Stelling: De jeugd van nu is veel asocialer dan die van 20 jaar geleden

[MegaPilot]

Vreemd dat je eerst dit plaatje post en dan dit... Maar evengoed, het lijkt me logisch dat je dan meer naar de personen zelf moet kijken. Daarnaast kun je ook de vraag stellen in hoeverre die bezigheid verkeerd is? Het is een vorm van afleiding.

Neen, want ik bedoel hiermee dat het wel in elke generatie gezeten heeft. Mensen die vroeger asociaal hun krantje lazen en verder niks zeiden zijn imo net hetzelfde als mensen die in dezelfde situatie zitten te tokkelen op hun smartphone.

[Nissan]

Ikzelf doelde in de OP meer op het interbellum tussen die krantenhype en de telefoonverslaving van nu. Ik ben nog niet op 1/4 van mijn leven (hopelijk) en ik verlang nu al terug naar de tijd van vóór die hopeloze kutapparaten. Tuurlijk, er waren ook mensen met een 1000 smsjes-abonnement dat ook constant op de telefoon aan het tikken was, maar dat is nu zeker verveelvoudigd, en dat irriteert me. Phoenyxar haalde aan dat op de telefoon bezig zijn een vorm is van het doden van de tijd. Daar kan ik me prima in vinden, maar het aantal mensen dat óók vaak zat dat onding voor z'n neus zet terwijl er gesprekken met ze worden gevoerd, ze bezig zijn met een groepsactiviteit e.d. is niet meer op twee handen te tellen.

[NicolaB]

Geef de apparaten maar de schuld. Best een handig apparaatje hoor zo'n smartphone, dat hoeft niet meteen een onding of een hopeloos kutapparaat de zijn. Kwestie van dat de mensen leren prioriteren wanneer wat belangrijker is. Ik kan me voorstellen dat dat best complex kan zijn voor zowel de jeugd als ouderen, maar niets is in die zin onmogelijk.

[Bierbuikje]

Ik ken ook sommigen in mijn omgeving die midden in een gesprek snel even de telefoon checken en reageren. Soms houden zij zich ook wel helemaal afzijdig van het gesprek door de hele tijd naar dat scherm te staren. Wanneer er dan iets van wordt gezegd wordt er vaak geïrriteerd gereageerd. Het is maar al te vaak dat even de telefoon wordt gecheckt, men ziet dat er een berichtje binnen is en dan is dat op dat moment belangrijker dan het gesprek, best onfatsoenlijk lijkt mij. Maar het is tegelijk ook een onomkeerbaar proces, ik zie het niet gebeuren dat men massaal de mobiel aan de kant legt om minder asociaal te zijn bij anderen. In tegenstelling, we krijgen steeds meer apparaatjes om non-stop met elkaar in contact te blijven.

[Dutchy3010]

Ik zie het optimistischer in, Bierbuikje. Denk dat op gegeven moment mensen deze hype doorkomen en dat we allemaal onze prioriteiten weten te stellen. Of we wennen eraan en wordt het allemaal normaal.

[JasonStatham]

Wanneer er dan iets van wordt gezegd wordt er vaak geïrriteerd gereageerd.

Dit soort types dien je een slap uit te delen ter hoogte van de wang met de buitenkant van je hand.

[GolfG60]

Dit soort types dien je een slap uit te delen ter hoogte van de wang met de buitenkant van je hand.

Ja, of je laat diegene ook links liggen, alsof jij wat mist als diegene toch afwezig is.

Als we iedereen gaan slappen die bepaalde dingen anders zien of doen, dan hebben we geen handen meer over.

Ik vind het veelal aanstelleritis, als iemand 'asociaal' naar zijn telefoon staart, dan pak je toch gewoon je biezen en spreek je er toch niet meer mee?

Uiteraard is het anders als je met iemand afspreekt, maar als je iemand willekeurig tegenkomt vind ik niet dat je het dan als asociaal kan bestempelen.

In de trein had ik eigenlijk ook nooit behoefte aan conversatie met een wild vreemde en had ik dus oordopjes in en een telefoon voor mijn neus.

Alsof ik behoefte heb om koetjes en kalfjes verhalen aan te horen over het weer, iemands kleinkinderen* of wat ze hadden meegemaakt die dag.

*Tenzij ze een kleindochter van mijn leeftijd hadden, met cup D en een knap koppie, maar aangezien ik asociaal in de trein zat, heb ik dit nooit meegemaakt.

Bewerkt: 20 augustus 2015 door GolfG60

[JasonStatham]

Dit soort types dien je een slap uit te delen ter hoogte van de wang met de buitenkant van je hand.

Ja, of je laat diegene ook links liggen, alsof jij wat mist als diegene toch afwezig is.

Als we iedereen gaan slappen die bepaalde dingen anders zien of doen, dan hebben we geen handen meer over.

Ik vind het veelal aanstelleritis, als iemand 'asociaal' naar zijn telefoon staart, dan pak je toch gewoon je biezen en spreek je er toch niet meer mee?

Nee - Ik voed ze liever nog een beetje zelf op dan dat ik ze afstoot, maar vriendelijk bedankt voor je advies.

[ThunderDuck]

Nee - Ik voed ze liever nog een beetje zelf op dan dat ik ze afstoot, maar vriendelijk bedankt voor je advies.

Als jij mensen in jouw omgeving almaar slaat snap ik best waarom ze het gezelschap van hun telefoon verkiezen boven dat van jou

[JasonStatham]

Nee - Ik voed ze liever nog een beetje zelf op dan dat ik ze afstoot, maar vriendelijk bedankt voor je advies.

Als jij mensen in jouw omgeving almaar slaat snap ik best waarom ze het gezelschap van hun telefoon verkiezen boven dat van jou

Touché

[GolfG60]

Nee - Ik voed ze liever nog een beetje zelf op dan dat ik ze afstoot, maar vriendelijk bedankt voor je advies.

Als ik ergens mijn aandacht op zet, het zij mijn telefoon of dat ik een kluis aan het kraken ben, en iemand probeert mijn concentratie eraf te halen raak ik ook geïrriteerd.

Dat is gewoon perfect natuurlijk, doe jij net zo goed, alleen de een is daar gevoeliger voor dan de ander, en sommige leggen hun prioriteit nou eenmaal anders.

Weet daarom niet wat ik erger vind, iemand die op zijn of haar telefoon kijkt en geïrriteerd raakt bij aanspreken of iemand die mensen slapt om 'opvoeding' bij te brengen.

Sowieso is het (vaak) niet eens jouw taak om iemand op te voeden, en daarnaast zijn mensen koppig en heeft het proberen ze te veranderen geen zin.

Maar goed, ieder zijn ding

[VercettiMark]

We moeten echt met zijn allen nog leren om met smartphones om te gaan. Zie het als een slingerbeweging, de slinger krijgt een zwiep en zwaait wild heen en weer. Die beweging wordt steeds kleiner en uiteindelijk komt de slinger weer in balans te hangen. Rust keert weer.

Ik maak me ook wel eens schuldig aan een melding checken in gezelschap, maar als iemand me erop aanspreekt voel ik me betrapt en verontschuldig me. Ik wil die persoon eigenlijk ook niet zijn die zo asociaal is. Soms doe je het toch in een onbewaakt ogenblik.

In het algemeen geldt wel dat we minder in staat lijken langer te focussen op 1 taak. Door internet, door mobieltjes, door onrust in onze communicatie en ons leven. Dat we niet meer langer dan 10-15 minuten (voor sommige mensen veel kortere tijd) in staat zijn ons af te sluiten en 1 taak te vervullen is echt een beangstigende kwestie...