• Buffy The Vampire: Slayer
  
• Burnout 3: Takedown (update)
  
• Dead Or Alive Ultimate
  
• Destroy All Humans!
  
• Dynasty Warriors
  
• Evil Dead: A Fistful of Boomstick
  
• Fahrenheit
  
• Family Guy
  
• Far Cry: Instincts
  
• Incredibles
  
• I-Ninja
  
• Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude
  
• Mortal Kombat: Armageddon
  
• MotoGP
  
• MX Unleashed
  
• Open Season
  
• Pariah
  
• Psychonauts
  
• Rainbow Six: Lockdown
  
• Rapala Pro Fishing
  
• Scarface
  
• Shark Tale
  
• Shenmue II
  
• Splinter Cell: Double Agent
  
• The SpongeBob SquarePants Movie
  
• Ultimate Spider-Man
  
• Wakeboarding Unleashed: Featuring Sean Murray
  
• Wha-cked!
  
• Winback 2: Cursief Project Poseidon
  
• Xiaolin Showdown
  

Bron: Gamefront.de

Verbetert Nintendo de Wii-mote stiekem?

Na talloze berichten over vliegende Wii-motes is het opvallend dat de Australische versie van de het koortje van de Wii-mote is verbetert ten opzichte van de Amerikaanse, Japanse of de Europese versie van het kleine draadje. Waarschijnlijk wil Nintendo de negatieve berichten definitief de das om doen... Kijk en oordeel zelf .

Bron: Gamer.nl



Releaselijst

De storm is voorbij, de laatste toppers van 2006 liggen in de schappen. Daarom is het deze week ook wel héél erg mager qua releases. De meest aantrekkelijke is nog wel EA Replay voor de Playstation Portable. Dit is een verzameling van allemaal verschillende retro titels die de uitgever Electronic Arts zo groot hebben gemaakt als het nu is. Maar een betere keuze is om je geld op zak te houden voor de titels van 2007, zoals Lost Planet en de nieuwe Playstation 3 titels, Veel plezier!

• Sam & Max Episode 2: Situation: Comedy (PC)
  
• Star Trek: Legacy (PC, X360)
  
• Baas in Eigen Bos (Wii)
  
• EA Replay (PSP)
  

Bron: Insidegamer.nl

Wii – Piet Herr

Gisteren was het zover. Na lang wachten en een week vertraging, kreeg ik hét telefoontje van de Dynabyte: Ik kon m’n Wii komen ophalen. Vanochtend was het nog een keer zover. Na lang wachten en een week plus één dag vertraging ging ik m’n Wii ophalen. Blij als een kind kwam ik met een mooie witte doos thuis.

Plaatje Doos

Na alles te hebben aangesloten, kon ik beginnen. Vol verwachting zette ik m’n TV aan en drukte ik op de powerknop van de Wii. Het eerste wat ik zag was echter geen spetterend Wii-logo, geen introfilmpje, geen hip geluidje waar je nog zenuwachtiger van werd, maar een waarschuwingstekst voor gezondheid en veiligheid die me op het hart drukte om vooral de handleiding te lezen voordat ik ging spelen. “Leuk,” dacht ik “moet ik dat nou iedere keer zien als ik m’n Wii aanzet?” Maar goed, ik drukte snel op A en, nadat ik dingen als taal, datum en tijd had ingesteld, kwam ik zonder verdere laadtijden in het hoofdmenu van de Wii. Het viel me direct op dat het helemaal geen tijd kostte om op te starten, wat toch wel even wennen als je een PS2 gewend bent.

Plaatje Wii

Ik kwam dus in het hoofdmenu. Hier kun je de game starten die in de discgleuf zit, gebruik maken van alle online kanalen van de Wii, naar het fotokanaal gaan of je eigen Mii maken. Omdat ondergetekende nog geen verbinding heeft met het internet (konden ze die LAN-adapter niet gewoon bij de launch in de winkels leggen?), bleef er vrij weinig keus over. Ik ging natuurlijk direct aan de slag om mezelf zo goed mogelijk na te maken met een Mii.

Een Mii? Inderdaad, een Mii. Een Mii is een soort poppetje dat je maakt door uit allerlei verschillende hoofden, haartypes, wenkbrauwen, ogen, monden, neuzen, baarden, puisten en brillen te kiezen. Met dit poppetje kun je vervolgens spelen in een game als Wii Sports.

Wii Sports was het volgende dat ik probeerden. Ook al waren m’n verwachtingen van deze game redelijk hoog, het zal je verbazen hoe verslavend dit is. Vanuit het menu selecteerde ik tennis en in het daaropvolgende menu kon ik Mii’s kiezen om mee te spelen. Mijn keus viel al snel op Piet-Herr, de enige Mii die ik had gemaakt. Daarna kon ik kiezen of ik de WiiMote met m’n linker- of rechterhand gebruikte, ik liet het op rechts staan en ging door.

Ik vroeg me af hoeveel menu’s ik nog zou krijgen toen ik moest kiezen hoeveel matches ik wilde spelen. Uit de opties ‘single game’, ‘best of 3’ en ‘best of 5’, koos ik ‘single game’.

Het spel startte en ik begon te zwaaien. De ene keer heel hard, de andere keer wat zachter, de ene keer raak, de andere keer mis. Nadat ik drie potjes achter elkaar met 40-0 was ingemaakt, begon ik me af te vragen hoe dat nou precies werkte, dat tennissen. Ik ging dus terug naar het menu en startte de training. De opdracht van die trainig was simpel: aan de andere kant van het veld staat iemand de hele tijd ballen naar jou te slaan en jij moet zo veel mogelijk ballen terugslaan. Mis je er één of sla je er één uit, begin je weer op nieuw.”Lekker duidelijk,” dacht ik “ik weet nou nog steeds niet hoe je een bal een bepaalde richting in slaat.”

Daarom besloot ik de handleiding erop na te slaan, waarin een alles verhelderend plaatje stond:

Plaatje Handleiding Wii Sports

Met deze nieuwe kennis ging ik opnieuw aan de slag en het lukte zowaar. Niet perfect natuurlijk, maar ik wist wel mooi een bronzen medaille in de wacht te slepen! Tijd voor de volgende oefening dus. Deze kwam op hetzelfde neer als de vorige, maar ditmaal moest je de bal terugslaan in een gemarkeerd gebied. Sloeg je de bal hierbuiten, was het einde oefening. Na ook deze oefening even geprobeerd te hebben, mocht ik weer door naar de volgende en laatste oefening. Nu moest ik tegen een target op een muur aanslaan , die, nadat je ze had geraakt, weer op een andere plek verschenen. Het verschil met de vorige oefeningen was echter dat je niet iedere keer raak hoefde te slaan; je kunt het zo vaak proberen als je wil. Toen ik ook deze oefening had voltooid, was het weer tijd voor een echt spelletje tennis. Het lukte. Het lukte beter dan de vorige keer, het lukte me om de bal enigszins in de richting te slaan die ik wilde en het lukt me om te winnen. Ik was werkelijk niet meer weg te slaan van m’n Wii. Ik werd ook steeds beter en de tegenstanders werden dat ook. Naarmate je skillniveau omhoog gaat, worden de tegenstanders ook beter. Ze raakte steeds moeilijker ballen, ze gaven steeds vaker een harde service en het werd steeds moeilijker om van ze te winnen. Geloof me of niet, Wii Sports is niet zomaar een makkelijke game. Het werd een uitdaging om punten te scoren en er ging een mooi gevoel van voldoening door me heen als ik een punt scoorde nadat de bal tien keer heen en weer was gespeeld. Damn, wat was dat verslavend. “Plonk!” deed het speakertje uit de WiiMote weer, toen ik nog een bal sloeg.

Echter, aan alles komt een eind. Zo ook aan Wii Sports, want toen ik een lamme arm kreeg, leek het me het handigst om er even mee te stoppen. Ik keek nog even naar de Mii waarmee ik de hele middag had staan tennissen, ik wierp nog even een blik op die glanzend witte Wii, die daar zomaar in mijn kast stand, alvorens ik op de ejectknop drukte. Even lichte de discgleuf blauw op, wat het geheel nog mooier maakte, en ik stopte de disc terug in zijn doosje. De toon was gezet. Ik had mijn eerste middag met de Wii doorgebracht en ik was onder de indruk. Binnekort koop ik Zelda, dan beleef ik nog veel meer plezier aan m’n Wii. In januari verwacht ik dat m’n LAN-adapter binnenkomt, zodat ik ook online kan. Dan kan ik gebruik maken van het zogeheten Virtual Console (de mogelijkheid om retrogames tegen betaling te downloaden), dan kan ik de Opera Browser downloaden en op internet gaan. Ik zie een zonnige toekomst voor mij en m’n Wii, en ik kan niet wachten om die te beleven.

Plaatje Controllers