Deze rubriek is geschreven door Thundercover!

Het begon allemaal vorige week: "Thunder, ik kies jou! " - "Thunder, bliksemaanval! ". Nadat ik mijn tegenstanders hardhandig tegen de grond had gewerkt, kwamen mijn brave baasjes snel naar mij toegelopen. "Je gaat teveel met ze om," zei een eekhoorn die ik net met 10.000 volt had doorzeefd. Ik deed alsof ik niets hoorde en nam voor de derde keer dit jaar een compliment in ontvangst, gevolgd door mijn eerste huwelijksaanzoek.

Ik juichte, hoorde Patrick nog iets mompelen van bedenktijd en sprong op mijn fietsje. De zijwieltjes vlogen er vanaf terwijl ik de stoep op reed en het gemeentehuis binnen rende. Meteen werd ik door een mevrouw bij-de-hand genomen. "Ben je je moeder kwijt?" vroeg ze. Bijdehand mens, laat me met rust, ik ga trouwen! Ik ontsnapte uit haar greep - mocht u dit lezen: sterkte op de intensive care - en sprong op de balie. "Ik wil aangifte doen, ik ga trouwen!" zei ik. "Zo zo," zei de man achter de balie, "en met wie ga jij dan trouwen?" "Met PatrickW," zei ik.

De man liep even naar achteren en rommelde in wat papieren. Nadat hij blijkbaar een goede gevonden had, excuseerde hij zich en ging hij iemand bellen. Dankzij dat mooie display zag ik dat hij met Jowx belde. Wauw, hij kon wel mijn bruidsmeisje zijn! Perfect! Daarna belde die man ook nog Ferre, maar daar werd niet opgenomen. Gelukkig maar, straks had ik hem ook nog in mijn verhaal moeten verwerken.

Ik moest mijn identiteitskaart afgeven en wat blijkt? Ik mag nog niet trouwen! Moet je blijkbaar meerderjarig voor zijn en dat ben ik natuurlijk niet als driejarige. Dus ik zeg: "Maar meneer, ik ben nota bene de forumcoureur en om te rijden moet ik toch meerderjarig zijn?" Dat schoot die man blijkbaar in het verkeerde keelgat en pakte me in mijn nekvel vast. Eigenlijk net als bij de Leeuwenkoning, maar dan met zijn hand in plaats met zijn tanden. Hij zette me gewoon buiten neer, helemaal eenzaam en alleen stond ik daar, bibberend van de kou.

Gelukkig stond mijn fietsje er nog! Dus ik stap erop, race naar de villawijk aan de andere kant van de stad en bel aan bij zo'n groot huis, net een flat maar er woont maar één gezin. Een vrouw doet open en ik vertel haar braaf het hele verhaal. Ik dacht, zij heet ook W. dus zij kan wel iets regelen met Patrick en mij. Niet dus, bleek Patrick al getrouwd te zijn! Ik barst in tranen uit en ren het huis uit. Bij mijn fietsje staat Patrick mij op te wachten. "Leugenaar, leugenaar!" schreeuw ik en ik sla hem tegen zijn benen.

Nu zit ik hier achter zijn laptop met een ijsje in mijn hand.