Precies één jaar min twee dagen geleden zat ik diep in de piepzak. Mijn laatste dagen als kind, oh hemeltjelief! Maar het etiquetteboekje kon mijn sluitspieren masseren want ik weigerde botweg volwassen te worden. Forever young, waarom niet? Dus vroeg en kreeg ik voor mijn achttiende verjaardag zuurstokken, stickertjes en Donald Ducks. Elke 16:00 zapte ik naar Telekids en een uurtje later terug naar Nickelodeon. Spongebob, Pokémon, Zoo Tycoon - alles wat me nostalgie gaf rolde uit de kast en nergens schaamde ik me voor.

Overmorgen word ik negentien. Nog altijd knuffels op mijn bed, Ernst en Bobbie lyrics open en Monopoly Junior in de DVD-Drive. Maar ben ik nog een kind? Nee, ben ik volwassen? Nee, er is geen benaming mogelijk, anders dan te zeggen, dat ik gewoon mezelf ben. Niet meer naarstig zoekend naar een weg om in te slaan, een visie om te volgen of een groep om bij te horen. Mijn hart geeft antwoord op mijn brein, net als andersom. Er zit meer in die connectie dan ik dacht, het voelt alsof ik mezelf gevonden heb.

If you want, then start to laugh
If you must, then start to cry
Be yourself don't hide
Just believe in destiny.

Hoewel ik nog steeds Harry Potter lees met elk woord achteruit (een gave die ik mezelf aanleerde toen mijn school dacht dat ik hoogbegaafd was), oude Power Unlimited's herlees en Redcat-filmpjes kijk, merk ik wel aan mijn gedachtegang dat iedereen een keertje ouder wordt.

Toen vroeger Bassie & Adriaan op TV was, ergerde ik me aan het feit dat mijn moeder zo'n medelijden had met B100 en zijn eeuwige pech. "Dat is toch gewoon grappuhhhhhhhhhhhhhhg" zei ik dan. Maar nu ik B&A In Europa weer herkeken heb, kreeg ik het onwillekeurig ook wel met die man te doen. Tevens viel de herhalingsfactor me nu voor het eerst op - nagenoeg elke aflevering volgt exact hetzelfde patroon, hier even telegramstijl:

Bassie: Waar ligt Land?
Adriaan: Hier op kaart
Bassie: Waarheen?
Adriaan: Verdere instructies ergens
B100: Weer gevonden, neus bedriegt niet -telefoon- ben in Land baas
Baron: Wat daar uitvoeren?
B100: Want B&A hier ook
Baron: Drommels niet kwijtraken
Bassie: Wat zijn dat?
Adriaan: -Grappig feitje-
Bassie: Woord betekent woord
Adriaan: Slim
Bassie: Want boekje, muziek betere optie
Bassie & Adriaan: Steenkolen-taal liedje
Baron: Waar B&A?
B100: Weet niet want pech, altijd mij
Inwoner: Jullie B&A? *voertaal*
Bassie: Ja ik B hij A samen B&A
Adriaan: Sstt
Inwoner: Brief *verdwijnsel*
Adriaan: Vast geheimzinnige opdrachtgever, waar Inwoner? Foetsie, steeds vreemder, hier opdracht
Bassie: Snap wel, begrijp niet, naar huis
Adriaan: Nee, wel vreemd
Bassie: wat.
Adriaan: Waarom opdracht wij pakjes vinden?
Bassie: Kweenie maar slagroomtaartjes
Adriaan: Ober *in voertaal* / Nee eerst stad bekijken
B100: Weer gevonden, ideale plek plan, kom hier
Baron: Oké, Harry, boem?
*BOEM*
Harry: Per ongeluk draadje foutje moet kunnen
Baron: Stommeling ik bega fout -telefoon krak-
B&A: Hele omgeving afkammen met scootertje/roeibootje/luchtballon/koets/minitreintje/fiets ipv nadenken
Bassie: Per ongeluk aanwijzing geven
Adriaan: Idee waarheen
B100: Achtervolging
Baron: Vandaag afrekenen
Bassie: Herhaal opdracht, idee
B&A: ernaartoe
B100: Pech
Baron: boos
B&A: pakje
Bassie: openmaken
Adriaan: NEE nieuwe opdracht nieuw land niet gaan
Bassie: wel gaan
Adriaan: k

Heb ook even een video'tje gemaakt van hoe vaak ze de opdracht wel niet herhalen in minder dan tien minuten (in het vliegtuig zijn het twee verschillende scènes, kijk maar naar Adriaan)

http://www.youtube.com/watch?v=z628sWJs3zY

Ik mis een beetje dat magische vermogen als kind, om alles te accepteren zoals het is. Keek ik Wizzy & Woppy, dacht ik bij het zien van Kasha gewoon aan een tropische vogel met een mensenbuik, niet aan de natuurlijke reactie op een mislukt experiment van één of andere perverse sicko:


"Goedenavond, loop gerust verder, in dit pand is zeker géén bewijs te vinden voor mijn affiniteit met dierenseks en het biogevaar dat ik vorm!"

En als kind heb ik ze in Sesamstraat ook nog nooit een pijnlijk onderwerp horen aansnijden, maar nu vul ik ze zelf in:


"Wij gaan vanavond barbecuen"

Afscheid nemen bestaat niet, zegt men. Maar soms moet je het maar gewoon doen. En dus neem ik afscheid van mijn jeugd, misschien een jaartje later dan de rest, maar dat maakt voor mij niet uit, want dat etiquetteboekje kan nog steeds mijn reet in. (bijna) Negentien jaar oud and ready for the world.

Maar... wat zou ik nou eens voor mijn verjaardag vragen? :$