Turkije was 4 jaar geleden in de poule ingedeeld bij Portugal, Zwitserland en Tsjechië. In de eerste wedstrijd werd zoals verwacht verloren van Portugal, met 2-0, waarna de Turken tegen Zwitserland eigenlijk moesten winnen. Immers, Tsjechië had al van de Zwitsers gewonnen en leek samen met Portugal op weg naar de kwartfinales. Bij rust stonden de Turken echter met 1-0 achter door een treffer van de Zwitserse sterspeler Hakan Yakin. Jawel, een Turkse naam: Yakin heeft Turkse ouders. En juist hij leek de Turken vroegtijdig naar huis te sturen. Bij rust greep de Turkse bondscoach Fatih Terim in door aanvallend te wisselen en hij bracht onder meer Semih Sentürk in. Nog geen kwartier later betaalde Sentürk het vertrouwen terug door de gelijkmaker te maken. Er moest echter gewonnen worden en Turkije ging vol op zoek naar de winnende treffer. Die vond het diep in blessuretijd pas, toen Arda Turan de 1-2 op het scorebord zette.

Door de magere overwinning bleef Tsjechië op doelsaldo boven Turkije staan en dus moest Turkije de laatste groepswedstrijd tegen de Tsjechen winnen om samen met het al geplaatste Portugal door te gaan naar de tweede ronde. Na ruim een uur spelen leken de Tsjechen de buit binnen te hebben, want dankzij doelpunten van Jan Koller en Jaroslav Plašil stonden ze met 0-2 voor. Opnieuw werd er flink gewisseld door de Turken en ditmaal moest Sentürk er juist uit. Opnieuw was het Arda Turan die een belangrijke treffer maakte: een kwartier voor tijd maakte hij de 1-2. Vervolgens liet Nihat Kahveci zien wat een aanvoerder hoort te doen: het team bij de hand nemen. Enkele minuten voor tijd maakte hij de gelijkmaker om even later ook de 3-2 te maken. Doelman Volkan Demirel pakte nog een rode kaart waardoor een veldspeler tot keeper werd gepromoveerd, maar de Turken hielden stand. Twee Houdini-acts op rij dus en Turkije bereikte de kwartfinale.

De tegenstander daarin was Kroatië. In de eerste helft werd er niet gescoord en ook de tweede helft bleef doelpuntloos. Wel werd er weer gewisseld door Fatih Terim, die dat in de voorgaande wedstrijden goed deed. Hij bracht opnieuw Semih Sentürk in. Het bleef in de verlenging lang 0-0 en de wedstrijd leek vanaf de penaltystip te worden beslist. Eén minuut voor het einde van de verlenging zette Ivan Klasnić, invaller bij de Kroaten, Kroatië op 1-0 en dompelde hij Turkije in rouw. Of toch niet? Nee, want Semih Sentürk deed het opnieuw: hij maakte in blessuretijd gelijk en daarmee werd het toch een strafschoppenserie. Met de schorsing van Volkan Demirel was het de oude WK-held van 2002, Rüştü Reçber, die de strafschoppen voor Turkije moest keren. Dat deed hij, en wel de beslissende. Turkije won de serie met 3-1 en haalde daarmee de halve finale.

Daarin namen de Turken het op tegen Duitsland, één van de grote favorieten voor de titel. Turkije kwam echter op voorsprong door een doelpunt van Uğur Boral halverwege de eerste helft. Enkele minuten later schoot Bastian Schweinsteiger de Duitsers alweer op gelijke hoogte. Tien minuten voor tijd scoorde Miroslav Klose en leek het sprookje van de Turken voorbij. Maar daar was natuurlijk weer Semih Sentürk, die dit keer wel weer in de basis mocht beginnen. Hij maakte vlak voor tijd de 2-2 en een nieuwe senstationele stunt leek eraan te komen. De Turken kregen in de laatste minuut echter een koekje van eigen deeg: Philipp Lahm schoot Duitsland in die laatste minuut naar de finale. Want ja, het blijven Duitsers natuurlijk.

In 1988 was Marco van Basten de grote held van Nederland en enkele jaren later was hij de vedette van AC Milan en één van de beste spitsen van de wereld. Maar in 1992 was hij de schlemiel van Nederland. In de halve finale van het EK miste hij in de strafschoppenserie tegenover de Deense keeper Schmeichel. Nederland verloor en verdedigde de titel dus zonder succes.

Van Basten ziet zijn strafschop gepakt worden door Schmeichel

Ja, we herinneren ons allemaal natuurlijk nog wel EURO 2008. De volle oranje pleinen in Basel en de heerlijke overwinningen tegen absolute toplanden. Want net als dit jaar was Nederland ingedeeld in de poule des doods, met als tegenstanders Roemenië, vice-wereldkampioen Frankrijk en wereldkampioen Italië. Een verschrikkelijk lastige klus, dacht iedereen.

Nederland opende toen net als dit jaar op 9 juni. Wereldkampioen Italië was de tegenstander. Resultaat: een duidelijke 3-0. Samenvatting:

http://www.youtube.com/watch?v=D5LbGNJwX80

Daarna volgde vice-wereldkampioen Frankrijk, dat met 4-1 over de knie ging. Met als slotakkoord Sneijduuuuuuuuur! Samenvatting:

Verder gaan we het over dat toernooi natuurlijk niet hebben. Stoppen op het hoogtepunt, zo heet dat.

Het is onmogelijk te ontwijken in zo'n overzicht: het open halen van oude wonden. 1992 zullen weinigen van jullie bewust hebben meegemaakt, maar EURO 2000 zullen vast een stuk meer leden hebben gevolgd. De moeizame groepsfase waarin Tsjechië werd verslagen door de allerbeste schwalbe ooit. Ronald de Boer dook achterwaarts en Frank de Boer schoot de strafschop binnen. Dat de beste scheidsrechter die ik ooit heb gezien, Pierluigi Collina, daar intrapte, dat begrijp ik nog steeds niet.

Dat was ook het toernooi van de 6-1 in de kwartfinale tegen Joegoslavië. Vier goals van Patrick Kluivert! Oké, drie dan, want Dejan Govedarica raakte er eentje toevallig aan. En twee doelpunten van Marc Overmars. Het was ook het toernooi van Edwin van der Sar, die geen enkel doelpunt tegen kreeg. In de laatste groepswedstrijd (3-2 winst tegen Frankrijk) stond Sander Westerveld namelijk in het doel. En in de kwartfinale viel diezelfde Westerveld laat in om toch nog de 6-1 te incasseren.

Maar dit stuk gaat natuurlijk over de halve finale, waarin Nederland het grootste penaltytrauma opliep dat je maar kunt bedenken. Eerst Frank de Boer die in de reguliere 90 minuten een strafschop tegen de Italiaanse keeper Toldo aanschiet. Vervolgens Patrick Kluivert die een tweede penalty tegen de paal parkeert. Ondertussen pakte de Italiaanse back Zambrotta twee keer geel omdat hij anders Overmars en Zenden niet af kon stoppen. Maar ook tegen 10 man bleef het 0-0.

Strafschoppen, dat moest de beslissing brengen. Frank de Boer miste opnieuw, door nog zwakker in te schieten dan in de wedstrijd. Kluivert scoorde dit keer wel, maar Jaap Stam joeg de bal meters over het doel. Een penalty die Sergio Ramos in de halve finale van de Champions League dit seizoen nadeed. En tot slot Paul Bosvelt. Paul Bosvelt! Ja, Paul Bosvelt! Die toen inbrengen was nog veel erger dan in 2004. Maar ook hij miste, met z'n nonchalante blik en aanloop. Naar huis konden we. Maar dat waren we al. Gewoon uitgeschakeld dus.

Het EK van 2004 werd gehouden in Portugal en het gastland bereikte de finale. Daarin trof het verrassend genoeg Griekenland, dat dankzij Angelos ‘Harry’ Charisteas in de kwartfinale titelverdediger Frankrijk had uitgeschakeld. In de poule speelden beide landen ook al tegen elkaar en toen wisten de Grieken, in de openingswedstrijd van het toernooi, het gastland met 2-1 te verrassen. Ondanks dat was Portugal de favoriet voor de finale.

Dat liep echter toch weer anders. Want na de 1-0 tegen Frankrijk in de kwartfinale en de 1-0 in de halve finale (na verlenging) tegen Tsjechië werd het opnieuw 1-0 voor Griekenland. Niemand anders dan ‘Harry’ kopte de enige treffer tegen de touwen en daarmee was de verrassing compleet: Griekenland de beste van Europa! Nu, 8 jaar later, is Griekenland de slechtste van Europa. Financieel dan. Voetballend nog net niet.

In 1996 deden er voor het eerst maar liefst zestien landen mee aan het EK, waardoor er vier poules waren in de eerste ronde. Eén van die poules bestond uit Duitsland, Italië, Rusland en Tsjechië. De finale ging tussen twee ploegen uit die poule, maar niet tussen de twee landen die werden verwacht. Vice-wereldkampioen Italië werd in de eerste ronde namelijk uitgeschakeld.

Tsjechië haalde verrassend genoeg de finale, aan de hand van spelers als Nedved, Poborsky en Berger. Laatstgenoemde zette de Tsjechen na een uur spelen zelfs op voorsprong, door een makkelijk gegeven strafschop te benutten. Een stunt leek in de maak, maar de Duitse bondscoach Berti Vogts had nog een joker op de bank zitten: Oliver Bierhoff, tegenwoordig teammanager van het Duitse nationale team.

Bierhoff viel 10 minuten na de goal van Berger in en nog geen 5 minuten later was het raak: 1-1. Er werd verlengd, en daarin werd gespeeld volgens de golden goal-regel: het land dat het eerst scoort wint en dan wordt de verlenging niet meer uitgespeeld. En Bierhoff deed het. Hij maakte die golden goal en even later mocht aanvoerder Jürgen Klinsmann de beker in ontvangst nemen.

Wereldkampioen Frankrijk speelde in 2000 de EK-finale tegen Italië. Marco Delvecchio zette de Italianen in de tweede helft op 1-0 en het leek lang zo te blijven. De Italiaanse reservespelers en technische staf stonden in blessuretijd al klaar langs de kant om het veld op te rennen bij het laatste fluitsignaal, maar dat ging niet door. Sylvain Wiltord schoot diep in blessuretijd de gelijkmaker binnen, waarna er verlengd ging worden. Net als 4 jaar eerder gold de golden-goal regel en opnieuw werd die golden goal gemaakt. Ditmaal door David Trezeguet, die na een sterke actie van Robert Pires de winnende treffer snoeihard, gericht en daarmee onhoudbaar achter Toldo schoot. Bekijk de schitterende winnende goal hieronder.

http://www.youtube.com/watch?v=GwNekXYhacM

Voor het EK van 1992 waren 8 landen gekwalificeerd: Duitsland, Engeland, Frankrijk, GOS (voormalige Sovjetunie), Joegoslavië, titelverdediger Nederland, Schotland en gastland Zweden. In Joegoslavië woedde er echter een burgeroorlog en daardoor mochten de Joegoslaven uiteindelijk niet meedoen. Zij werden vervangen door Denemarken.

Het verhaal gaat al jaren dat de Deense spelers van vakantie werden teruggefloten, maar die mythe is niet waar. Ook Denemarken speelde gewoon oefenwedstrijden, net als tegenwoordig voor een toernooi wordt gedaan, ook door niet-deelnemende landen. Maar beginnen aan een toernooi zonder je daar echt op te hebben voorbereid is natuurlijk nooit makkelijk.

De Denen begonnen dan ook moeizaam aan het toernooi. In de eerste groepswedstrijd werd met 0-0 gelijkgespeeld tegen Engeland en in de tweede wedstrijd was Zweden met 1-0 te sterk. Dat betekende dat Denemarken de laatste wedstrijd tegen Frankrijk moest winnen om door te gaan naar de halve finales. Dat lukte: Elstrup maakte ruim 10 minuten voor tijd de 2-1 en schoot de Denen daarmee naar een tweede plek in de poule.

In de halve finale wachtte titelverdediger Nederland, met natuurlijk Van Basten, Gullit en Rijkaard. Nederland was de absolute favoriet, maar moest hard werken: de Denen kwamen twee keer op voorsprong, maar Nederland kwam dankzij Bergkamp en Rijkaard beide keren terug. Het werden strafschoppen en je hebt op nummer 9 al kunnen lezen hoe dat is afgelopen: Van Basten miste.

De finale ging tussen Denemarken en Duitsland en opnieuw was Denemarken de underdog. De Duitsers waren ook beter, maar de Denen benutten de kansen: 2-0. Niet gekwalificeerd en toch kampioen. Daarom hier verdiend op nummer 3 van meest legendarische EK-momenten.

Je moet het maar durven hoor, op een belangrijk moment als in een EK-finale een strafschop nemen. Je bent helemaal een durfal als je de bal niet ‘gewoon’ strak in de hoek schiet, maar kiest voor een stiftje door het midden. Dan gok je er immers op dat de keeper voor een hoek kiest en niet anticipeert op jouw schot. De eerste die het deed, was de Tsjech Panenka, in 1976. Zo nam hij zijn strafshop:

Misschien moet Robben het eens zo proberen?

Jawel, het is zo: de 2-0 van Marco van Basten in de EK-finale van 1988 is onlangs na een verkiezing op UEFA.com uitgeroepen tot de mooiste treffer ooit op een EK-eindronde. En volkomen terecht natuurlijk. We kennen de goal allemaal, dus hier hoeven we niets meer over te zeggen. Bekijk hem maar gewoon, het meest legendarische EK-moment: