Ik heb zo ongelooflijk veel dromen. Zo ongelofelijk veel. Soms droom ik ervan dat mij leven gewoon zo loopt dat ik archeoloog, voetballer, bodybuilder, triljardair wetenschapper, hoogleraar, schrijver, acteur wordt. En natuurlijk ook narcist. Niet dat dat een droom van mij is, ik zou het eerder in beetje in mijn dromen schuiven. Helpt toch wel soms, denk ik.

Nu kun je wel die mooie dromen hebben die je je dus inbeeldt tijdens een saaie Aardrijkskunde les maar zijn die wel realistisch? Ik moet zeggen, als ik opgesloten zit in zo’n lokaaltje lijkt wat dat betreft zelfs president van de VS worden een serieuze mogelijkheid, want de concentratie daalt altijd naar een absoluut minpunt als er weer in koeienletters allerlei kreten en termen over platentektoniek op het bord staan. Maar hoe die te verwezenlijken? Ik zal eerlijk met je zijn, niet alles wat ik soms (dag)droom wil ik worden. Maar daar was je al achter.

De dromen die je hebt moeten realistisch zijn. Zo wil ik wat bijverdienen om wat te kunnen uitgeven. Niet echt een droom, maar toch iets wat ik graag wil, dus een droom, vind ik. Je zou het ook een doel kunnen noemen. In ieder geval, soms heb ik van die overdenkingen die worden veroorzaakt door bepaalde gesprekken die mij dan opeens supergemotiveerd laten raken om sommige doelen te verwezenlijken. Zoals afgelopen donderdagavond, toen ik met een vriend door ’t platteland jogde bij zonsondergang. We hadden het niet specifiek over je doelen, maar wel over het leven in het algemeen. Nietzsche. Got ist tot. Je afkomst. Doelen. Reizen. Wat andere mensen in het leven hebben gedaan. Dat soort dingen.

Je hoort al die verhalen, maar dan denk je van: dat wil ik ook doen. Op dat moment gaat er in je hoofd opeens een knop om van: zo ga ik het doen. En terwijl je verder praat over een willekeurig onderwerp, maak je in je hoofd al duizend scenario’s van hoe alles er uit gaat zien, wat je gaat doen, etc. Scenario’s waarvan je weet dat ze totaal niet realistisch zijn. Maar toch. Je mag dromen.

Het gekke bij mij is dat vrijwel je dromen na een tijd weer op een laag pitje gaan staan. Dat je het wel graag wilt, maar niet de zin en puf er in wil steken om die droom na te jagen. Dat heb ik vaak, en daar wil ik vanaf. Misschien is het wel goed om te blijven dromen en ze niet na te jagen. Immers, wellicht wordt je dan teleurgesteld met het feit dat je droom niet in staat is om werkelijkheid te worden. Maar aan de andere kant: je moet op z’n minst proberen om iets te verwezenlijken. Toch?

Nou goed, het blijft mij dus bezig houden. Wellicht is het een beetje geven en nemen met dromen. Soms vallen ze tegen, soms niet. That’s life.