Deel 12 De gedachte van gisteren zijn nog niet weg, als ik wakker wordt aan zijn kant weet ik weer dat hij terug moet komen. Ik sta op en kijk mezelf streng aan in de spiegel, maar niet voor lang. Ik barst na tien seconden in tranen uit. En val weer terug op de bedrand, in al die jaren heb ik niet veel vrienden meer over. Want ik heb bijna al mijn tijd in Timon gestoken. Helaas moet ik er gewoon aan toegeven. Of toch niet? Wat ik gisteren heb gedaan was stom, ik kan mezelf wel ophangen. Maar ik
