Deel 24

Sven

‘Ik ben Dennis, en ik heb een klein meisje verkracht’

‘Hallo Dennis’

‘Ik ben Gerard, ik liet mijn moeder een winkel voor me overvallen en heb haar daarna zwanger gemaakt’

‘Hallo Gerard’

‘Ik, ik ben Sven. En eh ik…’ Gespannen kijk ik om mij heen, rond om me heen zit ruim zeven man mij aandachtig aan te kijken. Voor het eerst zit ik in deze praatgroep, 2 keer in de week praten we 2 uur lang over wat we gedaan hebben. En hoe we dat kunnen gaan oplossen als we vrij komen of verlof krijgen. Nog steeds staren de grote ogen van mijn medegevangene me aan, plots voel ik een warme hand op mijn schouder. Het de jongen die de praatgroep leid, ‘zeg het maar Sven. Het zal je goed doen, echt’. Met een knalrood hoofd ga ik verder; ‘Ik ben Sven, en ik…’ een traan biggelt over mijn wang en snel veeg ik hem weg. ‘Ik heb mijn ex-vriendje gegijzeld en verkracht’ komt er met veel moeite bijna onverstaanbaar uit me. De warme hand wordt van mijn schouder afgehaald en even later begint de groepsleider te klappen. De rest van de groep klapt mee, ‘blij dat het eruit is jongen?’ vraagt hij me even later. ‘Eigenlijk wel’ antwoord ik eerlijk. De groep kijkt me tevreden aan, behalve de jongen die zich net Dennis noemde. Hij kijkt me met een bezorgde blik recht in mijn ogen, ik zie zijn blauwe ogen schitteren. Hij veegt zijn net iets te lange blonde haren uit zijn gezicht en kijkt de andere kant uit. Plots wordt ik warm van binnen, het lijkt wel op verliefdheid. Maar fuck, waarom zou ik verliefd worden op een verkrachter? Maar niet veel later laten mijn hersens toe ik dat ook iemand verkracht heb en precies in hetzelfde schuitje zit als Dennis. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Terwijl de groep in koor ‘Hallo Sven’ tegen me zegt.

Aan het einde van middag zit ik samen met mijn celgenoot weer in mijn cel, de jongen heeft zich inmiddels al voorgesteld. Hij heet Tim, en is 19 jaar. Ik schatte hem rond de 20, dus zat ik redelijk in de buurt. Toen ik hem dat vertelde leek het alsof hij blij was, toen ik naar zijn plotse blijheid vroeg vertelde hij dat de meeste mensen hem al rond de 40 zagen. Hij vond het een compliment dus. De jongen zelf is geobserveerd van Prison Break een gevangenisserie waar 2 broers ontsnappen omdat 1 van de broers te dood veroordeeld is. Hij heeft dan ook alle seizoenen in onze cel liggen, de serie en alle boeken. Ook hangen er wat oude posters boven zijn bed. De tengere jongen eet bijna niks, heeft zwart haar en groene ogen. Hij ziet er niet erg goed uit, maar hij is een erg aardige gozer. Prima om de komende maanden een cel mee te delen. Eigenlijk bevalt het me hier toch wel een beetje, het is even wennen dat we in de middag warm eten en de rest van de dag brood. Maar de mannen die hier rond lopen zijn meestal wel aardig, de nieuwelingen vormen samen een groepje. En de andere groepen zoals de basketballer's en de getinte mannen nemen hun eigen weg, val je hun niet lastig vallen ze jou ook niet lastig. Dus eigenlijk niks om je zorgen over te maken..

2 Vlotte tikjes op de deur van de cel worden gegeven, en het schuifdeurtje gaat open. 2 Dienbladen met elk 3 boterhammen en beleg worden naar binnen geschoven. Elke dag moet je bij het middageten opgeven wat je wilt eten in de avond en de ochtend daarop. Er is keuze uit verschillende soorten beleg en zoet. Wil je wat anders, dan moet je daar ook voor betalen. Op mijn dienblad zie ik mijn boterhammen en een beker melk. 2 Met kaas, 1 met hagelslag. Als ik het plastic bord optil zie ik een bruine envelop liggen. Als ik hem open scheur kijkt Tim even op, maar als snel wendt hij zijn blik weer op zijn eten. Aan zijn gezicht is af te lezen dat hij helemaal geen honger heeft, en het hem moeite kost om 1 boterham op te eten. Echt veel tijd heb ik niet om me te concentreren op Tim, want mijn ogen vallen al snel op de brief die in de envelop zit. Hij is van mijn advocaat, ik verstijf als ik een datum zie. De rechtszaak is gepland, volgende week zaterdag...

©Fiegel5, GTAForum