Zoeken
Resultaten weergeven voor de tags 'VWO-er'.
1 resultaat gevonden
-
Enkele weken geleden heb ik een interessante discussie gehad met Dutchy3010, voor menig lid ook bekend als Jet. We waren wat over vroeger aan het praten, en uit het ene onderwerp rolde het ander. Ergens halverwege ‘t gesprek heb ik gezegd dat ik eens een artikel zou schrijven over één van de meest krankzinnige dingen die ik hier op het forum kon vinden. Het gaat hier om een zeker topic in het superledenforum, namelijk het zogeheten afscheidstopic. Laat ik voorop stellen: naar mijn mening is een topic waarin je dag zegt echt idioterie. Ik kan me best voorstellen dat je je oude maatjes even gedag wilt zeggen, maar moeten we dit nu uitgebreid gaan vieren, benoemen, bespreken, evalueren? Moeten we nog één keer traantjes wegpinken bij de gedachten aan vroeger? Want ja, als je toch eenmaal gedag zegt, dan kunnen we die gelegenheid ook prima aangrijpen om weer nostalgisch te worden. De één is hier beter in dan de ander, en een deel van de leden doet er (gelukkig) ook niet aan. Begrijp me goed, natuurlijk moet je lering trekken uit het verleden, maar in dit geval schiet je er weinig mee op. Vaak loopt het namelijk uit op meer sippe gezichten, en versterk je het gevoel dat het vroeger zo veel beter anders was. Maar wat is het nut nou eigenlijk? Sluiten we nu een hoofdstuk uit ons leven af? Kunnen we nu eindelijk, na al die jaren van opsluiting op dit forum, ons bevrijden? Geeft dit ons een goed - of in ieder geval beter - gevoel? Nemen we nu afstand van een deel van ons leven, kunnen we nu eindelijk verder met alles wat we al die jaren minder belangrijk hebben gevonden, en behoort GTAForum nu tot die dingen die minder belangrijk zijn - of sterker nog - kunnen we GTAForum gewoon vergeten? “Ja, ein-de-lijk.. Nu is het klaar, nu voelt het goed. Ik heb "dag" gezegd, ik heb de namen genoemd van mensen waar ik goed mee kon opschieten.” Het opsommen van namen van belangrijke coryfeeën uit het verleden is een populaire traditie (geweest) in dit topic. Echter, vaak blijven de onbenoemde nabestaanden achter met vragen. “Waarom verdiende ik niet een plaats in de advertentie?”. Als nabestaande zou ik dit persoonlijk vrij grof kunnen vinden, dat je in iemands ‘aller, aller, allerlaatste bericht’ niet eens een plekje krijgt... “Wat had ik er aan moeten doen om ook genoemd te kunnen worden? Was ik niet aardig genoeg voor je, heb ik je niet genoeg gesteund, of ben ik gewoon niet echt opgevallen?” Opmerkelijk genoeg zijn de mensen die wel genoemd worden, de mensen waarmee je graag gesprekken hield, óók de mensen waarmee je toch wel contact houdt. Enkele keren hebben mensen in het "echte leven" zelfs afgesproken. Inderdaad, ik zeg het echte leven, want ja, dit forum is daar toch ondergeschikt aan? Dit is nep, hier kun je toch mee stoppen? Dat is nu toch gedaan? Maar moet je dit ook daadwerkelijk aankondigen? Kun je niet in alle rust vertrekken, zoals zo velen? Heeft deze rouwadvertentie nou werkelijk meerwaarde? Heb je dit verdiend, aan het eind van je ‘carrière’? Nou, goed, nog één keer.. Voor die allerlaatste keer een berichtje plaatsen op dit forum. Want dan, dán sluit ik het pas af. Nu is het tijd voor koffie en cake.
