Ik schrijf soms versjes. Dan dicht ik over allerlei zaken, in een boekje, alleen voor mij bestemd. Althans, dat denk ik. Hopelijk leest niemand van mijn gezin erin. In ieder geval, afgelopen dinsdag schreef ik "Dagen zijn zo lang/ Jaren zijn zo kort/ Maar wanneer je aan 't wachten bent/ Lijkt het alsof de tijd stopt". Nadat ik die regels op papier had gezet en ik het gedicht had afgeschreven bekroop mij het gevoel dat ik soms niet keek naar wat ik had. Specifieker gezegd, ik waardeerde vaak niet wat ik had. Niet op de manier dat ik alles wegmoffelde en iedereen onheus behandelde, nee, integendeel (in mijn opinie, immers) maar mijn realisatie was dat ik gewoon (te) weinig stil stond bij de immateriële rijkdom die ik had.

Toegegeven, ik durf te zeggen dat ik wel wat vrienden heb. Ik bedoel, ik ga elke dag met ze om en het nieuwe schooljaar heeft er voor gezorgd dat er veel vrienden bij zijn gekomen. We zitten al immers halverwege schooljaar en alles gaat z'n gangetje, wellicht gaat het mij zelfs wat te snel, ik bedoel, ik kan me goed herinneren dat het pakjesavond was (5 december) en ik nog in een t-shirt naar school kwam (ergens midden september) maar nu zitten we alweer diep in januari. Gruwelen om het weer is de favoriete bezigheid van iedereen en ik heb de weg inmiddels gevonden, alhoewel, druk heb ik 't gewoon. Overigens één van de redenen dat ik consistent minder actief ben dan voorheen. Maar dat is een normaal patroon bij forumleden, vroeger was ik ontzettend gehypete over dit forum, nu wat minder, maar de liefde blijft. In ieder geval, door die bezigheden ga je als maar door en als maar door zonder eigenlijk te zien wat je hebt opgebouwd. Het is alsof je wegrent over de wildernis terwijl achter je een stad verrijst die je hebt opgebouwd. Soms is het goed om even achteruit te keren, terug te gaan naar de stad en de schoonheid daarvan te bewonderen. De symmetrische paden, schone huizen en mooie gebouwen waar jij voor hebt gezorgd.

Natuurlijk kan ik hier wel een pleidooi gaan houden dat men vaker achterom moet kijken, maar dat is niet nodig. Ik durf te zeggen dat ik 't ook helemaal niet nodig vind, eigenlijk. Je moet gewoon lekker doen waar je zin in hebt op dat gebied. Ja, sommige mensen rijden constant kijkend in de achteruitkijkspiegel terwijl anderen niet eens een achteruitkijkspiegel lijken te hebben. Voor ieder Kootje zijn eigen bootje. Ofzo. Apprecieer wat je hebt, maar zo nu en dan. Een CD van Eddy Wally zet je toch ook alleen maar bij tijd en wijle op? Nou dan.