In de aanloop naar het 10 jarige bestaan van GTAGames laten wij prominente leden uit het verleden én heden aan het woord over hoe ze hun tijd op het forum ervaren hebben of nog steeds ervaren. Deze week: @SpacyColours.

In the Beginning

Sommige leden weten het al, maar mijn forumgeschiedenis begint niet op 7 november 2011. Nee, om bij het begin te beginnen moeten we terug naar 15 maart 2006, toen ik me als Blue_Yoshi_97 registreerde op het almachtige GTAForum.nl. Al duurde het volgens mij wel even voor ik echt actief zou worden. Wanneer precies weet ik niet meer, maar voor het gemak speelt het hele verhaal van Blue_Yoshi_97 zich in 2007 af.

Mijn eerste topic vloeide voort uit beklag van mijn benen nadat ik vier keer op en neer was gefietst naar de Free Record Shop in één middag. Drie keer met verschillende versies van GTA: SA in een tasje om m'n stuur, de laatste keer met een uit wanhoop geruilde Pro Evolution Soccer 5, wat gelukkig wél wilde werken. Maar vroeger deed San Andreas het wel gewoon, dus ging ik dit forum op voor een verklaring. Na wat goedbedoeld advies kwam het er niet van, dus opte ik om het spel te downloaden om te kijken of het dan wél zou werken. Immers had ik op dat moment al drie San Andreas CD ROMs in de kast staan van vorige pogingen, dus vond ik dat wel gerechtvaardigd. Dutchy dacht daar echter anders over, en zo ging mijn eerste topic op slot.

Ik keek nog wat verder rond in het San Andreas-gedeelte, en poste hier en daar wat. Langzamerhand begon ik ook de rest van het forum wat te verkennen. Al snel veranderde GTAForum voor mij van een forum in een community. Mijn MSN-lijst liep vol met GTAForummers, ik poste veel, ging meedoen met forumcontests, joinde gangs, las de OWN en zo ontstond er voor mij een soort liefde voor de site.

Wrong Side of the Tracks

Ondanks alle plezier die het me gaf, stuite er een aantal dingen tegen mijn borst, en dit gold ook voor veel leden met wie ik omging. Daardoor versterkte onze afkeer voor sommige dingen een beetje, en dat leidde er toe dat we af en toe recalcitrant gingen doen. Weet dat ik destijds 13 was, en echt een heel ander persoon dan dat ik nu ben. Ik begon me onwijs kinderachtig te gedragen, en dat deed mijn reputatie geen goed. Hoewel ik het nog steeds wel met enkele kritiekpunten van mijn vroegere zelf eens ben. Dit had vooral te maken met enkele crewleden, die ik gewoon totaal niet geschikt vond voor hun positie. Mijn jaloezie zal wel een rol gespeeld hebben, maar sommige moderators gebruikten hun functie naar mijn mening op zo'n slinkse manier dat ik me als nietszeggend lid een beetje machteloos begon te voelen.

Mede daardoor, en om me groot te houden bij mensen die er hetzelfde over dachten, ging ik soms wat over de streep om mijn frustratie te uiten, en dit leide uiteindelijk tot mijn ban, op 3 oktober 2007.

King in Exile

Toen besefte ik pas hoeveel de site eigenlijk voor mij betekende. Dat klinkt gek, maar de ban kwam wel als een mokerslag bij mij naar binnen. In één keer was ik de hele community waar ik zo aan verknocht aan was geraakt, voor eeuwig kwijt. Al die contacten met wie ik zoveel sprak, het hele wereldje waar ik me in had vermengd - foetsie. Vooral omdat ik er nog dagelijks mee te maken kreeg, aangezien veel van de mensen met wie ik praate (NilsHolgersson, Fiegel5, BaasB) het er nog heel veel over hadden.

Daarom dat ik in de jaren erna regelmatig ben teruggekomen onder andere accounts. Allerlei soorten accounts. Gewoon accounts waarmee ik onopvallend probeerde te blijven, accounts waarmee ik op irritante wijze mijn zegje kwijt moest over wat er allemaal mis is aan de site, accounts waarmee ik leden voor schut wilde zetten, en de enige categorie waar ik me in retrospect níet kapot voor schaam: "grappige" accounts (B2 die steeds andermans' posts verkeerd verstond, OkiDoki de Clown die leden probeerde op te beuren, Mr. Dot die op speelse wijze de spelling van andermans' posts verbeterde, etc.)

Home Coming

Ik heb GTAForum een tijdje van me af weten te zetten. Toch begon ik me eind 2011 weer wat te vervelen en had ik nog steeds een behoefte aan een leuke community. Hoewel ik ook in die tijd nog niet helemaal was wie ik nu ben, en ik ook niet helemaal trots ben op hoe ik me toen soms voordeed, besloot ik het hier weer eens te proberen en registreerde ik de naam SpacyColours. 2011 en 2012 waren voor mij persoonlijk erg moeilijke jaren, waarin ik veel depressies heb gehad, veel dingen zijn veranderd (zowel leuke als minder leuke dingen) en ik vooral heel erg veel moeite had met wie ik als persoon was. Maar ik had het hier erg naar m'n zin en op een gegeven moment begon ik hier een goede reputatie te krijgen.

Hier was ik natuurlijk erg blij mee, maar hoe hoger mijn reputatie steeg hoe angstiger ik me voelde. Ik zat hier namelijk nog steeds illegaal, en de drempel werd steeds hoger om dit toe te gaan geven. Op een gegeven moment werd ik zelfs superlid, en hoewel dat een hele eer was, begon ik echt te piekeren over hoe ik nou door moest gaan. Ik wilde zó graag alles opbiechten, want de last van het geheim op mijn schouders werd elke dag groter en groter, maar was tegelijkertijd zo bang dat ik wéér alles kwijt zou raken.

Toen kwam Generaal Pardon, en heb ik die mogelijkheid meteen aangepakt om alles wat ik dacht en voelde in een mail te zetten en naar de admins te sturen. Dat was niet makkelijk. Ten eerste wegens mijn beruchte verleden bij de crew, maar te meer omdat ik als persoon zo erg veranderd was. Ik zat die avond echt in spanning over wat de reactie zou zijn. En het feit dat ik Blue_Yoshi_97 bleek te zijn kwam wel degelijk als een schok bij ze binnen.

Maar toen kreeg ik te horen dat ze me de kans nog gaven, omdat ze zagen dat ik in positieve zin veranderd was en ze het goed vonden dat ik mijn verhaal heb durven vertellen aan ze. Eindelijk ontketend en eindelijk volledig terug, en de blijdschap die ik kreeg toen ik dat las, heb ik zelden in mijn leven zo hevig gevoeld.

Damn, wat zo'n forumpje wel niet met je kan doen.