Deel 13

Sven heeft makkelijk praten nu, hij probeert immers Sanne en Timon te scheiden. Zelf vraagt hij zich af hoe het daar nu aan toe gaat. Laten we dan ook maar snel gaan kijken. We zijn weer terug bij Timon.

“Wat is dit?” Sanne kijkt me boos aan. Ze is ook echt boos, het lijkt wel of ineens alle liefde uit haar is gezogen. “Nou?” ze heeft een bos bloemen in haar handen. Ik weet er zelf niks van af, ik graai het uit haar handen en lees het kaartje. De vragen spoelen door me hoofd, welk liefje? Wie moet ik bezoeken? Ik zeg dat ik er niks van af weet, ze gooit de bos bloemen voor m'n neus op de grond en loopt woedend naar boven. Ineens stort alles in, en met alles bedoel ik dan ook echt alles. Ook ik. Ik zak op de grond. Ik zit helemaal in elkaar gekrompen bijna te janken. Tot ik ineens iemand naast me voel zitten. Ik kijk op, het is de moeder van Sanne. “Wat is er nou? Weet je hier echt niks van?” Ik schud van nee, en ineens schiet me het te binnen. Het is Sven, ik sta op en roep “Het is verdomme die Kutsven!!” Sanne komt naar beneden en kijkt me aan, ik loop naar haar toe en streel haar gezicht. Ze komt dichterbij en zoent me. Terwijl moeders op de achtergrond staat mee te kijken staan wij hevig te zoenen. Ze pakt mijn schouder en zegt dat ik moet uitkijken met Sven, ze heeft zo het vermoeden dat hier meer van komt. Ik ben al blij dat Sanne niet meer boos is, wat zou ik nu zonder hun moeten? Ik kan geen kant meer op. Gelukkig is alles nog in orde, en ik hoop dat het zo blijft..

Ik vraag me af wat Sven nu doet, bereid hij zich voor op een nieuwe aanslag? Of houdt hij zich rustig, maar de ergste vraag: Komen die bloemen ook echt van Sven? Het was wel een mooie bos, jammer dat Sanne ze kapot gemaakt heeft. Mooie rozen, waar ik eigenlijk wel van hou. Maar ah, alles voor de liefde toch? Het leven gaat door, ik ben nu al een tijdje niet op school geweest. De vakantie is al een week voorbij. Waarom studeer ik eigenlijk Techniek? Stiekem houdt ik erg van zingen, en van acteren. Ik besluit eens iets leuks te gaan doen voor Sanne. Ik ga een liedje voor haar zingen, of nee beter. Ik ga er één schrijven! Dat zal ze vast leuk vinden denk ik. Sanne is zelf wel naar school, en Karin is werken. Ik kan dus rustig schrijven, ineens bedenk ik me dat Karin een gitaar op haar kamer heeft staan. En ik kan gitaar spelen. Ik schrijf en schrijf, totdat er een redelijk nummer uitkomt. Nu maar wachten totdat ze thuis komen…

Ik besluit er iets bijzonders van te maken, ik begin te oefenen op de gitaar. Ik pak het ritme van Krezip op, van Sweet Goodbyes. Dat is niet zo heel moeilijk. Ik speel, en ik speel. De hele middag door. Om half 5 begin ik de tafel te dekken. Ik dek het netjes, zet er kaarsen op. En begin te koken, want dat was me gevraagd. Spitskool, misschien niet zo heel feestelijk. Maar als ik de borden leuk opmaak komt er vast wel iets van. Even later gaat de bel, ik loop naar de deur. Ondertussen heb ik me feestelijk aangekleed. Ik doe open en ik verwacht dat Sanne en Karin daar staan. Maar het is een heel ander iemand. “Hallo Timon” hoor ik ineens met een bekende stem.. ∞

©Fiegel5, GTAForum