Ai Yo Nan Desu Ka

Voor u, dapper forumlid dat het toch heeft aangedurfd om dit artikel open te klikken ("Want zo'n vreemde naam, daar klik ik niet op!") zal ik gelijk even zeggen wat het betekend:

Ai Yo Nan Desu Ka, het is een simpele Japanse vervoeging, te vertalen als "What is love?" of "Love, what is it?"

En nee, voor hen die nu vrezen een melancholische monoloog te moeten lezen over hoe de liefde de schrijver zou hebben verraden, vernietigd of verlaten... Dit artikel is iets anders dan dat. Misschien dat ik ooit nog wel zo'n artikel doe, ik kan het nu eenmaal niet volledig uitsluiten.

Nee, ik zoek het meer filosofisch dan dat. Meer als een vraag, een vraag naar wat niet alleen liefde is, maar de liefde naar alles in het algemeen. Want kunnen we dat wel uitleggen en verklaren? Die onverklaarbare toewijding, als we het zo kunnen noemen, naar "alles". Alles? Zeker, alles! Okej, liefde voor een schaap zou je nu toch nog net in twijfel kunnen trekken, maar verder de standaard liefde voor alles wat leeft. Voor één individu of voor een concept. Okej, ik ga me weerhouden om hier over door te drammen, want je zult de opzet wel doorhebben.

Kijk, millennia lang is de mensheid op zoek gegaan naar zo veel. De verwondering en ontdekking van een nieuw land, de interactie met het ongekende, de verlichting der geest... Maar dat ging doorgaans altijd tesamen met het onderwerpen van anderen. Hen die iets minder geluk hadden en moesten leven naar de wil van de overwinnaar, de entiteit die op zoek was naar een vorm van geluk, een doel waarvan ze niet wisten wat het was en wat het zou inhouden. Wisten zij wat die liefde was? Of waren ze blind voor het concept door hun zoektocht naar hetgene waarvan ze de inhoud niet kenden?

In dat handvol jaren dat ik hier rondloop verbaas ik mezelf vaak aan bepaalde dooddoeners. Zinnen wiens inhoud eigenlijk leeg is en die toch op zichzelf staan als zijn ze de waarheid des levens. "Waar gaat dat heen met de wereld?" Ja, die wereld draait in een cirkel rond een ster die op zijn beurt een omloop tracht te voltooien rond Sag A*, maar dat is wellicht niet wat ze bedoelen. Nee, die wereld waarvan zij denken dat diens (re)acties naar de mensheid er op achteruit gaan. Diezelfde wereld waar men eerst alles dat een hartslag had wou onderwerpen omdat het kon. Diezelfde wereld waar genocide nog maar enkele decennia als ongeoorloofd wordt beschouwd. Ja, die wereld gaat er vooral op achteruit qua morele waarden...

Het concept van liefde naar een individu en meer dan dat kennen we eigenlijk pas sinds de Romantiek en de Verlichting, daarvoor werd het beschouwd als een logisch gevolg van de drang om te overleven, maar vanaf dit punt werd het een bron van geluk op zich. Een doel dat het waard was om naar te streven, iets waar je iets voor wou opofferen! Men zocht iets om naar te verlangen en dat concept vond men, iets wat me dus deed nadenken... Is de mens wel gemaakt om lief te hebben? Als wezen dat is voortgekomen als het ultieme schepsel om zijn omgeving naar zijn hand te draaien en alles te domineren, kan dat ding een dergelijk concept wel vatten? Wel, we weten onderhand wel dat die daartoe in staat is, maar de vraag blijft bestaan. Want zo oordelend naar het gedrag van mensen wiens idee van overleven bestaat uit de keuze kleur van handtas lijkt het me dat zij die liefde niet kennen.

Is het dan wel natuurlijk, die liefde? Je kunt het je afvragen en je zou het nog kunnen funderen. Maar uiteindelijk weten we allemaal dat het zijn belang kent. Onze maatschappijen, onze wereld, ons bestaan is opgebouwd op dat concept van liefde, ons laatste en misschien wel enigste ware idee van geluk. Het is belangrijk dat eenieder beseft wat dat inhoudt. Maar ik ben zeker dat velen het verwerpen, dat ze hogere waarden hebben gevonden. Ik betwijfel het dat ze dat concept begrijpen, dat ze het kennen. Als ik het goed begrijp waren de Nederlandse verkiezingen vandaag. Tja, dit is geen politieke blog, dus ik ga me daar niet over uitlaten, maar afgaande op dergelijke gekende resultaten... Nee, niet alle mensen weten eigenlijk niet wat ze doen, wat hun beslissing inhoudt.

En natuurlijk zal niet iedereen het eens zijn met een dergelijke instelling, maar dat maakt me eigenlijk niet veel uit en het zou me niet mogen uitmaken. Want bestaat er iets meer gerechtvaardigd dan een algemene liefde naar dat wat leeft en naar al dat die waardes kunnen rechthouden. Langdradig en eentonig als het moge zijn, maar het zijn toch die ideeën en waardes die ons hebben gemaakt wat me vandaag zijn, kunnen zijn en konden zijn.

De wereld die we kennen is het resultaat van de verloochening en erkenning van dat idee. Leer het erkennen, laat het je verwonderen, sta open om hem te begrijpen en wees bereid om de liefde die het je wilt geven te accepteren.

Wat is het, die liefde?