Boeieuh!

Het is zeer tekenend voor je blog als je al direct met je tweede item afwijkt van je oorspronkelijke vaste kernidee. Voor zover je natuurlijk van een kernidee kunt spreken na amper 1 miezerig item. Vandaag wijkt het wat af naar wat mij afgelopen week wel heeft beziggehouden, op een manier toch. Niet zozeer het thema zelf, maar meer de vraag of ik er over zou schrijven? Want er waren wel voortekenen, zo kwam ik erachter op de moment toen ik aan mijn eerste artikel bezig was en ik had nu éénmaal niet snel een ander geschikt onderwerp voor deze week, dus ik besloot om het toch maar te doen. Onder het motto van: "Als ik het kan schrijven, zullen jullie het ook wel kunnen lezen"

Maar wat gebeurde er dan vorige week? Ja, exact een week geleden. Wel, we kregen een telefoontje van de politie van Lubbeek. Als lezer kun je nu veel denken, waaronder: "Ze komen eindelijk die psychopaat die dit allemaal schrijft ophalen, yes!" Maar nee, het was niet voor mij. Het telefoontje was voor mijn vader, waar ik ironisch genoeg al meer dan 5 jaar niet meer bij woon.

Nu ben ik natuurlijk wel genoodzaakt om wat achtergrondinformatie te geven, anders raakt dit verhaal kant noch wal. In essentie komt het hier op neer: mijn vader is al sinds zijn 17 een alcoholverslaafde en eentje van het agressieve soort, hij heeft ondertussen al enkele processen achter de rug (tegen ons) en toen we er weg van waren was ik geweldig gelukkig. Maar mens zijnde ben je toch wel zo zwak om contact te houden met die persoon, gewoon "omdat het je vader is". Maar in tegenstelling tot vele andere alleenstaande mannen die mooi hun werk voortzetten en verder leven, heeft mijn vader de afgelopen 5 jaar op het kap van het OCMW geleeft, elke cent opgebrast die hij kon opmaken, elke kans die hem werd voorgedragen naar de filistijnen geholpen en nooit omgekeken naar de mensen rondom hem. Bijgevolg is er ook niemand van zijn verwanten die hem nog willen helpen, zelfs niet zijn eigen broers of zussen.

Om het verhaal dan nog compleet te maken leeft hij de afgelopen 2 maanden als zwerver in Leuven, waar ik nagenoeg dagelijks moet passeren als ik naar de universiteit ga, best cynisch eigelijk. Dan zit je op een universiteit en als je even nadenkt ben je momenteel zoon van een zwerver. Maar toch heeft hij altijd wel dat beetje geluk, want ook deze keer was er een naïeve goedwillige vrouw die voor hem een hotel wou betalen, hem schone kleren verzorgde en hem soms eten bracht. Nou hier begint mijn eigelijke onderwerp: de politie belde een week geleden om te melden dat diezelfde vrouw waar ik net over sprak, was opgegeven als vermist...

Op zo'n momenten is je verbeelding meester. Je hebt een compleet gebrek aan verdere informatie en dan ga je zelf maar scenario's verzinnen, de ene idioter en gruwelijker dan de andere. Niet dat ik iemand ben die er maar dan ook iets had gegeven om wat echt had gebeurt hoor, het boeide mij maar matig. Maar 4 dagen later was de pret volledig rond, want toen kregen we een telefoontje en toen was mijn vader opgepakt in Oostende. Het uiteindelijke verhaal was ook vele keren minder interessant dan je fantasie. In feite was er niets gebeurt hoor, die vrouw was maar vermist opgegeven omdat ze niet om had gemaalt om even te melden dat ze een week weg ging.

Maar natuurlijk kun je achteraf dan wel denken: "Wat een boeiende week zeg!" Wel het kan mij gestolen worden, dat 'boeiende' leventje zo. Geef mij dan maar een saai en interessant leventje. Dat lijkt een vrij vreemd combinatie, maar laat ik het zo zeggen: "Een manier van leven waar je zelf (of samen) toch enige controle hebt over wat er gebeurt en alle leuke gebeurtenissen zelf kunt invullen. Waar je niet alle controle hebt, maar waar de dingen je overkomen... En waar het de buitenwereld niks boeit." Dat is interessant en saai, dat zou ik willen. Mocht er dus ooit iemand tegen je zeggen dat je leven saai is en totaal niet boeit! Wacht even en denk na, wees niet beschaamd maar wees maar blij, wees gelukkig, want je gesprekspartner heeft klaarblijkelijk geen idee waar hij het over heeft, hij weet er de ballen van.