Fantasm

Ik las dus net een topic, u mag weten welk, waar ik een beetje triestig van werd. Maar misschien niet om de reden dat je denkt.

Uiteraard betreur ik het dat onze beste vriend Nandro niet de tijd heeft (nu ja, daar ga ik dan toch van uit) om GTA V in langere sessies dan een uurtje te spelen. Het is namelijk in lange speelsessies dat een game zijn indruk op je kan nalaten. Het is logisch dat als je maar af en toe speelt je nooit echt in een speelroes komt.

Maar misschien kan hij weinig aan die situatie doen en zelfs als dat niet het geval is kunnen we het hem niet kwalijk nemen als de game inderdaad niet echt meer zijn ding is, dat kan natuurlijk altijd zijn. Wie zijn wij om dat te veroordelen? Nee, mijn verdriet komt van een post ietsje verderop in het topic.

Ik had hetzelfde gevoel als jou, Nandro. Ik heb me lang niet zo veel vermaakt met het spel, als dat ik met de andere GTA's deed. Daarom heb ik vorig jaar mijn PS3 met GTA V verkocht, het spel deed me gewoon niets. Ik vermoed dat het de leeftijd is.

Misschien zit er jammer genoeg wel een waarheid in.

Want ondanks mijn oneindige jeugd (ja, we houden het ons graag voor) merk ik zelf ook wel een gelijkaardig iets. Ik ervaar inderdaad mijn games (oud of nieuw) ook niet meer op diezelfde simpele manier als ik dat vroeger deed. Je kent het wel, dat gevoel dat je iets volledig ongekend ervaart en dat je niet weet wat eerst te doen! Verwonderen, verkennen, ervaren, genieten... de geur van een nieuwe wereld en diens dynamiek. Maar het is allemaal nogal relatief. Want het is niet dat ik niet van de games kan genieten of dat ze me niet kunnen fascineren. Het is niet dat ik vind dat de games me minder bieden of wat dan ook. Ik ben gewoon lastiger geworden. De lat is met de jaren gewoon omhoog gegaan en ik speel niet meer met dezelfde instelling als ik ooit deed.

Ik weet niet goed wat er van denken. Ergens mis ik wel dat simpele genot dat ik vroeger met het spelen kon ervaren. Nostalgie noemen we dat ook wel eens. Maar heeft het in die jaren misschien geen ruimte gemaakt voor een andere manier van genieten? Misschien wel. Ik kan nu meer genieten van detail, van een correcte atmosfeer... het plezier van een prachtige game ervaren.

De jaren hebben me een meer kritische speler gemaakt. Eentje die niet gelijk met elk beetje kleur of vliegende kogel tevreden is. Ik weet het, het is een zeker last en het is een broedplaats voor nostalgie... maar zo lang dat geen nieuwe ervaringen tegenhoudt is het misschien meer een zegen die we te vaak ontkennen.