Vorige week had Cabyon het in Cab's column over dromen. Over al dan niet realistische dromen. Over tegenvallende dromen. Van daaruit is het een korte sprong naar het onderwerp van deze column: toekomst plannen.

Veel mensen, waaronder ikzelf, doen er alles aan om het in de toekomst beter te hebben. Dat begint al op jonge leeftijd, maar tot wanneer moet dat doorgaan? Zolang je onder de vleugels van je ouders bent, ga je naar school. Dan werk je hard (nou ja, hard, dan "werk je"), om het later beter te hebben. Dan ga je een zo hoog mogelijk niveau van middelbare school, om een zo'n goed mogelijke uitgangspositie te hebben op de arbeidsmarkt later. Dan ben je dus bezig met je toekomst. Je zou fluitend elke dag kunnen gaan voetballen, maar dat mag niet van de overheid en van je ouders. Dan zou je echt kunnen genieten van je leven; zorgeloos. Maar dat doen we niet, want je moet je school afmaken.

Als je geluk hebt, mag je daarna gaan studeren. Dan ga je studeren om later een beroep te kunnen kiezen. Je gaat MBO, HBO of universiteit doen, zo hoog mogelijk, want je toekomst moet zo goed mogelijk zijn. Tijdens het studeren kan je af en toe wel stiekem feesten (ok, niet af en toe, en ook niet stiekem), maar uiteindelijk ben je toch continue bezig met je toekomst.

Nu ben ik afgestudeerd en nu ga ik werken. Pas als het afgelopen is realiseer je je hoe leuk het studeren wel niet was. In mijn beroep moet je veel werken om hoog te komen. En wat zeg ik daarop? Prima! Ik werk om het later beter te krijgen. Om nu te promoveren, hoger te komen in de organisatie en beter te worden in mijn werk. Want dan kan ik later meer verdienen en dan heb je over het algemeen beter.

Dan krijg je huisje-boompje-beestje: je gaat trouwen, krijgt kindjes, en dan begint het echte werk pas. Want dan heb je kinderen en ben je moe. Hard werken combineren met je kinderen (wat NOG harder werken is). Maar dat wordt later allemaal beter, want ze moeten eerst goed worden afgezet in de wereld.

En dan, dan ga je met pensioen. Mag je echt niet al je spaargeld opmaken, want je moet natuurlijk nog een goed potje over laten om later nog leuke dingen van te kunnen doen.

Zien jullie de trend? Je begint met studeren om het later beter te krijgen. Vervolgens ga je hard werken om het later beter te krijgen. Daarna krijg je kinderen, en moet je hard werken om die goed af te zetten. Vervolgens ga je met pensioen en mag je niet al je geld opmaken, voor de zekerheid.

Wanneer houd het "beter voor de toekomst"-verhaal op? In mijn ogen geniet je niet van het hier en nu op het moment dat je alleen maar bezig bent met de toekomst. Je moet vooral bezig zijn met het heden. Dit is echter vrij moeilijk, aangezien de maatschappij zo ingekleed is dat alles erop gericht is op de toekomst. Wanneer mag je daadwerkelijk genieten?

Helaas realiseerde ik me dit allemaal iets te laat, want dan had ik meer genoten van mijn leven tot nu toe. Gelukkig is het nog niet té laat.