Huisgenoten

Ik woon in een flat op 8 hoog. Een ideale plek voor zelfmoordpogingen (je hoeft immers je raam maar uit te stappen) maar niet voor mensen die van rust en groen houden. De enige rust die je hebt in een woningbouwverenigingskrot waar 260 mensen wonen ervaar je gedurende de tijd die je niet daar doorbrengt, en het enige groen dat te bekennen is is de wietplant in je vensterbank. Dat wil niet zeggen dat het onprettig wonen is: Voor 300 euro per maand krijg je een woning met snel internet en minimumloontypes die 3 keer per week de badkamer ontdoen van het in het afvoerputje verzamelde schaamhaar. Er is echter 1 onvermijdelijk aspect dat ik niet waardeer aan het op kamers wonen, en dat is de huisgenoot. De huisgenoot (homo liminis) is een tweevoetige primatensoort uit de familie Homonidae, die zich helaas concentreert rond de 15 vierkante meter die ik thuis noem.

Neem nou Ibbe. Ibbe is Fries (bah ) en houdt van psychoactieve stoffen. Hij zegt, zoals men dat als hedendaagse jongere behoort te doen, ja tegen MDMA. Althans, jongere - hij is 26 en studeert al 5 jaar niet meer. Ibbe stond op een dinsdagochtend om een uur of 7 bij mij in mijn kamer, strak van de drugs en met pupillen als theeschotels. Of ik een biertje wilde. En dat hij wilde reïncarneren als de Amerikaanse grondwet. Het is niet dat ik niet houd van een goudgele gelukscilinder ('een biertje', voor de minder metaforisch ingestelde medemens), maar niet om 7 uur 's ochtends wanneer ik nog lig te ronken. Ophoeren met je reïncarnatie!

Een korte onderbreking: Denk niet dat ik de geestelijk ongezonde c.q. religieuze medemens probeer te beledigen. Ik heb tolereer het als je denkt dat je na je dood een hergeboorte beleeft, maar ik kies er zelf voor om dat niet te doen. Mijn karma is zodanig slecht dat ik waarschijnlijk geboren word als chimpansee in een laboratorium dat XXL zetpillen ontwikkelt.

Nee, lieve medeleden, de huisgenoot is een plaag. Ik ga vanaf heden alles er aan doen om dat ongedierte weg te schrikken. Er staat nu een enorm paar luidsprekers in mijn kamer waarmee ik van plan ben 24 uur per dag de foutste Duitse popmuziek uit de jaren '70 af te spelen. Tijdens de nachtelijke rompslomp met de hordes tot mij aangetrokken fotomodellen maak ik luidkeels walrusgeluiden. Ik scheer 's nachts stiekem de baarden van mijn hipsterburen af. Alles om lebensraum te veroveren. Willen wij meer of minder huisgenoten? Minder! Minder! Minder!

Tot slot nog een eendenfeitje: De wilde eend staat onder andere bekend door een Ig Nobelprijs-winnend onderzoek. De Nederlandse onderzoeker Kees Moeliker ontdekte het eerste geval van homoseksuele necrofilie onder eenden toen hij observeerde hoe een mannetjeseend een andere mannetjeseend besteeg, nadat de laatste tegen een raam was gevlogen en stierf.