Een beetje later...

Hier zit ik dan. Bord macaroni voor m'n neus, laptop erachter, raampje open en de volle zon in m'n gezicht. De zomer is afgelopen, jongens! Al enkele weken, maar dat is nog niet echt tot me doorgedrongen. De wind koelt af, de nachten worden evident korter, en de eerste bladeren vallen hier al van de bomen. De herfst komt eraan. Dit betekend verschillende dingen voor mij, een aanslag aan belangrijke verjaardagen, mij afvragen hoe ik mijn herfstvakantie van welgeteld 7 dagen ga spenderen, en vooral kou lijen als een felle zon me naar buiten lokt, om me vervolgens te verassen met een harde westerwind en een verkoudheid. Vaak ook nog een bui.

Naast kwalitatief uitermate teleurstellende weersomstandigheden brengt de herfst ook mijn eerste tentamenweek. Voorafgaande hieraan is veel bangmakerij van de docenten, hoe moeilijk en hoeveel het wel niet gaat zijn. En net als mijn eindjaar VMBO gaat het allemaal echt wel meevallen, immers heb ik al eens recordtijden gezet met de snelheid waarmee ik mijn examens gemaakt heb

In mijn column vorige week had ik het ook over “die lui die éénen halen en de middelvinger opsteken naar de docent”, inmiddels zijn er al enkelen van school af! Toch snel, na al een maand maar de handdoek in de ring gooien. Tevens school gerelateerd... Ik heb misschien eindelijk gevonden wat ik wil doen. Geen specifieke richting, maar het idee is er. Meteen even een afspraak gemaakt met de decaan om het erover te hebben. Ik heb gewoon in één week meer actie ondernomen voor m'n toekomst dan in heel m'n vorige 20 jaar en nog wat maanden. Goed man, nu wil ik een lollie.