Er heerst een slopende ziekte bij mij thuis. Nee, nee, raak niet in paniek, dit is geen aankondiging van persoonlijk onheil. Of, toch wel, maar op een andere manier. Ik heb het over dingen niet afmaken. Uitstellen, procastination, hoe je het ook wilt noemen. Het is een gegeven dat heel erg vaak wordt gevonden bij personen die... dingen niet afmaken. Ja. Ik bedoel 'slopend' trouwens tweeledig. Het sloopt an sich letterlijk iets, namelijk wat je aan het doen bent (en niet afmaakt) en dat je je er op een gegeven moment ook echt goed aan gaat irriteren.

Tenminste, dat heb ik dan. Kijk, dit artikel voor Inactief krijg ik dan - ironisch genoeg - wel weer af. Daar heb je motivatie voor. Maar als je - ik noem maar een dwarsstraat - een post wil plaatsen in het Moddingforum, dan denk je wel even goed na. Ik bedoel, de meeste gebruikers die nog hier rondlopen die daar kennis van hebben zijn net klaar met het aanvragen van hun ouderenpas en hebben het druk met hun kleinkinderen. Dan kun je er wel vanuit gaan dat je weinig respons krijgt op je posts. Dat is een reden om af te haken.

Ten zeerste, zou ik zeggen. Het is natuurlijk wel een atypisch voorbeeld. Het kan niet anders dat je denkt 'waarom lees ik tot hier door, heb ik geen andere dingen te doen?' en je dit artikel weggeklikt, waardoor je dat niet afmaakt, maar misschien toch ook weer wel; we weten immers allemaal hoe inactief het forum is heden ten dage. Potverdorie, ik had niet gewild dat het gehele forum ons blog gingen na-apen. Maar dit terzijde.

Point being, afhaken heeft met veel factoren te maken. Ik gooi nu weer wat clichéruitjes in, maar ik vind mijzelf steeds vaker een positie dat ik afhaak. Vaak vanwege verminderde concentratie. Denken dat ik er toch niets mee bereik is echter ook een andere grote factor. 'Voor wie bereik ik nu wat als ik dit nou uitvoer? Mijzelf? Ja, tsss. Laat dan maar.' enzovoort. Ik kan het ook niet laten dat ik, terwijl ik er zelf aan lijd, andere betrap en hoon die het nog erger hebben dan ik. Een slechte eigenschap. Anyways, dit artikel heeft totaal geen rode draad en diepgang, maar ik maak het toch af.

Waarom? Ja, waarom. Nu begint een nieuwe alinea. Zal ik jullie eens een leuk verhaaltje vertellen? Ik sprak ooit eens met een meisje. Ja, ik durfde gewoon mijn bek open te trekken. Superbrutaal, oh my gosh! In ieder geval, ze had zo'n schattig truitje van een van de huizen van Harry Potter aan, Griffoendor. Dus we raakten daarover aan de praat, aangezien ik gewoon een dikke nerd ben qua Harry Potter, haha weetje, maargoed, op een gegeven moment zei ik: "Ik vind Harry Potter wel leuk, maar mensen die shirtjes daarvan aan hebben zijn echt mongooltjes;" waarna mij een weerzinwekkende gedachte meteen te binnen schoot: 'kut, kut, kut, ik heb dit verpest, kut, kut, kut.' Gelukkig kon ze er wel om lachen en blokkeerde ze me op Whatsapp, Instagram, Facebook en Snapchat.

Whatsappen met dames is wel erg jongens, ik meen het gewoon, het is gewoon een enorm mijnenveld en iEDERE letter die je typt kan je gewoon fataal zijn. Ik chillde 'm laatst met een chimi en we zouden gwn wat gaan wandelen weet je wel, lekker door het bos. Maar ik wilde het wel doen als het licht was, want ja, dan zie je de paden, en ik ben bang in het donker. Dus ik appte die chick: "We doen het wel overdag." Je wilt niet weten hoe snel mijn reactiesnelheid is om dat te corrigeren G, wollah, ik was Usain Bolt op een Google toetsenbord, ahmahoellah. Uiteindelijk wel goed gekomen, ze gaf me dit voor haar verjaardag.

Dus, in conclusie, maak dingen af man, hoe kut ze ook kunnen worden. Kijk naar dit artikel, dan. Ik ben er gewoon enorm trots op, zo'n enorme berg schijt in een paar alinea's. Dat vult mijn ogen gewoon met water, en aceton, want mijn make-up moet eraf. Shout-out naar mijn mede-Inactievers die allemaal zo inactief zijn als de pest, liefde voor jullie. Trouwens, nog een goede openingszin voor als je een chimi gaat fixen: "Hee, zitten er muizen in jouw maag?" "Nee?" "Dan heb jij vast een goed poesje!" Laters.