Procrastinatie

Oh, de ironie.

Natuurlijk niet zo zichtbaar voor de lezer, maar dit artikel is enkele weken uitgesteld geweest. Waarom? Wel, drukke weekjes, maar ook gewoon uitstelgedrag.

Want, mijn beste lezers, ik ben iemand die graag iets uitstelt. Het liefste zelfs tot de laatste minuten. Zo maak ik al mijn taken en ik ben er verbazingwekkend effectief in. Maar we moeten het niet al te veel ophemelen natuurlijk. Het blijft een irritant karaktertrekje, zeker wanneer alle vakken hetzelfde idee hebben "Je maakt deze ene taak voor de laatste week van het semester!", dan zit je namelijk met een lekker drukke laatste week met nauwelijks slaap.

Maar het zou ook een positief iets zijn, al volgens enkele onderzoeken. Zo zouden mensen die zaken uitstellen namelijk productiever zijn en net met een beter eindresultaat komen dan mensen die het uitvoeren van een opdracht plannen. Waarom, dat klinkt niet logisch? Wel, men stelt het zo dat die mensen net in die periode van uitstellen vele verschillende opties bekijken zonder er echt aan te beginnen, meer creatievere oplossingen bekomen, onder meer omdat men na al die jaren ook de meest efficiënte manier zou hebben ontwikkeld om dergelijke opdrachten te benaderen.

Interessant, nee? Maar dat is natuurlijk slechts de positieve kant, want het gaat gepaard met tijdelijk slaaptekort en in sommige gevallen opgebouwde stress. Van dat laatste heb ik nu zelf geen last, maar het mag zeker vermeld worden. Dus waar brengt dit korte artikel ons nu? Wel, ik kan het niet echt zeggen. Ik wil het uitstellen niet te veel prijzen, maar tegelijkertijd heb ik vrede genomen in de wetenschap dat ik het kan en uiteindelijk wel op tijd zal klaarkrijgen.

Ik ben Phoenyxar, ik stel zaken uit tot op de laatste moment en dat zal ik wellicht de rest van mijn leven blijven doen.