Deel 11

Tja, daar zit je dan. Na al die jaren alleen, geen warme jongen naast je. Nee, helemaal alleen, ik voel me helemaal ziek. Niet prettig, want ik weet niet wat ik nu moet doen. Wat heeft het voor zin om voor één persoon te koken? Ook niet echt veel. Ah, ik moet gewoon toegeven dat ik hem mis. En niet zo'n beetje ook. Ik zit nog altijd met de gedachte dat hij terug moet. Ik besluit hem eens te sms'en. In de SMS vraag ik hoe het met hem gaat. Ik zet er mijn naam onder. En loop verder, weg van de eenden. Weg van de plek waar ik uren heb gezeten en daar waar ik al mijn gedachtes liet gaan. Zal ik naar huis gaan? Of zal ik de stad induiken, eigenlijk heb ik wel honger. Ik besluit een hamburger te gaan scoren, dat is al wel een tijdje geleden. Aangezien Timon streng op de lijn lette. Daar aangekomen neem ik neem een normale hamburger en een kleine friet. Even later zit ik aan een tafeltje te eten, het smaakt na al die maanden echt voor geen meter. Ik gooi de helft weg en bestel nog snel een flesje Spa blauw…

Voordat ik buiten ben begint mijn telefoon al te piepen, het is een SMS van Timon.

“Ik wil je niet meer zien” lees ik hardop voor. Een oude dame achter me begint te lachen, ik zou haar wel kunnen martelen. Maar ik stap flink door. Zo gaat het dus niet, “Als het niet op de lieve manier kan dan maar op de kwade” stuur ik terug naar Timon. Ik ga naar huis, het is al bijna zes uur en de winkels tegenover de Burgeking gaan al sluiten. Thuis aangekomen pak ik een glas cola en ga zitten TV kijken. Waarom zit hij nou niet gewoon naast me. Waarom streelt niemand me nu? Ik ben het zat, ik pak m'n jas en m'n pinpas en pak de bus naar de stad. Daar loop ik de eerste de beste tent met roze neonlampen binnen. Ik stap er stug binnen, en ik zie vrouwen. Veel vrouwen in sexy pakjes. Ik heb niks met vrouwen, maar toch zeg ik tegen de uitsmijter die voor me staat dat ik de eerste en de beste wil hebben die vrijkomt. Zo gezegd zo gedaan, een kleine vijf minuten later sta ik met een jonge dame in een kamer waar een bed en een bubbelbad staat…

Maar vijf minuten later sta ik weer buiten, ik kan het niet. Ik wil het niet, gewoon niet. Waarom zou ik een meisje gaan nemen terwijl ik op jongens val? Ik weet het niet. Ik besluit maar naar huis te gaan, en lekker vroeg in bed te kruipen. "Het leven is hard" zeiden mijn ouders altijd. Maar nu is het net een baksteen. Ik kleed me helemaal uit todat ik naakt sta, ik kruip in bed. Maar niet aan mijn eigen kant. Maar aan de kant waar Timon altijd lag. Ik ruik zijn geur, z'n lichaamsgeur. Ik bedenk dat ik hem terug moet. Het moet gewoon, morgen ga ik hem halen. Met of zonder geweld! ∞

©Fiegel5, GTAForum