Elk jaar brengt nieuwe kansen. Zo ook dit jaar. Beginnen op atheneum 5 en meteen diende zich een interessante mogelijkheid aan. Ik had namelijk de kans om deel te nemen aan de, jawel, schoolkrant. Ze zaten in een opstartfase en wilde toen vóór de herfstvakantie de eerste schoolkrant gereed hebben. De filosofiedocent, de 'leider' van de schoolkrant, vroeg tijdens de les filosofie over er nog mensen geïnteresseerd waren. Ik dacht meteen: dat kan wel wat zijn. Ten eerste breidt 't natuurlijk mijn sociale kring uit, ten tweede is schrijven gewoon leuk.

Ik moet zeggen, gelijk trok ik een parallel met OWN. Zou het hetzelfde worden? Ik wist het op het eerste gezicht niet, moet ik zeggen. Elke dinsdag hebben we standaard een bijeenkomst in de grote pauze waar we zeggen hoe en wat we gaan doen na een nieuwe editie bijvoorbeeld, of wat de stand van zaken is betreft een bepaalde editie. Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken om het geld; de directie liep bijna over van enthousiasme toen ze hoorden dat wij gingen starten, dus dat zat wel goed.

In ieder geval, zoals enkelen misschien weten heb ik in de hoofdredactie van OWN (toen ook nog Oceans Weekly News geheten; ik mis die pre-'rechtszaken' periode) gezeten en daar heb ik het een en ander meegemaakt wat ik, tot mijn verbazing, ook bij de schoolkrant zie. (Wil je weten wat ik over mijn tijd bij OWN schreef, check dan mijn columns terug!) In ieder geval, bij de Schoolkrant heb je constant te maken met nieuwe rubrieken, willen mensen ook de hele tijd veranderingen in dit en dat en moet je constant anticiperen op de lange termijn. We geven de krant in kwartalen uit, dus soms behelst onze periode waarvoor wij die krant moeten schrijven een paar feestdagen (zoals die van nu, de winter: Sinterklaas & kerst). Dat is moeilijk en lastig. En ja, die deadline. Die bevreesde, bijna nooit nageleefde deadline. Dat is echt het grootste punt en ik durf te zeggen dat we er bij de Schoolkrant nog meer over struikelen dan bij OWN. Zo moet ik bijvoorbeeld nu zaterdag mijn rubriek inleveren, terwijl de publicatie zondag is. Bij mijn schoolkrant gaat het nu zo dat als we zeggen dat de deadline dinsdag is, woensdag artikelen binnenkomen. Dat kan niet. Hij moet immers nog naar de druk en moet dan op de verschijningsdatum uitkomen.

Dat laatste is wel een beetje mijn taak. De wintereditie van de Schoolkrant stond onder mijn leiding, hartstikke leuk. Ik werd min of meer democratisch verkozen, denk ik. Ofja, ik gaf aan dat ik het wou leiden, en iedereen vond 't wel best. Ik moet zeggen, echt grote veranderingen heeft het hoofdredacteurschap van de Schoolkrant niet ten opzichte van een 'normale' redacteur zijn. Ik moet hooguit vaker bij iedereen aankloppen of de rubriek wel loopt en een beetje schreeuwen in de groepsapp dat er vergaderingen zijn. De docent filosofie helpt en neemt veel, heel veel, werk uit handen.

En dan is er nog het punt waar een medium op bouwt, waar het feitelijk niet zonder kan: kritiek. Bij OWN kregen we nog wel 'ns te horen dat het slecht was, dat het beter moest en dat er tyfusveel spelfouten instonden. In onze Schoolkrant hebben wij hier ook te maken mee gehad. Zo stond de volgende zin erin: "Want ouders moeten hun kind accepteren. Het maakt niet uit of je bi of homo bent. De onvolkomenheden moeten voor lief worden genomen.".. Christus Jezus, hoe hard ik daar wel niet om gelachen heb. Ook stond ergens in een artikel opeens "moeten afweezzzz". Letterlijk dat. Dat kan toch niet? Gelukkig ben ik niet verantwoordelijk voor de spelling.

Goed, even terugkomen op de kritiek: we hebben daar bij de Schoolkrant vaak niks aan. Het is kritiek die nutteloos is, want niet goed onderbouwd. We kregen serieus reacties van "Dit stuk is kut" (Welk stuk??!?!) "Jezus, wat veel spelfouten" (Waar staan ze? Wat is er fout?!) en de mooiste: "De Schoolkrant ziet er vertyft lelijk uit." Mijn uitnodiging om de volgende keer maar lekker zelf voor de lay-out te verzorgen, woof hij weg.

Nou goed, ik & m'n crew blijven daar nog wel even bezig. Ik durf echter wel te stellen dat ik een betere Schoolkrant kan maken door mijn ervaring met OWN. Maar het is wel een stuk serieuzer. Stukken waarin Belgen belachelijk worden gemaakt kan ik er, tot mijn teleurstelling nog niet in zetten. Nog niet, nee, want ik vind dat moet veranderen. Er moet pit in. De vlam moet in de pan slaan, dat wordt mijn missie voor de volgende editie. Ik houd jullie op de hoogte!