Big Brother
Soms denk ik wel eens dat mijn leven één grote Truman Show is. Voor de leden die nu al geen flauw idee hebben waar dit over gaat: Ga maar weg, het heeft geen enkel nut om nu verder te lezen. Ga eerst maar eens die goede film -*Weet dat 30 % van de lezers nu gauw IMDB checkt*- bekijken en kom dan terug om dit item van begin tot eind te kunnen begrijpen. Enkele weken/maanden terug was deze film weer eens op tv en dat was de vierde keer in mijn leven dat ik de film heb bekeken. De eerste keer begreep ik er echt helemaal niets van –*Gniffelt omdat diezelfde 30 % nu voor de tweede keer wegklikt om zo’n twee uur later terug te keren*- maar na de tweede keer kon ik de conclusie trekken dat ik een schitterende film had gezien. Sterker nog, na de derde en vierde keer ben ik de Truman Show steeds meer gaan waarderen.
Echter, de film heeft me ook wel eens aan het nadenken gezet en dat heb ik de laatste tijd steeds vaker. Langzaamaan denk ik steeds vaker bij mezelf hoe het zou zijn wanneer mijn hele leven één grote scène blijkt te zijn en dat iedereen eigenlijk alles van me weet en kan zien. Wat zou ik dan eigenlijk een raar leven hebben, of zou het juist positief uitpakken? Als ik dan bedenk hoe vreemd doodnormale dagelijkse dingen zouden zijn, begin ik dat gevoel ook steeds interessanter te vinden. Want, stel je nou toch eens voor…
Wat als gisteravond op de vergadering iedereen al lang wist wat ik allemaal wilde bespreken en dat ze het daarom geen probleem vonden dat ik 3 uur lang aan ’t woord was? Zou dat hun mening hebben beïnvloed? Of zouden ze het juist met me eens moeten zijn, omdat de regisseur het zo gewild heeft? Weet die ene caissière dat elke keer dat ik haar op Hyves zie verschijnen, ik tóch weer even die leuke foto moet bekijken? Kijkt ze me daarom altijd zo leuk glimlachend aan? Maken mijn collega’s expres domme grammaticale fouten en spellingsfouten, enkel en alleen om mij te prikkelen en op scherp te zetten? Heb ik daarom regelmatig dejá-vu’s, simpelweg omdat ze ook daadwerkelijk eerder zijn gebeurd, want ze zijn tenslotte in scène gezet?
Natuurlijk vraag je je nu af hoe ik hier nou weer bij kom en of ik er ook nog bewijzen voor heb. Of dat vraag je je helemaal niet af, omdat alles wat ik hierboven zeg ook nog eens echt waar is. Maar mocht je je het toch afvragen, dan heb ik wel wat bewijs. Want niemand die mij gaat vertellen dat het toeval is dat zowel op 25 maart 2006 als op 14 augustus 2009 een onverklaarbaar hoog aantal bezoekers online was op GTAForum.nl, zelfs tot recordhoogte aan toe. Dat kan eigenlijk niet anders dan dat er voor iedereen bekend werd dat NandroDavids, de hoofdpersoon in de meest realistische realityshow ooit, moderator werd op GTAForum.nl. Het moet gewoon zo zijn geweest dat men toen nieuwsgierig ging kijken wat dat ook alweer voor site was, daar bestaat geen andere verklaring voor. Volgens mij gaat m’n hoofd ontploffen als ik hier nu nog langer over na blijf denken…en dat live op tv!
Nou ja, ik verwacht vrij snelle geënsceneerde reacties, aangezien iedereen dit item vanmiddag al heeft gezien toen ik ‘m aan ’t schrijven was.
”Big brothers & sisters are watching me…”
7 reacties
Recommended Comments