Tutoyeren

[Dutchy3010]

Ik had laatst een discussie met iemand en ik wilde graag weten wat jullie over dit onderwerp dachten.

Op de basisschool zei ik altijd "jij" en de voornaam van de leraar. Op de middelbare school MOEST ik "u" en de achternaam van de docent gebruiken. Op de universiteit wordt je zelf als u aangesproken, maar spreek je meestal ook met u terug. Maar vaak wordt er ook getutoyeerd: als docent/student zeg je u tegen elkaar, maar buiten de collegebanken spreek je elkaar aan met jij en de voornaam. Tenminste, zo ging het bij mij. Tegen mijn ouders zeg ik weliswaar jij, maar tegen mijn grootouders spreek ik wel in de beleefdheidsvorm. Ik spreek hen wel aan met u.

Mensen die ik niet ken, spreek ik meestal aan met u. Tenminste, als ze een stuk ouder zijn, niet als ze mijn leeftijd hebben of daaronder natuurlijk. Maar ik vind het sowieso netjes om u te zeggen wanneer ik iemand niet ken.

Degene met wie ik de discussie hield, zei altijd jij tegen de leraren op de basisschool en middelbare school, en nu ook weer op de universiteit. Zij beargumenteerde dat met "ik ben niet minder dan zij". Naar mijn mening is het alleen beleefdheid, en heeft het niets te maken met beter of slechter voelen dan een bepaald persoon. Ook tegen haar grootouders zei ze altijd "jij". Alleen tegen oude onbekende mensen zei ze u, en als ze zou werken zou ze dat tegen de klant doen. Maar dan alleen volgens het "omdat het moet en klant koning is" principe.

Wat vinden jullie van tutoyeren? Wel of niet? Ene keer wel, andere keer niet? Nooit? Altijd?

[knuppeltje]

Ik gebruik tegen vreemde mensen en mensen die ik net ken altijd standaard u, maar als ik een persoon lang of langer kent zeg ik jij. Soms zeggen ze dat ik net een belg lijk met me u de hele tijd, maar ik vind jij stom staan en niet netjes.

[Teh_Ninja]

Op de basisschool zeiden we gewoon jij. Op de middelbare school moesten we u zeggen, maar dat deden we lang niet altijd, lag er waar net aan of die leraar je een beetje mocht. Nu op het mbo() mogen we gewoon je zeggen, of met de voornaam aanspreken, maar ik zeg zelf u. Ik vind het een beetje raar om je te zeggen tegen docenten.. Tegen mijn ouders zeg ik gewoon je, grootouders u, al hoeft dat niet persé. Bij vreemden ligt het er aan hoe oud ze zijn.

[Bierbuikje]

Tegenover iedereen die ongeveer 28 jaar of ouder is gebruik ik standaard u, ook tegenover leraren. Dit doe ik niet bij de familie. Daar is er geen sprake van jij of u, maar meer van tante en opa.

Ik vind het wel zo beleefd om tegen iemand die ouder is dan jij u te gebruiken. Of iemand waar je iets van moet (leraar/baas/klant).

Bewerkt: 16 november 2010 door Bierbuikje

[Mania-92]

Ik praat tegen andere jongeren, familie, winkelbedienden etc. sowieso standaard limburgs dus dan wordt het 'dich' (je). Als ik Nederlands praat is het tegen ouderen U, tegen leeftijdsgenoten je en bij alles wat daar tussen in zit verschilt het nogal.

Op school ligt het er ook maar net aan, met sommige leraren (waar ik al jaren les van heb) praat ik limburgs en dus met 'dich', de rest spreek ik met U aan. Hoe het op de basisschool zat weet ik niet meer.

[Djmaddox]

Ik doe het eigenlijk precies zoals jij Dutchy3010. Tegen vrienden gewoon Jij zeggen, maar tegen ouderen en onbekende U.

[Redeemed]

Ik had laatst een discussie met iemand en ik wilde graag weten wat jullie over dit onderwerp dachten.

Op de basisschool zei ik altijd "jij" en de voornaam van de leraar. Op de middelbare school MOEST ik "u" en de achternaam van de docent gebruiken. Op de universiteit wordt je zelf als u aangesproken, maar spreek je meestal ook met u terug. Maar vaak wordt er ook getutoyeerd: als docent/student zeg je u tegen elkaar, maar buiten de collegebanken spreek je elkaar aan met jij en de voornaam. Tenminste, zo ging het bij mij. Tegen mijn ouders zeg ik weliswaar jij, maar tegen mijn grootouders spreek ik wel in de beleefdheidsvorm. Ik spreek hen wel aan met u.

Mensen die ik niet ken, spreek ik meestal aan met u. Tenminste, als ze een stuk ouder zijn, niet als ze mijn leeftijd hebben of daaronder natuurlijk. Maar ik vind het sowieso netjes om u te zeggen wanneer ik iemand niet ken.

Degene met wie ik de discussie hield, zei altijd jij tegen de leraren op de basisschool en middelbare school, en nu ook weer op de universiteit. Zij beargumenteerde dat met "ik ben niet minder dan zij". Naar mijn mening is het alleen beleefdheid, en heeft het niets te maken met beter of slechter voelen dan een bepaald persoon. Ook tegen haar grootouders zei ze altijd "jij". Alleen tegen oude onbekende mensen zei ze u, en als ze zou werken zou ze dat tegen de klant doen. Maar dan alleen volgens het "omdat het moet en klant koning is" principe.

Wat vinden jullie van tutoyeren? Wel of niet? Ene keer wel, andere keer niet? Nooit? Altijd?

Eensch. Bij mij is precies dezelfde situatie als jou en ik ben ook volledig eens met hoe jij mensen in bepaalde situaties aanspreekt.

Ik praat tegen andere jongeren, familie, winkelbedienden etc. sowieso standaard limburgs dus dan wordt het 'dich' (je). Als ik Nederlands praat is het tegen ouderen U, tegen leeftijdsgenoten je en bij alles wat daar tussen in zit verschilt het nogal.

Op school ligt het er ook maar net aan, met sommige leraren (waar ik al jaren les van heb) praat ik limburgs en dus met 'dich', de rest spreek ik met U aan. Hoe het op de basisschool zat weet ik niet meer.

Haha, zieke mensen zijn wij ook hè, Limburgers. Gewoon half Duits spreken en mensen met 'dich' of zo aanspreken. Was hebst du dann? Eigenlijk best gay ook, daarom spreek ik gewoon standaard Nederlands!

[Cilly]

Ik kan een heel verhaal gaan ophangen, maar ik ben het volledig met Dutchy eens. Lekker makkelijk...Dominic zegt trouwens wel "je' tegen zijn opa's en oma's, maar hij spreekt wel altijd met 2 woorden!

[Teh_Ninja]

Ik kan een heel verhaal gaan ophangen, maar ik ben het volledig met Dutchy eens. Lekker makkelijk...Dominic zegt trouwens wel "je' tegen zijn opa's en oma's, maar hij spreekt wel altijd met 2 woorden!

Dat met twee woorden spreken vind ik pas echt onzin, dat heb ik dan ook nooit gedaan.

[Cilly]

Dat kan jij onzin vinden. Ik niet.

We zijn D. wel aan het leren om tegen ouderen 'u' te zeggen, trouwens. Tegen zo'n besje van 80 zeggen "Mevrouw, wat doe je?" klinkt toch enigszins...raar.

[Silverbyte]

Binnen de familie spreekt vrijwel iedereen elkaar gewoon aan met 'jij' en de voornaam. M'n opa en oma spreek ik meestal wel aan met 'u', maar ze zouden er geen probleem van maken als ik tegen hen ook 'jij' zou zeggen. Daar zijn ze heel makkelijk in.

Onbekenden spreek ik over het algemeen ook gewoon aan met 'u', zolang ze in ieder geval over de 25 zijn. Da's niet echt een duidelijke grens, maar het voelt toch raar om tegen een leeftijdsgenoot 'u' te zeggen. Wat soms wel grappige situaties oplevert, want omdat ik er ouder uit zie (En me gedraag) dan zestien, noemen kleine kinderen me wel eens 'u'.

Docenten spreek ik wel gewoon aan met 'u'. Het staat me soms een beetje tegen, zeker als het een hele jonge docent of een stagiair is. Maar het wordt vaak niet echt gewaardeerd als we 'jij' zeggen, of ze met de voornaam aanspreken.

[Nissan]

Ik ben een halve Belg en zeg dus heel erg vaak u .

[Guardian1980]

Hoe het op de basisschool ging weet ik niet meer, dat is me te lang geleden. Op de middelbare school zei ik altijd je tegen docenten, behalve tegen de rector, dan zei ik wel u (maar die was gewoon al heel oud). Tegenwoordig zeg ik vooral je tegen mensen, ook als ik ze niet ken, tenzij ze duidelijk ouder zijn dan ik. Is het beroepsmatig, dan zeg ik altijd u tegen mensen die (voor zover ik weet) duidelijk ouder zijn dan ik. Tegen mijn grootouders zeg ik u, maar mijn ouders tutoyeer ik dan weer.

Elke situatie is weer anders, maar ik vind het wel zo respectvol om netjes te praten. En Cil, heel goed om Dominic netjes te laten praten.

[NandroDavids]

Tegen docenten op school zeg ik sowieso u, dat hoort naar mijn idee zo. M'n ouders waren vroeger ook u voor mij, maar tegenwoordig is 't gewoon je. Verder tegen onbekende volwassenen over het algemeen u, tenzij ze duidelijk rond mijn leeftijd zijn, dan is 't je. Vroeger in de supermarkt tegen klanten uiteraard wel altijd u.

[Redeemed]

Tegen docenten op school zeg ik sowieso u, dat hoort naar mijn idee zo. M'n ouders waren vroeger ook u voor mij, maar tegenwoordig is 't gewoon je. Verder tegen onbekende volwassenen over het algemeen u, tenzij ze duidelijk rond mijn leeftijd zijn, dan is 't je. Vroeger in de supermarkt tegen klanten uiteraard wel altijd u.

Precies. Ook wel ziekelijk af en toe hoor hoe dat gaat, want op de basisschool spraken wij de leraren altijd volgens mij wel met 'u' aan maar de voornaam zeggen was geen punt. Op de middelbare school was het alleen maar u en verder heel formeel over leraren spreken, en nu op het HBO spreek je de leraren maar weer aan met 'je' en ook gewoon bij de voornaam, alsof het maten van je zijn. Verwarrend want het zit in me om onbekenden (tenzij ze van m'n leeftijd zijn of jonger) met 'u' aan te spreken. Maar van de andere kant, veel docenten nu bij mij zijn zelfs rond mijn leeftijd of maar een paar jaar ouder, dus dan is ze met 'u' aanspreken ook weer zo maf.