mis ze eerlijk gezegd toch wel een beetje. Het zijn niet direct de meest concrete categorieën, maar volgens mij waren we het er redelijk over eens dat men deze graag zag terugkomen. Wat heeft de organisatie doen besluiten ze dit jaar toch weer te schrappen? We kunnen er alleen maar naar gissen. Het is toch wel een heel ander verhaal dan vroeger Voor mij zijn de Awards dit jaar iets meer een ver-van-mijn-bed-show dan in de voorgaande jaren. Onberekenbaar als ik ben was ik soms een paar weken in geen velden of wegen te bekennen, en die inactiviteit heeft vrijwel altijd zijn weerslag op de nominaties. Ik ben een keer of twee voorbijgekomen als Beste Megalid en ook als Beste Graphicus ben ik genoemd, maar het is toch wel een heel ander verhaal dan in 2010, toen ik nek aan nek ging met Kloep om de titel Beste Megalid, die uiteindelijk naar mij ging omdat meneer vrolijk op zichzelf had gestemd. Ik won zelfs geheel onverwacht nog in de categorie Beste Sfeermaker - toen was ik er even van overtuigd dat jullie allemaal gek waren geworden. Het is nog steeds een evenement dat ik elk jaar weer met plezier tegemoet zie, maar ik durf nu wel te beweren dat de manier waarop je die periode beleeft samenhangt met het aantal nominaties dat je hebt gekregen. Tsja, je kunt niet elk jaar de beste zijn.
-
Deze rubriek is geschreven door @Silverbyte Na de goede ontvangst van mijn eerste Multitainment, leek het me een goed idee om in eenzelfde koers door te varen. Wederom bespreek ik een door mij geliefde artiest en deze keer zijn dat de Dire Straits, een band die mij als klein kind niet veel deed, maar welke ik door de jaren heen steeds meer ben gaan waarderen. Om te beginnen een heel kort lesje Dire Straits-geschiedenis. In 1977 beginnen broers Mark en David Knopfler, John Illsley en Pick Withers een bandje, dat dankzij een vijf tracks tellende demotape binnen no time een platencontract bij Phonogram Records te pakken heeft. Hun selftitled debuutalbum, een jaar later opgenomen in Londen, wordt aanvankelijk lauw ontvangen maar scoort na een re-release toch nog goed in de hitlijsten. Met het succes groeit ook de muziek van Dire Straits. Op het tweede en derde album staan langere, vaak epische en melancholische nummers die het talent van gitarist en zanger Mark Knopfler nog meer tentoonstellen. De band zou later uitgroeien tot één van de meest commercieel succesvolle bands in de geschiedenis, met een discografie van zes studioalbums, een indrukwekkende lijst awards en tot op de dag van vandaag een wereldwijde fanbase. Komen we aan bij het persoonlijke gedeelte van dit artikel. Ik kan jullie niet ín mijn hoofd laten kijken en laten ervaren hoe ik Dire Straits beleef, maar ik kan het wel proberen te beschrijven. Neem de intro van . Het is een vrij eenvoudige toetsenmelodie, maar hij is voor mij onlosmakelijk verbonden met nostalgische gevoelens. Als de eerste noten klinken, dwaal ik af en is Silverbyte instant vrolijk. Te willekeurig? Probeer dit eens: klik aan, sluit je ogen en probeer ín het nummer te duiken, als het ware. Als je je nu niet op de Amerikaanse plains waant, heb je óf een slecht ontwikkelde verbeelding, óf Dire Straits is geen band voor jou. Dat laatste kan ermee te maken hebben dat de stem van Mark Knopfler nou eenmaal niet de meest dynamische is die je ooit zult horen. Hij zingt vrij vlak, maar ergens is die handicap ook zijn kracht, want daardoor komt zijn virtuoze gitaarspel -hij speelt alles fingerpicking, bet'cha can't do that!- nog meer naar voren. Knopfler weet te praten met zijn gitaar, op een uit duizenden herkenbare manier die bijna niet na te bootsen valt. Bekende voorbeelden hiervan zijn en , maar ook op iets minder bekende tracks als en laat hij zich van zijn beste kant zien.Het moge duidelijk zijn: Dire Straits is een band die je een paar aandachtige luisterbeurten moet schenken, en zelfs dan zal het niet in ieders straatje passen, zoals ook bij Spinvis het geval was. Ik ga mijn luisterbeurt afmaken en er een punt achter zetten voor deze week. Luister voordat je straks gaat slapen nog even naar voor een dosis maatschappelijke kritiek in een vrolijk jasje, dan ga je lekker je nacht in. Ik zeg: tot volgende keer.
