Editie 294 - Uitgelicht
Deze rubriek is geschreven door @Guardian1980!
Gisteren dus weer eens opgepakt. Domme pech, net op het moment dat ik de ruit van die auto had ingegooid kwam er een smeris de bocht om wandelen. Ik had die auto gewoon nodig, moest een klus doen voor een opdrachtgever. Maar ach, ik weet hoe het werkt, ben wel vaker opgepakt. Na de aanhouding werd ik dus hier heen gebracht. Een cellencomplex waar ik al menig uur heb versleten. Ik heb niet veel geslapen, constant was er geluid; geschreeuw op de gang van bewakers naar andere verdachten, en een van m’n buren was de hele nacht aan het janken. En nu zit ik dus op een klef broodje te kauwen en kan ik het wegspoelen met lauwe koffie. Het is duidelijk niet mijn dag.
Ik heb me trouwens nog niet voorgesteld, dat zal ik meteen even doen. Ik ben de protagonist uit Grand Theft Auto. Soms heet ik Carl, andere keren weer Niko of Tommy. Je hebt vast wel eens gezien hoe ik werd opgepakt, maar wat er daarna gebeurde zal nieuw voor je zijn. Het leek mij wel leuk je dat eens te vertellen.
“Kleng kleng” Daar zijn ze weer. Of ik wil douchen? Ja natuurlijk wil ik dat, even dat benauwde hok uit. Ik slenter achter een bewaker aan naar de doucheruimte. Het is een hele grote vent, maar de sleutelbos die hij aan zijn riem heeft hangen is mogelijk nog imposanter. Bij de doucheruimte aangekomen krijg ik twee papieren handdoekjes, een zeepje, shampoo en een tandenborstel in mijn handen gedrukt. Wanneer ik aangeef dat ik niet wil scheren omdat het ongeschoren uiterlijk bij mijn status past, krijg ik een minzaam lachje toegeworpen. Ik zeg maar niks meer en stap de doucheruimte in, die niet groter is dan één bij twee meter. Ik leg mijn kleren op een plankje en stap onder de douche, die automatisch aangaat. Hemeltjelief, wat is het water koud. Ze willen er zeker voor zorgen dat je er niet te lang onder blijft staan. Nadat ik me heel snel heb gedoucht en weer ben aangekleed druk ik op een belletje. Even later hoor ik iemand de deur weer open doen.
Dit keer een vrouwelijke bewaker. Ze ziet er leuk uit en ik probeer een praatje aan te knopen, maar ze reageert niet. Maakt niet uit, even goeie vrienden denk ik maar. Zodra ik weer in de cel ben gooit ze de deur met een harde knal dicht en begint ze heel hard te lachen. Niet echt heel aardig, maar dat zal wel bij de functie horen. Ik ga weer op bed liggen met een tijdschrift dat in de cel ligt. Langzaam dommel ik in…
Wordt vervolgd.
Tot de volgende Uitgelicht!
2 reacties
Recommended Comments