Editie 105 - Silver's Column
Deze rubriek is geschreven door Silverbyte
Ja, beste lezertjes, het is weer tijd voor een verhaaltje van niemand minder dan..(Trommelen, jij ouwe muts!)..Silverbyte!
Het begon allemaal een dag geleden. Ik zat op een bankje in het kantoor van de OWN, toen ik plots iemand 'Pinda!' hoorde roepen. Niet goed wetende waar dit geluid vandaan kwam, besteedde ik er verder geen aandacht aan. Amper 10 seconden later hoorde ik opnieuw 'Pinda!', en deze keer wilde ik toch wel weten waar dat geluid vandaan kwam. Ik keek onder het bankje, en ja hoor, daar zat die kleine dondersteen! Het was ThunderCover, die potverdriedubbeltjes met mijn signature aan het spelen was! Hij had blijkbaar mijn 'Peanut' sig ontdekt, en had zojuist een hapje genomen uit de A. Ik griste de signature uit z'n kleine tengels, en plakte deze weer op mijn hand, daar is een handtekening immers voor. Dit viel bij de kleine Thundercover niet in goede aarde, en deze zette dan ook ogenblikkelijk zijn 'sirene' in werking. Dit bleef niet onopgemerkt, en al gauw stond Lantyz voor mijn neus. Deze begon gevaarlijk te mauwen, dus maakte ik dat ik weg kwam. Thundercover had zijn fietsje inmiddels gepakt, en de achtervolging ingezet. Ver kwam hij echter niet, aangezien hij z'n zijwieltjes kwijt is. (Zie de OWN van vorige week)
Wie wél wat verder kwam, was Ice Banana, die ruw gewekt werd uit zijn middagslaapje. 'Kom hier jij!' riep hij woest...ik kon het vuur (Of ijs, zo u wilt) in zijn ogen zien vlammen. Hij trok een sprintje, maar botste in zijn onoplettendheid tegen Hanneswasco op, die net een kiwi stond te nuttigen. Hierdoor verloor Hannes zijn kiwi, waarop hij compleet uit z'n vel sprong. 'Dat was mijn laatste kiwi, ellendeling!' riep hij, waarna hij stampvoetend wegliep.
Ik was bíjna bij de uitgang, toen PatrickW me tegenhield. 'Waar gaat dat heen?' gromde hij. 'Oh, ehm, ik wilde even een luchtje scheppen', piepte ik. Hij slikte mijn excuus als zoete koek, maar gleed wel uit over het flesje water dat uit mijn jaszak was gevallen. Met een harde klap kwam hij ter aarde. 'Alles in orde, Patrick...?'
Toen ik weer buiten stond, hoorde ik alleen nog een holle 'Jij ellendig stuk koekblik!', waarna ik enkel dacht: 'Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan?'
2 reacties
Recommended Comments