Deze rubriek is geschreven door Pietje II!

Er waren eens vier broodjes. Niet gewone broodjes zoals mikkemannen, krentenbollen of mueslibroodjes, maar heuse Big Tasty-broodjes. Deze zijn alleen bij de McDonald’s verkrijgbaar. Deze vier broodjes lagen nog in de verpakking, samen met een heleboel andere Big Tasty-broodjes. Rond een uur of 22:00 werden de broodjes vanuit de vrachtwagen in het magazijn van een McDonald’s-restaurant gestopt. Toen het restaurant gesloten was, verzuchtte het eerste broodje: “Zucht… is dit nu mijn leven? Morgen word ik geroosterd, volgestopt met saus, ondergesneeuwd met groente, gefolterd met een stuk vlees door mijn strot heen en tot slot word ik ook nog eens zonder pardon opgegeten.” “Ach, zeur toch niet,” zei het tweede broodje. “Iedereen die hier het magazijn binnenkomt wordt eerst zeer gastvrij behandeld, maar uiteindelijk staat ons allemaal hetzelfde lot te wachten. En wat maakt het uit?” “Nou,” antwoordde het eerste broodje, “misschien heb jij geen levensdoel, maar ik toevallig wel. Ik wil graag een spannend leven hebben voordat ik het vreselijke lot onderga. Waarvoor hebben ze ons anders gemaakt?” Het derde broodje bemoeide zich er ook opeens mee. “Precies wat hij daarnet zei, om smakelijk opgegeten te worden. Wat is daar zo raar aan?” “Tja…” antwoordde het eerste broodje. Het vierde broodje begon opeens: “Ga toch lekker slapen, morgen belooft het een drukke dag te worden en moeten we allemaal fit zijn.” “Grapjas,” zei het eerste broodje. Daarmee bleef het een lange tijd stil.

Na twee uur stil te hebben gelegen, sprong het eerste broodje opeens op. Alle andere broodjes in de krat schrokken zich een hoedje. “Ik heb er genoeg van! Ik wens niet het suffe lot onder te gaan zoals jullie! Het leven heeft véél meer dingen te bieden.” Het broodje scheurde de verpakking waarin de broodjes zaten open en sprong eruit. “Zo,” zei het broodje. “Nu ga ik eerst maar eens op verkenning uit. Dit restaurant is groot… ik moet de uitgang zien te vinden!” “Wat doet die stommeling nu toch weer?” zei het tweede broodje verbaasd tegen het derde broodje. “Straks wordt ‘ie nog geplet! Ik heb gehoord dat de mensen van McDonald’s een hekel hebben aan producten afschrijven, dus laten we hem gauw terughalen!” “Wat een gedoe toch allemaal weer,” antwoordde het derde broodje. “Laat die jongen toch, ver komt ‘ie toch niet…” Maar het tweede broodje sleurde het derde broodje al mee de krat uit. “Kom je ook mee?” vroeg het tweede broodje aan het vierde broodje. “Neuh,” antwoordde het vierde broodje, “ik wil genieten van mijn wellicht laatste schoonheidsslaapje.”

Het eerste broodje was al het magazijn uit gelopen. Het kwam uit bij de grote vriezer. Hier staan producten die ingevroren moeten blijven. Opeens klonk er een jammerlijk geklaag uit de vriezer. “Help! Help! Haal me hier uit!” “W-wat ben je dan?” vroeg het broodje angstig. “Ik ben een zak sla! Ze hebben me hier per ongeluk neergezet, terwijl ik in de normale koeling hoor te staan! Haal me hier toch alsjeblieft uit, ik heb het zo koud!” “O-oké,” zei het broodje. Het broodje opende de grote deur van de vriezer. “Waar ben je dan?” “Ik lig hierboven op een grote doos met Big Tasty-patties!” “Ongelooflijk,” dacht het broodje. “Die patties zijn voor mij bedoeld morgen!” Intussen kwamen het tweede en derde broodje aangelopen. “Daar is hij!” zei het tweede broodje. “Kom onmiddellijk terug, idioot die je d’r bent! Dit heeft geen zin.” “Help me liever!” zei het eerste broodje. “Deze zak sla heeft hulp nodig!” Het eerste broodje begon heftig te trekken aan de doos met Big Tasty-patties. “Vooruit dan,” antwoordde het tweede broodje. “Maar alleen omdat deze zak sla anders kapot zou vriezen!” Met z’n drieën trekken de broodjes de doos met Big Tasty-patties om. De patties in de doos werden ruw gewekt uit hun winterslaap. Allemaal begonnen ze heftig te schreeuwen. Maar de zak sla is in ieder geval gered.

“Kom nu mee terug,” zei het tweede broodje. “Nee!” antwoordde het eerste broodje. “Ik wíl niet terug, begrijp dat dan. Ik wil weg hier, ik wil ontsnappen!” “Doe toch niet zo dom,” zei het tweede broodje.” Je bent bestemd als maaltijd voor de McDonald’s-klant. Ik begrijp niet waarom jij nu als enige broodje daar zo moeilijk over doet.” “En ik begrijp niet waarom jij zo moeilijk doet over mijn besluit!” reageerde het eerste broodje fel. “Laat me dan tenminste de boel hier een beetje verkennen, heb ik nog een beetje avontuur…” “Oké dan,” zuchtte het tweede broodje. “Laat ik dan maar instemmen. Misschien heb je gelijk, opgegeten worden is weliswaar ons lot, maar het is toch ook niet alles. We gaan met je mee.” En zo gaan de drie broodjes en de zak sla op pad, een onbekend avontuur tegemoet...

Volgende week lees je hoe dit verhaal afloopt! (Grote kans in de maag van een weldoorvoede McDonald’s-klant, maar goed, spoilers zijn hier verboden.)