Deel 25

Verteller

De dagen vliegen voorbij, Sven brengt zijn dagen door in de gevangenis van Almere. En Sanne en Timon lopen dagelijks heen en weer om Timon zijn leven weer op de rails te zetten. Van het ziekenhuis naar de psychiater en weer terug. Langzaam lijkt het of alles weer op zijn pootjes terecht kwam, totdat beide heren een brief van justitie op de deurmat kregen. Stuk voor stuk kleurde ze wat bleekjes toen ze lagen dat de rechtszaak erg dichtbij was. De advocaten werden op het matje geroepen en gesprekken vulde de week. Tot vandaag, vandaag is de rechtszaak. Vandaag krijgt Sven te horen hoelang hij moet zitten. Vandaag is de dag dat Timon een kruisje slaat, of toch.. niet?

Sven

De bomen vliegen voorbij, eigenlijk geniet ik hiervan. Na 2 weken in hechtenis te hebben gezeten zie ik de wijde wereld weer eens. Koeien langs de weg, grote velden met maïs en granen. Ik heb nog nooit op deze manier naar de wereld gekeken eigenlijk. Ineens lijkt alles anders, de wereld leeft. Wat in de gevangenis niet zo is. Iets wat ik de komende maanden, misschien wel jaren zal gaan missen. Het normale dagelijkse leven, maar voor dat ik überhaupt kan proberen om te overleven in de gevangenis moet ik eerst vandaag zien door te komen. De afgelopen nachten heb nachtmerries gehad over de uitspraak van vandaag. Van het gezicht van Timon, en van zijn reactie als hij weer tegenover me staat. Ik heb nu al 2 weken niet gezien, en de laatste keer zag hij er echt slecht uit. Hoe zal hij er nu uit zien? Zou alles weer heel zijn, in mijn gedachten zie ik hem weer bloot. Toen alles er nog was hoe het was. En we samen onder de douche stonden, maar als snel wend ik mijn gedachten af. En concentreer ik me weer op buiten, en niet zonder reden. Ik verleg mijn hand richting mijn kruis, zodat iets niet zichtbaar wordt voor de bewakers..

Sanne

De dag dat mijn vriendje te horen krijgt of zijn gijzelaar lang achter de tralies gaat is aangebroken. Wat moet je daarmee? Je gaat mee, en zit dan ruim een uur in de auto naast hem op weg naar Purmerend. Maar wat moet je dan zeggen tegen zo iemand? Je kunt niet ronduit gaan praten over van alles en nog wat. Dat werkt niet, zeker als de gene die naast je zit zowat zit te shaken van de spanning. Wat je dan doet? Je legt je hand op de zijne en je hoopt dat het niet al te lang duurt. Terwijl moeders geconcentreerd bezig is met auto rijden, Timon zoveel heeft waar hij over moet nadenken dat hij het zelf niet meer weet. En ik, ik weet niet wat ik moet doen en waar aan ik denken moet.

Verteller

Drie Mensen, drie gevoelens, drie persoonlijkheden, drie gedachtes. Drie gedachtes op drie stoelen, die drie stoelen staan in een grote zaal. Allemaal gevestigd op 1 persoon, rechter Kessler. De man die voor zich op een A4 velletje een uitspraak heeft staan. Niet zomaar een uitspraak, de uitspraak die drie levens doet veranderen. De spanning is te snijden in de rechtszaal, Kessler slaat met zijn hamer op tafel en kucht. Door drie hoofden gaat 1 gedachten “Het is tijd”

©Fiegel5, GTAForum