Het is het jaar 2017. Midden in de nacht word ik wakker door de Brabançonne. Het is 04:20, naar de legendarische overwinning van de Belgen op “den Hollanders”. Ik staar naar het plafond, waar een driekleurige vlag staat geprojecteerd. “Schal die heilige woordjes”, roept mijn wekkerradio a.k.a. afluisterapparatuur. “België is het mooiste land ter wereld,” zeg ik drie keer luidkeels. “België is het beste land ter wereld.” Ik val huilend in slaap.

’s Morgen sta ik op. Ik woon dan wel in een mooi grachtenpand in hartje Amsterdam, maar de invloeden van de Groot-Belgische cultuur zijn overal. We mogen wel in de voormalige hoofdstad van Nederland zijn, maar dat is niet te merken. Ik pink een traantje weg als ik door het raam kijk. De Belgische driekleur wappert alweer fier, constateer ik nog steeds tot mijn ongenoegen.

Strompelend betreed ik de keuken en doe het keukenkastje open. Ik zucht – vanwege de kleuren van mijn porseleinen borden (geel, zwart en rood) en pak de Luikse wafels. Verveeld flikker ik een paar op mijn bord en neem de poedersuiker op mijn weg naar mijn eettafel ook even mee. Mijn dieet was gevarieerder vroeger, in Nederland, totdat alles veranderde.

Ik zal het nooit vergeten, die zomerdag. België versloeg Nederland in de finale door een onterechte buitenspelgoal van Eden Hazard. Hij stond vijftien meter buitenspel, maar omdat Eddy Wally had beloofd Michel Platini als eerste zijn “Grootste Hits, AMAI” CD cadeau te geven zorgde Michel ervoor dat België er met de cup vandoor ging.

Een zorgelijke ontwikkeling. Een dag later viel het Belgische leger, onder leiding van K3, Nederland binnen. Ze veroverden geweldloos alle delen van het ooit oppermachtige Nederlandse Koninkrijk. Alle inwoners van het prachtige landen waren in slaap gezongen door Axel Hirsoux, de professionele papzak zanger van de Belgen. Van Rompuy zette ‘m in als een geheim wapen en het werkte. En óf het werkte. Volgens de BOO (Belgische Objectieve Omroep, voorheen NOS) ligt de Koninklijke Familie nog steeds te maffen. Zeggen ze, ik weet niet of het waar is natuurlijk, amai seg.

De taal is ook een zorgelijke ontwikkeling. We zijn verplicht om onze vocabulaire naar de tevredenheid van de Belgen aan te passen. Dat betekent dus dat we perfect de zinnen moeten kunnen beheersen als “ik heb zonne goesting in morgûûûh” en we perfect de intonatie van “amai!” moeten gebruiken. Ja, ik kan nog meer vertellen, dat zal ik ook doen, amai! Bijvo or b e d d t h ? ? w t iiis d…..

WOESH! MegaPilot zit rechtop in zijn bed. Hij kijkt schuin tegenover zijn bed naar de deur van zijn kamer, waar het dartbord met het hoofd van Arjen Robben ophangt. Droomde hij nou dat hij een nieuwe inwoner van Groot-België was? Ja? Of niet? Het was wel een mooie droom. Maargoed, denkt MegaPilot, je weet wat ze daarover zeggen: dromen zijn bedrog.