Editie 83 - Recensie
Deze rubriek is geschreven door -Matthijs-
Een ieder die Max Payne ooit eens heeft gespeeld, moet eigenlijk wel concluderen dit een topgame was. Snelle, aantrekkelijke gameplay, goede shoot-outs en bovendien de introductie van Bullet Time. Al deze ingrediënten samen vormden destijds een waanzinnige shooter, die ongetwijfeld tot op de dag van vandaag nog wel gespeeld wordt. Stranglehold bevat exact dezelfde ingrediënten, maar voegt toch overal een extra snufje toe. Als speler stap je in de voeten van inspecteur Tequila, wiens doel is om zijn ontvoerde vrouw en dochter te vinden.
Menig Max Payne speler krijgt al snel flashback, wanneer je begint met spelen. Het is al vrij snel duidelijk dat strakke en snelle shoot-outs (mede) centraal staan in de game. Overdreven veel vijanden, sfeervol uitgewerkte levels en razendsnelle vurende vuurwapens maken van Stranglehold een compleet schietpaleis. Levels zijn vrijwel volledig aan gort te knallen en ook menig level krijgt een make-over als inspecteur Tequila huis heeft gehouden.
Op grafisch gebied ziet het er prima uit en kom je zeer zeker niets tekort in vergelijking met een ander hedendaags spel. Zowel in de personages als levels is gelukkig enorm veel tijd besteed. Ook het laatst genoemde verdient een pluim, aangezien je vrijwel elk object kunt gebruiken om punten mee te verdienen. Deze objecten kunnen van alles zijn, zo is het mogelijk om over een tafel te glijden, aan lampen te slingeren, of nog stijlvoller: van een trapleuning glijden, op een karretje springen en al rijdend iedereen uit de wegmaaien. Erg strak gedaan, en het voegt ook het broodnodige extra toe aan de gameplay. Zodra de speler één van deze objecten gebruikt, wordt er ‘Tequila Time’ (Bullet Time) ingeschakeld, waardoor je als speler sneller en accuraat je vijanden uit kunt schakelen.
Hoe meer vijanden je neerschiet middels een te gebruiken object, hoe meer punten je verdient voor in totaal vier te gebruiken combo’s/extra’s, die in het spel 'Tequila bombs' worden genoemd. Deze combo’s kun je gebruiken om een vijand sneller, effectiever of stijlvoller uit te schakelen. Al snel in het spel is het mogelijk om je eerste echte combo te gebruiken (de eerste combo is slechts een health-boost), namelijk het precisieschot. In Tequila Time dien je dan te richten op een willekeurig persoon en eenmaal te schieten. De camera volgt vervolgens deze ene kogel, totdat deze zijn doel bereikt en uiteindelijk inslaat. De combo’s zijn stuk voor stuk erg interessant en leuk om te gebruiken, maar dienen wel stuk voor stuk vrijgespeeld te worden.
Hoewel het bovenstaande allemaal erg aantrekkelijk klinkt, blijkt het na een paar levels toch te gaan vervelen. De verassingen zijn weg en constant mensen om zeep brengen voelt naarmate de levels vorderen als een routineklusje. Ook qua missies is er helaas weinig variatie; 20 bommen planten of 40 drugspanden laten ontploffen zijn luttele voorbeelden om de speler langer aan het spelen te houden. Niet enkel de eentonigheid van het spel is een fors minpunt, ook valt de AI wat tegen. Vijanden blijven staan, komen in een rechte lijn op je aflopen of vertikken het om dekking te zoeken. Het is jammer dat men hier niet wat meer aandacht aan heeft besteed, aangezien het de term ‘routineklusje’ nog eens onderstreept.
Conclusie: Stranglehold is op het eerste oog zeer zeker een goede game die je biedt wat een shooter moet doen: veel actie en een lekkere gameplay. De eerste paar missies zul je verstelt staan van al het geweld, maar langzamerhand wordt het saai en begin je je zelfs wat te vervelen. Het spel houdt je zo’n 7 tot 8 uur bezig en dan is het nog maar de vraag of je de moeite neemt om hem nog een keer te spelen.
Cijfer: 7.8
1 reactie
Recommended Comments