OWN Xmas - Verhaal (1)

Artikel geplaatst door OWN 23 december 2010

313 bezichtigingen

Hoeveel procent heb je GTA Vice City uitgespeelt?
91 leden hebben gestemd

1. Hoeveel procent heb je GTA Vice City uitgespeelt?
- 10%
  
  5
- 20%
  
  6
- 30%
  
  1
- 40%
  
  2
- 50%
  
  11
- 60%
  
  6
- 70%
  
  4
- 80%
  
  7
- 90%
  
  40
- 100%
  
  0

This poll is closed to new votes

Dit verhaal is geschreven door @Thundercover.

Lang, lang geleden in een land hier ver vandaan liepen twee forumleden verdwaald in een grote zandvlakte. Ze liepen al dagen, maanden zelfs door het wegvallen van hun trouwe vervoersmiddelen. Achtereenvolgens een koe en een schaap hadden ze geprobeerd, maar beiden waren na een koude nacht verdwenen zonder sporen achter te laten. De wanhoop nabij en met een enkele druppel water in hun drinkfles liepen ze richting het oosten. Tenminste, dat hoopten ze. De zon was uren geleden al onder gegaan en de weg werd bepaald door intuïtie.

Plotseling zagen ze een oranje gloed aan de horizon. Een dorp! Of misschien wel een stad! Wat het ook was, het betekende leven, voedsel en misschien zelfs onderdak. Ze begonnen harder te lopen, steeds sneller en voor ze het wisten stonden ze voor een grote poort. Ze liepen naar het hokje toe waar Beveiligingsbeamte op stond en aan de gesloten poort grensde. "Hoe kunnen wij naar binnen?" vroeg Dutchy3010, terwijl ze haar bagage neerzette. De man in het hokje schrok wakker en gaf Dutchy en Jowx, die zijn bagage ook neerzette, een inschrijfformulier. Ze schreven snel hun gegevens op en gaven het formulier terug. De poort ging open en ze gingen naar binnen.

Ze passeerden een bord met de tekst Mededelingen waar veel papieren op hingen, maar besteedde er geen aandacht aan. Ook het bord met nieuws moest het ontgelden. Pas het eerste gebouw trok hun aandacht en ze liepen er naartoe. Jowx klopte aan en een man deed open. "Heeft u een slaapplaats voor ons?" vroeg Jowx. "We hebben maanden gereisd en zouden graag een zacht bed willen." Jacky-2007 knikte begrijpelijk naar de hoogzwangere Dutcy3010. "Een kleine op komst, leuk!" riep hij blij. Zijn stemming sloeg echter al snel om in spijt. "Helaas hebben wij hier geen plek voor jullie. Probeer het verderop eens bij een van de stories." Jowx en Dutchy hadden geen idee wat 'de stories' was en liepen er dus ook voorbij. Hoe verder ze liepen, hoe ouder de gebouwen en hoe donkerder het eruit zag. "In het uiterste geval breken we daar gewoon in," zei Jowx, wijzend op het kleine krot waar een gebroken bordje met de tekst ance voor de voordeur lag.

De hoofdweg leek geen slaapplaats te bieden en onze hoofdpersonen kozen een zijpad. Ze beseften meteen dat het niet goed was. Huizen waren half gesloopt, er lagen plassen rood water en het rook er naar lijken die er al jaren lagen. Aan het eind van de straat stonden twee gebouwen. De linker was sowieso afgesloten, maar de rechter leek wel open. In zo'n groot gebouw hadden ze vast wel een bank over, dus ze waren gered! Ze moesten enkel nog deze gruwelijke straat door.

Voordat Jowx kon zeggen dat hij Dutchy liever niet door die straat zag gaan, hoorde hij een pistoolschot. Het kwam uit de richting van een gebouw dat op een saloon leek, iets dat hij enkel uit Bollywood-films kende. Dat kon niet veel goeds betekenen. Voordat hij het wist, renden er mannen uit en sprongen op paarden. "Aan de kant, here en dame," schreeuwde de man met een zilveren ster op zijn borst, "de hangjongeren van BeaT DowN zijn op roverspad. Ga weg uit deze straat, het is niet veilig hier."

Jowx en Dutchy rendde snel weg, bang voor de hangjongeren van BeaT DowN. Ze renden weg, zonder te kijken waar naar toe. Ze renden en renden, totdat ze de paarden niet meer hoorden en keken toen pas waar ze waren.

Ga voor het vervolg naar dit item!