Deze rubriek is geschreven door Pietje II!

De drie broodjes kwamen langs de opslagplaats voor de gebruikte verpakkingen, zoals kratten en dozen. Er klonk opeens een pijnlijk geschreeuw. “Help! Help! Help me dan toch, ik heb zo’n pijn!” “W-waar ben je dan?” vroeg het eerste broodje. “Ik zit vast in de perser!” De broodjes en de zak sla aarzelden niet en trokken meteen het deurtje van de perser open. Er zat een doos in, die nog maar half fijn geperst was. Ze trokken de doos eruit en ploften neer op de grond. “Bedankt dat jullie mij gered hebben,” zei de doos. “Ze hadden mij fijn willen persen, maar kennelijk zijn ze vergeten mij eruit te halen. Ik had me toch zo’n pijn daar binnenin!” “Geen probleem,” zei het eerste broodje. “Onze vriend, de zak sla, zat ook opgesloten in de vriezer. We willen ontsnappen uit de McDonald’s!” “Hoe willen jullie dat nou doen?” zei de doos cynisch. “Ten eerste is alles hermetisch afgesloten en ten tweede zijn jullie maar een stel broodjes en een zak sla! Hoe willen jullie in vredesnaam overleven in de grote boze wereld?” “Pffffff,” zei het eerste broodje. “Dat zeiden deze andere broodjes hier ook al. Zoals ik al gezegd heb wens ik niet het lot onder te gaan zoals alle andere producten hier moeten.” “Oké dan,” zei de doos, “ik ga ook met jullie mee.”

De drie broodjes, de zak sla en de doos liepen richting de keuken, totdat ze opeens een geluid hoorden. De deur voor hen sloeg opeens open; er liep een crewlid van de McDonald’s naar binnen. “Wat?! Is het nu al zo laat?” zei het eerste broodje geschokt. “Jazeker,” zei de zak sla. “Kijk maar eens op die klok; het is al 7 uur!” “Potdorie,” zei het eerste broodje. “Hoe moeten we nu in hemelsnaam ontsnappen? Als iedereen er is kunnen we nooit wegkomen, we zijn zéker gedoemd al meteen bereid en verkocht te worden…” “Tenzij…” zei de doos. “Het wordt weliswaar een stuk lastiger aangezien er nu overal personeel rond gaat lopen, maar dat betekent wel dat alles niet meer afgesloten is. We kunnen nu ontsnappen!” “Dat is waar!” zei het eerste broodje opgetogen.

De drie broodjes, de zak sla en de doos liepen door de keuken. Ze zagen alle enorme grills, frituurpannen en toasters boven hen uitsteken. Uiteindelijk komen ze uit bij de bin, de zogenaamde grote bak met glijbaantjes waar alle voedsel in gelegd wordt. “Hoe komen we hier nou ooit langs?” zei het eerste broodje moedeloos. “Opeens klonk er het geluid van de binman, de persoon die bij de bin staat. “Hé, er liggen hier een stel broodjes en een zak sla! Wat doen die hier?” “Hè? Laat eens zien,” klonk er vanachter de bin bij de kassa’s. “De binman tilde alle broodjes en de zak sla op en legde ze in de doos. Hij schoof de doos door de bin heen naar de kassa. “Oh, deze zijn gewoon nog goed!” zei de man achter de kassa. “Leg ze maar gewoon neer bij de rest.” “Nee!” riep het eerste broodje. Ongezien sprongen de drie broodjes en de zak sla uit de doos. “Gaan jullie maar,” zei de doos, “ik red me wel hoor.” Ondertussen keek de man weer in de doos. “Huh? Waar zijn die broodjes nou gebleven?” Ondertussen renden de broodjes en de zak sla naar de uitgang toe. “Ja! Ja! We halen het!” riep het eerste broodje blij. En toen stonden ze opeens buiten. Alles zag er enorm uit. Er reed een auto langs, waardoor de broodjes tegen de muur geslagen werden. Het stonk en overal waren uitlaatgassen. “Dit is helemaal niet zo leuk als ik dacht,” zei het eerste broodje verschrikt. Opeens kwam daar een jongen op een scooter aan. De broodjes dreigden platgereden te worden! Als de wiedeweerga sprongen de broodjes en de zak sla weer naar binnen in het McDonald’s-restaurant. “Wat nu?” zei het eerste broodje. “Gauw weer terug naar de keuken,” riep het derde broodje.

Opeens klonk weer de stem van de man die achter de kassa gestaan had. “Aha, dus hier zijn jullie!” Hij pakte de broodjes en de zak sla op en stopte ze weer in de doos. “Zucht!” zuchtte het eerste broodje. “Ik heb er eigenlijk genoeg van. Ik ben moe en ik besef toch maar dat dit ons lot is…” “Tja,” zei het tweede broodje. “Het is nu eenmaal niet anders.”

De broodjes werden bij de andere Big Tasty-broodjes gelegd en de zak sla werd op de dress-tafel gezet. Daar werd de zak sla uiteindelijk helemaal opgemaakt. De doos waar ze in hadden gezeten werd alsnog in de perser gezet en werd helemaal fijn geperst totdat het zo plat was als een krant. Er kwam een order voor maar liefst 4 Big Tasty’s tegelijk, en heel toevallig werden alle vier de broodjes tegelijk gepakt om klaargemaakt te worden. “Nou, daar gaan we dan,” zei het eerste broodje. “Jep,” sprak het tweede broodje. “Ach, dadelijk gaan we een ritje maken naar de toaster en worden we gevuld met vlees en groente. Maar is dat nou zo erg?” De broodjes werden op een dienblad gelegd en werden in de toaster gestopt. De broodjes zagen de bovenste klep omlaag gaan. Het was er verstikkend heet. De broodjes werden geroosterd. Vervolgens werden ze er weer uitgehaald en werden belegd met saus, ui, sla, tomaat, kaas en bacon. Op het laatst werd er nog een lap vlees opgelegd, en de Big Tasty was klaar. Het werd in de verpakking gedaan en werd op het glijbaantje gelegd in de bin. Daar pakte de kassier de Big Tasty’s en legde ze op een dienblad. Een gezin met twee kinderen had de Big Tasty’s besteld. De Big Tasty’s werden smakelijk opgegeten, en het gezin leefde nog lang en gelukkig. Jaja, dat is het lot wat alle broodjes in de McDonald’s moeten ondergaan.

Einde!