Een zomer voorbij. Dat is de naam van een programma op de Nederlandse publieke omroep waarin Jan Smit met al zijn vriendjes wat muzikale dingetjes doet ergens op een zonovergoten plekje op deze wereldbol en letterlijk iets dat voorbij is. Want, heel verrassend, de zomer is voorbij.

Ik moet zeggen, zoals ik nu op de zomer terugkijk was het een goede. Ik heb beleefd wat ik beleefd wilde hebben, nog niet helemaal gedaan wat ik gedaan wilde hebben (heb namelijk nog steeds geen bijbaantje) maar in z’n algemeenheid ben ik tevreden. Plus het feit dat ik in de zomer met mijn school ben begonnen, want weer met zich meebrengt dat ik nieuwe mensen meebrengt, nieuwe vrienden maak, nieuwe ervaringen opdoe, etc. In feite opent de zomer dus, spreekwoordelijk, nieuwe deuren.

Vorige zomer vond ik een mindere zomer. Ik vond het ontzettend saai en wilde graag weer naar school. Deze keer was het wel anders. Ik had mij ook voorgenomen om te zorgen dat deze zomer niet werd zoals de vorige zomer, want die vond ik saai. In het algemeen probeer ik te voorkomen dat het zo wordt als ik niet wil, juist wil ik het maken zoals ik het graag wil.

Dat hangt natuurlijk af van een aantal factoren die je niet in de hand hebt. Je vrienden, het weer, de bestemming, de internationale situatie. Ik noem maar een paar dingen op. Sommige klinken gek, sommige dan ook weer niet; feit blijft dat ze allemaal, op hun eigen manier, een bijdrage leveren aan de schepping van je zomer.

Soms brengt dat mij weer onzekerheid. Wat als de volgende zomer kut wordt? Moet ik nu al iets gaan plannen? Ik heb geen geld, hoe doe ik dat? Ogenschijnlijk kun je je altijd ergens druk om maken, met het gevolg dat je constant in onzekerheden leeft. Ik vind dat je dat van je af moet zetten. Ik vind zelf dat het moeilijk en soms heb ik er ook nog moeite mee. Je moet het gewoon zijn gang laten gaan en kansen pakken waar je kansen kunt pakken.

De zin “kansen pakken waar je kansen kunt pakken” gaf mij ook gewoon de gedachte hoe ik later mijn leven wil indelen. Ik zat deze week in de klas en dacht plots: wat als ik na mijn diploma gewoon vertrek naar een land en daar een heel andere leven ga leiden? Weg van de dagelijkse beslommeringen, van het Westerse verwachtingspatroon van baan, vrouw, kind (oké, vrouw dan wellicht wel) en doen waar je zin in hebt.

Dat is natuurlijk heel moeilijk. Maar waarom niet? Het kan? Je moet alleen superveel opgeven. Het is de vraag of dat het je waard is. Maar: waar je naartoe gaat en nieuwe mensen ontmoet, openen kansen zich. Maakt niet uit wie je afstoot of wat je ook afsluit, iedere gesloten deur opent een andere.