Deze rubriek is geschreven door !

Welkom bij de nieuwe Game On!

Deze week gaan we heerlijk terug in de tijd. Ik ga namelijk een game reviewen die door merendeel van de Forumgangers hier toch wel gespeeld is geweest... Ik heb het over Pokemon Yellow!

Wat is dat nu? Waarom review je zo'n oud spel?

Dat doe ik speciaal, omdat een kroniek in de game historie dit jaar 15 jaar wordt! Het verzamelen van de "originele" 150 Pokemon, de droom van iederen 8 jarige destijds toen de game werd uitgebracht.

Red

De hoofdpersoon in de game is Red, een 10 jarige jongen uit Pallet Town, die aan zijn wereldreis begint. Hij krijgt een Pikachu van de Pokemon professor in 't drop, Prof Oak. Met deze Pikachu als starter ga je een geweldige reis, waar het bloed je onder de nagels vandaan word gehaald na nog geen half uur weg te zijn.

On the road to Viridian City!

Daar gaan wuuuuuuuh! We gaan de hoek om, en meteen komen we een klein achterlijk kereltje tegen dat zich Joey noemt. Hij loopt zich enorm op te geilen op z'n Ratata, die we met een klein donderschokje meteen verkolen.

Brock geeft geen fock (om jou Pikachu)

Iedereen kent dit probleem wel. Brock geeft geen fock om jou elektrische rat, want, unlike in de TV serie, vind er geen mirakel plaats waarmee je ineens toch schade kan aanbrengen op zijn Geodude en Onix. Dat word dus een Nidoran vangen, hem Double Kick leren, en later nog eens terugkomen. Maar ga me nu niet vertellen dat iemand dit ooit serieus deed voor eerst zelf hard af te gaan .

De game

't Spel is een remake van de daarvoor uitgekomen Red en Blue (in Japan was Blue eigenlijk Green, en was er een op zichzelf staande Blue versie. Zo hadden alle starters een game). Het verhaal is wat aangepast zodat het meer de tekenfilm volgt qua verhaal. Je komt nu Jessie en James tegen, Lt. Surge heeft slechts een Raichu, etc etc. De game is op zich erg weinig verandert, toch is het de op een na beste verkochte titel ooit (na Red en Blue, oh de ironie).

Waarom toch

Geloof het of niet, dit spel word nog steeds hardcore gespeeld, en wel door 1 overduidelijke factor, de nostalgie. Back in the day, iedereen kende en hield van Pokemon. Dat is de enige reden waarom je deze game in je emulatortje op je laptopje zou spelen. De graphics, 't verhaal, alles maakt geen ruk meer uit zodra je dat lekkere gevoel van de herinneringen in je achterhoofd hebt.

Dit spel is niet te bestempelen met een cijfer. Dat is toch onzin, bij een game van zulke emotionele waarde.

Vanaf volgende week ga ik weer up-to-date, en nieuwe games reviewen. Maar af en toe een gouwe ouwe is niet erg... Toch?