Deze rubriek is geschreven door @Cabyon!

Hee allemaal, en welkom bij Spotlight.

Zelden kwam ik een band tegen die ik zo gaaf vind. Hun naam is Vaudeville Smash. Rare naam. En ja, ik heb opgezocht hoe ze aan de naam kwamen. De band bestaat namelijk uit vijf leden, waaronder de drie broers Lucchesi en twee maten. Deze drie broers – tevens de oprichters van de band - gingen in hun jeugd frequent terug naar Italië, het land waar hun vader, Italiaans van geboorte, vandaan kwam. In Italië zongen ze de hele tijd bij een Italiaanse kinderkaraokemachine. En raad eens hoe die heette, jawel, Vaudeville Smash. Ik verzin het ook niet.

Ik dwaal af. Muziek is het centrale punt van deze rubriek. Nou, kijk. Recentelijk heb ik op het walhalla der muziek, dat naar de naam Spotify luistert, allemaal ontzettend vette afspeellijsten met de hits van de jaren '80 ontdekt. Ik heb er een soort voorliefde voor die muziek uit die periode, wat begon toen ik ''True'' van Spandau Ballet instelde als wektoon op mijn (toen nog) primitieve telefoon. Daarna ging ik een periode ontzettend veel 'rustige' muziek uit de jaren '80 luisteren, zoals Donald Fagen en Michael McDonald, om er maar een paar op te noemen. Ik begon dus gisteren weer die hitlijsten terug te luisteren en toevalligerwijs surfte ik toen naar YouTube, en verscheen een nieuwe video van BalconyTV Melbourne op mijn beeldscherm. En raad eens wie de artiesten waren: de heren van Vaudeville.

De stijl van de artiesten van de jaren '80 herken ik ook terug in de werken van Vaudeville Smash. Dat is niet bijzonder. De gebroeders Lucchesi hebben op z'n zachtst gezegd een zeer muzikale opvoeding gekend. Dan is het natuurlijk wel vet dat ze dan zo'n soort muziek maken die mij (en hopelijk dadelijk ook jou) zint.

Helaas moeten we het vooralsnog met maar één enkele album doen, maar wat voor 'n album. ''Dancing For The Girl'' is een werkelijk fantastische combinatie tussen invloeden uit de 80-er jaren en nu. De single ''Dancing For The Girl'' is een plaat die wonderbaarlijk veel kenmerken uit het verleden heeft, maar tegelijkertijd toch hedendaags klinkt. Het uptempo nummer ''Look At Me'' is het beste te omschrijven als een voetjes-van-de-vloer plaat en mijn favoriet van het album ''Dont' Say A Word'' klinkt als een prachtige eigentijds nummer met toch die lekkere retro synthesizer erin. Om te watertanden. Tenminste, voor mij dan.

Naast ''Dancing For The Girl'', ''Don't Say A Word'' en ''Strangest Dream'' produceerden de drie broers de rest zelf. Het meeste kwam voor de rekening van Dan Lucchesi, door de andere broer omschreven als ''de meest stressvolle gast op aarde, maar hij komt toch op met magische melodieën.''

Die magische melodieën, dat bewijzen ze voor mij dan weer wel, dat hun album dat in huis heeft. Maar ik ben ontzettend benieuwd hoe jij over hun denkt. Laat het me weten!