Deel 17

En daar zit je dan, te kijken naar de liefde van je leven. Die al huilend om te grond probeert te rusten. Eigenlijk doet het best pijn. Nee, het doet heel erg pijn. Niet zo'n beetje ook niet. Waarom doe ik dit? Ik weet het niet, ik weet wel dat wat ik doe erg fout is. Als ze hier achter komen, ga ik voor dik een jaar de bak in. Maar de liefde, en zeker de woede overheerst zo erg. Dat ik het gewoon niet in kan houden. Langzaam val ik zelf ook in slaap. Ik slaap niet. Ik dagdroom een beetje over de jongens die om Timon heen stonden. Wat zouden ze gedaan hebben als ik er niet was? Ik wil het niet weten, volgens mij waren ze allemaal homo. Dus wat moet er dan gebeurt zijn? Misschien maak ik hier alleen maar slachtoffers mee. Ik ben verdomme iemand aan het gijzelen. Wat doe ik? “Life is a fucking hell” zeiden mijn ouders altijd. Nu ik daar aan denk begin ik te huilen, ik heb een geweldige jeugd gehad. Maar nee, Timon zijn ouders stierven en heeft daarna echt een klotejeugd gehad. En nu, een paar jaar later wordt ie gegijzeld door zijn ex. Ik loop naar hem toe, nog altijd wat huilend. Hij slaapt, ik bekijk zijn hand. Het bloed flink en het ziet er niet best uit. Het moet naar de EHBO, verderop in het dorpje maar even laten kijken besluit ik. Het uur is voorbij, maar ik word moe. En val langzaam net zoals Timon ook in slaap.

Ineens word ik wakker, ik ruik vuur. En ja, een aantal meter verderop zit Timon rond een vuurtje. Hij heeft een hoopje bladeren naast zich en heeft een oud blik gevonden. Ik vraag wat ie wil gaan doen, ik krijg daar helaas alleen geen antwoord op. Hij negeert me, ik ga naast hem zitten. Niet te ver weg, niet te dichtbij. “Wat” krijg ik me toegesnauwd. Ik kijk hem aan, hij kijkt terug. Alleen boos, daarna kijkt hij weg. “Ik hoef je niet meer te zien” krijg ik te horen, ik wordt daar best pissed van. Ik pak mijn wapen en richt het op hem. Ik beveel hem mee te gaan, verder. Naar het dorpje, ik twijfel of ik überhaupt wel naar de hand laat kijken. Maar dat is iets voor later. Het vuur brandt nog altijd.

Na ongeveer 3 uur lopen naderen we het dorpje, mijn hersens trippen zowat. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik kijk naar Timon, hij loopt er zomaar droevig bij. Zijn hand bloed echt, de snip is 3 keer zo groot geworden. Hij heeft er iets omheen gebonden, het lijkt verdacht veel op een sok. Ik kan het mezelf gewoon niet aan doen om dit te negeren. “Naar de EHBO” zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan, ik pak mijn wapen uit mijn broekzak. Ik twijfel of ik het weg zou doen, maar ik hou het. Stel dat hij wegrent. Even later staan we voor de EHBO, we gaan naar binnen. Als we binnenlopen gaan we in de rij staan, de krant ligt op tafel. Ik pak hem, de foto van Timon staat groot op de voorpagina. En de mijne ernaast. “Gezocht, Timon van Lee en gijzelaar” Ik stop de krant in de prullenbak en ga naast Timon staan. Een meneer naast me kijkt me raar aan, zijn blik schiet van mij naar Timon. Even later loopt hij weg. Het zal wel goed zijn denk ik, we zijn bijna aan de beurt. Niemand die in de gaten heeft dat ik Timon gijzel. Tenminste dat dacht ik. Maar even later hoor ik in de verte sirenes, ik pak Timon zijn hand en sleur hem mee naar de deur. Maar helaas, die is op slot… ∞

©Fiegel5, GTAForum