Laatst beluisterde album

[GuitarGuy666]

Death - The Sound of Perseverance

 

Death is mijn favoriete band, en heb vandaag sinds lange tijd weer eens dit album op de platenspeler gelegd. Ik vind dit een van de meest uniek klinkende Death albums die de band heeft uitgebracht. Je kan dit album bijna niet vergelijken met een van hun andere werken in mijn ogen. De nummers zitten zo enorm anders in elkaar dan bijvoorbeeld het vorige album 'Symbolic', of mijn favoriete Death album 'Human'. Opvallend aan dit album is de aandacht voor het gitaarwerk. Je hoort namelijk veel vaker ritme en solo gepaard gaan door elk nummer heen dan een typische enkele solo in een nummer. Ook is geen enkele gitaar riff op dit album hetzelfde. Je zit even in een nummer, en voor je het weet is er weer een compleet andere riff die het verder over neemt. Wat de basgitaar betreft lijkt het voor een deel op Individual Thought Patterns, omdat het een vrij groot onderdeel is in dit album. Zo hoor je af en toe een kleine bas solo tussendoor komen, hoewel het niet zo jazzy is als op Individual Thought Patterns. Ik heb verder een beetje een haat-liefde relatie met dit album. Ik luister deze plaat misschien wel het minste van alle Death albums die ik in mijn bezit heb, en luister hem zelden omdat ik eerder reik naar Leprosy, Human of Symbolic, maar als ik dan besluit om deze te luisteren heb ik er nooit spijt van. Echt een top plaat.  Niet mijn favoriet, maar zonder twijfel heel erg krachtig zoals elk Death album.

9,5/10

[Foreigner97]

Net bezig met Every Country's Sun van Mogwai, vandaag uitgekomen. Gisteren had ik 'm al geluisterd via zo'n exclusieve stream van de BBC, maar hij klinkt toch fijner zonder die net wat te aanwezige radio-DJ tussen de nummers door.

 

 

Fijne plaat. Soms vind ik het latere werk van Mogwai net wat te gewoontjes, of te formule-matig (groot risico bij post-rock), maar met dit album bewijst Mogwai dat ze nog steeds terecht boven de meute uitsteken. De eerste single, Coolverine, vond ik destijds wel wat slapjes, en dat is wat mij betreft nog steeds het zwakste deel van de plaat (hoewel het ook wel weer wat werkt als introtrack). De tweede single Party in the Dark en de - onlangs verschenen - B-side daarvan (Eternal Panther -- niet aanwezig op de plaat zelf) verrasten me wél positief. Beide tracks zijn eigenlijk nauwelijks post-rock te noemen, maar gewoon fijne noisy/tegen shoegaze aanleunende poptracks (denk: Dinosaur Jr. of My Bloody Valentine natuurlijk). Daar is Mogwai namelijk ook ontzettend goed in. Party In The Dark is inmiddels uitgegroeid tot één van mijn favoriete tracks van Mogwai; doet me sterk denken aan gelijkaardige vocal-based tracks als ''Travel is Dangerous''.

 

Pluspunt van de plaat is de gezonde dosis aan variatie. Voor fijne ambient-achtige tracks heb je aka 47; voor de ouderwets sterke climaxen kun je terecht bij Don't Believe The Fife; voor allebei check je Brain Sweeties. Voor ongezouten en agressieve noise-achtige jams zit je vervolgens weer goed bij Old Poisons. Crossing The Road Material vind ik vooral fijn omdat het warme gitaarwerk vanaf de intro me sterk doet denken aan het werk van Brian Eno met Robert Fripp. Title track en tevens albumsluiter Every Country's Sun heeft me alleen nog niet zo overtuigd; alsof de band deze track nét wat te geforceerd wilde schrijven als 'de afsluiter', zeg maar. Niettemin doet het z'n werk in die hoedanigheid wel prima, maar echt bijzonder voelt het (nog) niet. 

 

Op dit punt zou ik de plaat misschien nog niet scharen tussen legendarische Mogwai-klassiekers als Rock Action en Happy Songs For Happy People, maar het is zeker één van de meest boeiende releases van Mogwai van de afgelopen tijd. Zit sterk te denken om naar hun show in Utrecht te gaan, dit najaar. 

[GuitarGuy666]

Pantera - Reinventing the Steel

 

Een van de meest ondergewaardeerde albums maar weer eens onder het stof vandaan gehaald. Ik vind dit persoonlijk wel een van de betere Pantera albums. Naast de standaard parels van dit album, zoals Revolution is my Name en Hellbound, vind ik vooral You've got to Belong to It, Death Rattle en Uplift erg sterke nummers. Phils vocals zijn hier niet op zijn best, maar zeker érg sterk. Er is een goede afwisseling van de "cleane" vocals zoals je op Far Beyond Driven en Vulgar Display of Power kon horen en de black/death metal screams van The Great Southern Trendkill. Ook is het album erg groovy dankzij Dimebag's te gekke riffs. Topalbum.  

8,5/10

 

 

[GuitarGuy666]

Metallica - Load

 

Vandaag voor de tweede keer dit album in zijn geheel geluisterd sinds ik hem tweedehands heb gekocht. Voor velen is dit het album waar het bij Metallica bergafwaarts ging. Daar ben ik het deels mee eens, maar zo slecht als men beweert is dit album eigenlijk helemaal niet. Er staan zat nummers op die net zo heavy zijn als The Black Album. Denk maar aan bijvoorbeeld Ain't My Bitch, 2 x 4 en King Nothing. Er staan verder ook een aantal minder goede nummers op, die zodanig sloom zijn dat je er met moeite doorheen worstelt. Deze maken het album wat lastiger te luisteren. Al met al is het niet mijn favoriete album van Metallica, maar soms vind ik het niet erg om hem op te zetten als ik zin heb in wat rustigere Metallica nummers.

6,9/10

 

Deicide - Deicide

 

Dat ik dit album nog nooit eerder geluisterd heb.  Ik heb een hele poos terug wel eens een paar nummers van Deicide geluisterd, maar toen was ik nog niet zo'n fan van deathmetal en vond ik dit automatisch vrij slechte muziek. Vandaag het album een tweede kans gegeven, en ik ben echt blij dat ik dat gedaan heb. De riffs zijn echt heel erg heavy en doen mij een klein beetje denken aan Morbid Angel, hoewel ik Deicide dan toch iets beter vind. Zeker een aanrader.

9,5/10

 

Obituary - Frozen in Time

 

Een typisch Obituary album; Stevige, niet al te snelle riffs met typische vocals van John Tardy. Geen enorm goed album, maar wel heerlijk om even op te zetten.

7,8/10

 

Darkthrone - Panzerfaust

 

Dit is in mijn ogen toch wel het meest unieke Darkthrone album van de reeks van A Blaze in the Northern Sky tot Panzerfaust. De opnamekwaliteit bij black metal is niet altijd even goed en staat er vaak om bekend dat de nummers vaak enkel mids en treble bevatten. Ook op dit album is dat het geval, maar ik vind dat hierop zo enorm goed uitpakken! Vooral de vocals zijn erg uniek opgenomen. Luister maar eens naar het nummer Quintessence, dan begrijp je wat ik bedoel. Top album, maar niet het beste van Darkthrone.

9/10

Bewerkt: 3 oktober 2017 door GuitarGuy666

[GuitarGuy666]

Death - Individual Thought Patterns

 

Dit is toch wel een van de Death albums die ik tot voor kort slecht kende. Elk Death album heeft natuurlijk zijn paradepaartje, zo heeft dit album 'The Philosopher', maar verder kende ik eigenijk niet zoveel nummers. Ik heb het album geloof ik wel een keertje eerder geluisterd, maar nooit de nummers onthouden. Vandaag heb ik daar verandering in gebracht. Ik heb dit album namelijk eindelijk binnengekregen op wit/splatter vinyl.  De nummers van dit album vind ik erg bass-achtig. Het is niet je typische basgitaar die precies volgt wat de rhythm speelt, op dit album is de bas echt iets unieks. Dat komt mede doordat bassist Steve DiGiorgio een fretloze bas heeft gebruikt op dit album wat het een unieke sound geeft, en omdat Scott Burns (de mixer van dit album) de bas een beetje een extra boost heeft gegeven in de mix gezien de bas op het vorige album 'Human' een beetje was weggelaten. Ook zijn bassolo's niet zeldzaam op deze plaat. Persoonlijk vind ik dit een van de betere Death albums. Het is ook het eerste Death album dan de progressieve kant van de band laat zien (het hoogtepunt van progressie in de band was sowieso 'The Sound of Perseverance', waarvan je mijn beoordeling enkele posts omhoog kan lezen). Gelukkig is de progressie niet te veel zoals The Sound of Perseverance dat deed (begrijp me niet verkeerd, dat album is ook zeker goed!). De vocals zijn ook erg goed op dit album. Niet heel bijzonder vergeleken met andere Death albums, maar Chuck's stem is zoals altijd een van de beste Deathmetal stemmen die er zijn. 

Echt een topalbum. Ik raad hem je zeker aan als je ook maar een beetje van deathmetal houdt.

9,5/10

[Michael]

 

Het laatste album dat ik volledig heb geluisterd is Post, gereleased in 1995 en een van mijn favoriete albums van Björk. Ik kan eindeloos luisteren naar nummers zoals Army of Me, Hyperballad, It's Oh So Quiet, Enjoy, You've Been Flirting Again en Isobel. Zoals elk album van Björk heeft het iets speciaals. Ook heeft het in mijn mening een hele mooie album cover en is de stijl van dit album erg tof. 9/10

[SpacyColours]

[GuitarGuy666]

God Hates us All - Slayer

 

Dit is met een partijtje een agressief album haha. Heerlijke stevige riffs en strakke vocals staan wel centraal in dit album. De gitaren zijn in plaats van de standaard Slayer tuning Eb, een hele stap omlaag gestemd naar C# (of Db, als je dat soms liever neerzet) wat voor een stuk zwaarder gevoel zorgt. De vocals van Tom Araya zijn ook continu aanwezig waardoor het album ook een stuk zwaarder is. Dit album heeft Slayer toch wel uit een diep dal geholpen dat in midden jaren '90 begon met Divine Intervention. Begrijp mij niet verkeerd, Devine is een heel goed album, maar je kan niet ontkennen dat het een andere aanpak had dan voorgaande albums Seasons in the Abyss en Reign in Blood. Wat je sowieso niet kunt ontkennen is dat de twee albums die daarop volgden een enorm dieptepunt voor Slayer waren.

Top album, niets meer aan doen. Klinkt misschien niet als de jaren '80 Slayer, maar verandering is niet altijd verkeerd.   9/10 

 

Kingdoms Disdained - Morbid Angel

 

Tja, waar begin ik met dit album... Na het lange wachten kwam eindelijk nieuws naar buiten dat Morbid Angel met een nieuw album komt. Het vorige album Illud Divinum Insanus was echt een diepe teleurstelling en was niet eens luisterbaar door de irritante industriële invloeden die ze gebruikten. Nu ze met een nieuw album zijn gekomen, mét vorige zanger Steve Tucker, was ik behoorlijk enthousiast omdat zijn albums altijd erg goed zijn. Na het horen van de eerste single Piles of Little Arms had ik een beetje gemengde gevoelens. De mix vond ik namelijk uiterst kut klinken. Veels te modern op een aparte manier die je niet gewend bent van de band. De zang mag er wel wezen, maar is totaal niet wat ik van de ze gewend ben. De gitaar komt door de mix ook totaal niet goed uit de verf en doet Trey Azagthoth een beetje oneer aan. Ik heb nu het album voor de helft geluisterd en heb hem maar uit gezet omdat ik er gewoonweg niet zo lekker naar kan luisteren. Er waren twee nummers die ik best goed te doen vond, maar verder was er niets bijzonders. Wie weet apprecieer ik dit album beter als ik hem een paar keer heb geluisterd, maar voor nu laat ik hem even links liggen. Overigens is de artwork ook niet zo wat ik zou hopen bij een oldschool death metal pionier.

5/10

Bewerkt: 4 december 2017 door GuitarGuy666

[Bassieboy35]

Vandaag tijdens het leren het album Oxygen Trilogy van Jean-Michel Jarre geluisterd. Oxygene Pt. 4 is ook wel bekend als een nummer op het radiostation the Journey in GTA IV.

 

Leuke vind ik wel dat het een vrij divers album is. Omdat het vrijwel een geheel non-stop muziek is beginnen en eindigen de nummers dusdanig dat je het haast niet door hebt. Wel een beetje een kille sfeer soms dat het vooral in de avond erg geschikte muziek is, maar ook wel om je goed te focussen tijdens het leren. 7/10

[SpacyColours]

@Bassieboy35 Ik raad je deze aan:

 

 

[Bassieboy35]

@SpacyColours Toevallig kwam de band oudejaarsavond ter sprake. Had er al wel van gehoord maar nog niet eerder in verdiept. Album geluisterd en klinkt goed. Thanks voor de tip! 

Bewerkt: 2 januari 2018 door Bassieboy35

[GuitarGuy666]

News of the World - Queen

 

Hoewel ik opgegroeid ben met Queen, gezien het de favoriete band was van mijn vader, had ik zelfs nog nooit van dit album gehoord. Tuurlijk kende ik de hits zoals We Will Rock You en We Are the Champions wel, maar daarbij had ik geen idee van welk album ze kwamen. Nu is dit album onlangs aan het licht gekomen toen het een remaster kreeg een korte tijd terug. Dat leek mij een mooi moment om dit album eens een kans te geven. God zij dank dat ik dat gedaan heb.  Dit album is een en al perfectie. Elk nummer op dit album heeft zijn eigen stijl. Zo zijn We are the Champions en We Will Rock You de typische Queen nummers die je op de radio zult horen, maar zo is Sheer Heart Attack ineens een uitermate snel punk nummer, en heb je een ballad met het nummer Spread Your Wings (wat overigens een van de beste nummers is die ik ooit heb gehoord). De vocalen van Freddy zijn zoals gewoonlijk ook op dit album weer énorm sterk.

Als je dit album nog niet kent verplicht ik je bij deze om hem eens in zijn geheel te luisteren.

9,5/10

 

Morbid Angel - Domination

 

Af en toe ben ik in zo'n bui dat ik geobsedeerd raak door een bepaalde band en vervolgens de complete discografie beluister. Zo is dat dit keer Morbid Angel, een van de pioniers van het death metal genre die zijn oorsprong vindt in, hoe kan het ook anders, Florida. Wat de artwork betreft vindt ik Morbid Angel nooit zo sterk. Altars of Madness en Gateways to Annihilation zijn in mijn ogen de enige twee albums met een degelijke cover. 

Maar op de artwork gaan wij dit album niet beoordelen, dat zou te makkelijk zijn.  Het album begint met een enorme muur van geluid, namelijk Dominate. Het moment dat de vocals inkicken in de eerste paar seconden weet je meteen dat je Morbid Angel aan het luisteren bent. Het tweede nummer "Where the Slime Live" was voor mij in het begin een beetje wennen. Qua instrumenten is er niets op aan te merken, maar de vocals zijn door een soort tremolo box gehaald wat voor een "waterig" geluid zorgt. De eerste keer dat ik dit hoorde was ik geen fan van deze manier van zingen, maar na verloop van tijd begint t toch een beetje te wennen en luister je het nummer net zo makkelijk weg als normaal. 

Wat vocalen nog meer betreft is het nummer "Eyes to Hear Ears to See" ook een uniek nummer. Er zijn namelijk tussendoor clean vocals gebruikt wat zorgt voor een extra intense ervaring. Zeker omdat David Vincent (de zanger/bassist) en bijna abnormaal lage stem heeft.

Ook op dit album zijn ze namelijk trouw gebleven aan hun briljante sound die typisch is aan de band. Wat wel opvalt is dat Pete Sandoval, de drummer, minder zijn typische snare roffels gebruikt die ruim in overmaat aanwezig waren op Covenant en Blessed are the Sick. 

Al met al vind ik dit niet het sterkste werk van Morbid Angel, maar het is wel een album die bij niemand aan zijn death metal collectie mag ontbreken.

8/10

[GuitarGuy666]

Morbid Angel - Heretic

 

Dit album was voor mij nog volledig onbekend toen ik hem van de week luisterde. Ik had vrijwel niets over dit album gehoord, ook niet of hij goed of slecht was, dus besloot hem maar eens een kans te geven. Wat als eerste opvalt is de afschuwelijke cover. Dat verbaasde mij nogal toen ik de artiest achter de cover zocht, gezien deze artiest (Mark Sasso) ook de cover art voor de Dio albums heeft gemaakt en die zijn juist érg goed uit de verf gekomen. 

Maargoed, op de cover ga ik dit album niet beoordelen. Vanaf het moment dat ik het album opzette merkte ik meteen dat dit weer een typisch Morbid Angel album is met zijn eigen unieke eigenschappen. Zo klinkt dit album een stuk donkerder qua geluid en zijn de riffs vele malen anders dan ik van Trey Azagthoth gewend ben op de eerdere albums. De riffs zijn namelijk op verschillende momenten veel heavier dan ik voorgaande MA albums. Vooral Enshrined by Grace is daar een heel goed voorbeeld van. Dat is ook meteen het hoogtepunt van het album voor mij omdat vooral op dat nummer Steve Tucker's vocals erg strak en divers zijn. Hij maakt niet alleen gebruik van zijn typische gutturals die wij van hem gehoord hebben op Formulas Fatal to the Flesh en Gateways to Annihilation, maar ook een soort black metal achtige mid/high scream tussendoor wat het nummer voor mij helemaal af maakt.  

Een enkel nadeel aan dit album vind ik eigenlijk dat het album naar mijn smaak nét iets te veel opvul nummers heeft die er eigenlijk niet op gehoeven hadden van mij. Dit wilt niet zeggen dat de ene helft van het album wel goed is en de andere helft niet, elk nummer dat er op staat zit goed in elkaar. Waar ik het dan wel over heb zijn nummers zoals de drum check. Ook bevat dit album 6(!) instrumentale nummers. Ook net iets te veel naar mijn smaak.

De mix van het album is vrij goed, alleen hadden de gitaren van mij iets meer op de voorgrond gemogen. Af en toe valt die namelijk weg achter de drums.

 

Heretic is voor mij weer een enorm sterke Morbid Angel plaat die ik zeker kan aanraden. Nét iets te veel instrumentale/opvul nummers en de mix had iets beter gemogen, maar de nummers die er op staan zijn erg sterk. Vooral Enshrined by Grace!  

7,8/10

 

Obituary - The End Complete

 

Ook dit album was voor mij een uitprobeersel. Obituary is een van mijn favoriete death metal bands, maar ik heb nog lang niet alle albums geluisterd. Vandaag was dan ook 'The End Complete' aan de beurt.

Het geluid van de plaat is weer typisch Obituary. Een fuzzy, distorted gitaar geluid en de zeer unieke vocals van John Tardy is weer in overmaat aanwezig. Eigenijk kan je dit album zien als het kleine broertje van Cause of Death. Het is geen meesterwerk, maar het komt verdomd dichtbij! De atmosfeer-achtige gitaarsolo's zoals bij de intro van Infected mis ik een beetje op dit album. Daarentegen zijn de nummers dan ook een stukje sneller dan de voorgaande platen, maar blijven de karakteristieke doommetal-achtige riffs wel aanwezig.

8,5/10