Ik vraag me al een tijdje af in hoe verre je mensen dingen kwalijk kan nemen of trots kunt zijn op jezelf.
Als ik mijzelf en anderen analyseer zie ik bijna altijd dat de dingen die mensen doen af te leiden zijn van eerdere gebeurtenissen uit hun leven (punt 1).
Ook ben ik van mening dat mensen met bepaalde eigenschappen geboren worden (punt 2).
Wat bedoel ik hiermee?
Zie het even heel simpel als een RPG, je wordt met bepaalde punten geboren.
^ zoiets maar dan voor zo'n beetje alles in het echte leven.
Daarbij komt ook de gedachte dat mensen beter worden na het overwinnen van obstakels, zie dit als kills maken in een RPG (punt 3).
Als ik deze punten dan combineer blijf ik met het idee zitten dat je eigenlijk nergens trots op kunt zijn of mensen niets kunt verwijten.
- Hoezo dat?
Nou, stel iemand wordt geboren met bepaalde "stats" of eigenschappen en hij komt zijn eerste leerpunt of obstakel tegen.
Hij heeft tot hier nog helemaal geen eigen input gehad en slaagt alleen als zijn stats hoog genoeg zijn om een obstakel te overwinnen.
Zijn zijn stats niet hoog genoeg, dan komt hij niet verder zonder dat hij zijn schuld is.
Zijn zijn stats wel hoog genoeg, dan komt hij verder zonder dat hij hier eigen inbreng heeft gehad.
Als hij bij dit obstakel iets kon leren (maakt niet uit wat; communicatie, zelfvertrouwen of desnoods letter-poepen) maar dit punt mist, kan hij andere obstakels ook niet overwinnen.
Een beetje dit idee (vergeet de tekst, het gaat puur om de wegen) :
Dus stel dat Pietje op zijn 19e jaar zijn diploma haalt, kan hij hier trots op zijn?
Schijnbaar heeft hij voldoende intelligentie en doorzettingsvermogen om dit te halen. Maar als dit voortkomt uit het verleden, waar hij eigenlijk geen invloed op heeft gehad, wat betekent trots zijn dan eigenlijk?
Andersom kan je het ook bekijken, bij een moordenaar bijvoorbeeld.
*ik ga nu even eenheden gebruiken om iets uit te beelden, ik verzin ze ter plekke*
Stel een persoon vermoord pas iemand als de wil om te moorden op 10 is.
Klaasje heeft nooit de kans gehad om zijn woede te beheersen (volgens mijn theorie zou je dit hem dus niet kwalijk kunnen nemen).
Klaasje komt in een situatie terecht waar een persoon 'X' bij hem doet, Klaasje wordt vervolgens 19 'boos' en zijn wil om te moorden (zal afhankelijk zijn van verschillende factoren) schiet omhoog naar 12, ver over de wil om te moorden dus.
Vervolgens vermoordt hij de persoon en verwijt iedereen Klaasje het.
Stel dat het geen Klaasje maar Henkje was. Henkje krijgt situatie 'X' op zijn dak maar wordt maar 6 boos en zijn wil om te moorden blijft maar op 3, niemand wordt vermoord.
Zowel Klaasje als Henkje handelen naar leermoment (en het gebrek hiervan) uit het verleden. Helaas zijn de leermoment afhankelijk van de Stats waarmee je geboren wordt en dus geen invloed op hebt.
Het gaat mij niet om te moord, maar puur of je het kwalijk kunt nemen dat hij in zo'n situatie wordt gedreven.
Ik hoop dat het een beetje te volgen is, het is vrij moeilijk om zo'n gedachte op papier/internet te krijgen.
Als er dus nog vragen zijn: Stel ze; ik neem het je niet kwalijk , en ik zal mijn best doen ze uit te leggen.
Trots zijn en kwalijk nemen
Ik vraag me al een tijdje af in hoe verre je mensen dingen kwalijk kan nemen of trots kunt zijn op jezelf.
Als ik mijzelf en anderen analyseer zie ik bijna altijd dat de dingen die mensen doen af te leiden zijn van eerdere gebeurtenissen uit hun leven (punt 1).
Ook ben ik van mening dat mensen met bepaalde eigenschappen geboren worden (punt 2).
Wat bedoel ik hiermee?
Zie het even heel simpel als een RPG, je wordt met bepaalde punten geboren.
^ zoiets maar dan voor zo'n beetje alles in het echte leven.
Daarbij komt ook de gedachte dat mensen beter worden na het overwinnen van obstakels, zie dit als kills maken in een RPG (punt 3).
Als ik deze punten dan combineer blijf ik met het idee zitten dat je eigenlijk nergens trots op kunt zijn of mensen niets kunt verwijten.
- Hoezo dat?
Nou, stel iemand wordt geboren met bepaalde "stats" of eigenschappen en hij komt zijn eerste leerpunt of obstakel tegen.
Hij heeft tot hier nog helemaal geen eigen input gehad en slaagt alleen als zijn stats hoog genoeg zijn om een obstakel te overwinnen.
Zijn zijn stats niet hoog genoeg, dan komt hij niet verder zonder dat hij zijn schuld is.
Zijn zijn stats wel hoog genoeg, dan komt hij verder zonder dat hij hier eigen inbreng heeft gehad.
Als hij bij dit obstakel iets kon leren (maakt niet uit wat; communicatie, zelfvertrouwen of desnoods letter-poepen) maar dit punt mist, kan hij andere obstakels ook niet overwinnen.
Een beetje dit idee (vergeet de tekst, het gaat puur om de wegen) :
Dus stel dat Pietje op zijn 19e jaar zijn diploma haalt, kan hij hier trots op zijn?
Schijnbaar heeft hij voldoende intelligentie en doorzettingsvermogen om dit te halen. Maar als dit voortkomt uit het verleden, waar hij eigenlijk geen invloed op heeft gehad, wat betekent trots zijn dan eigenlijk?
Andersom kan je het ook bekijken, bij een moordenaar bijvoorbeeld.
*ik ga nu even eenheden gebruiken om iets uit te beelden, ik verzin ze ter plekke*
Stel een persoon vermoord pas iemand als de wil om te moorden op 10 is.
Klaasje heeft nooit de kans gehad om zijn woede te beheersen (volgens mijn theorie zou je dit hem dus niet kwalijk kunnen nemen).
Klaasje komt in een situatie terecht waar een persoon 'X' bij hem doet, Klaasje wordt vervolgens 19 'boos' en zijn wil om te moorden (zal afhankelijk zijn van verschillende factoren) schiet omhoog naar 12, ver over de wil om te moorden dus.
Vervolgens vermoordt hij de persoon en verwijt iedereen Klaasje het.
Stel dat het geen Klaasje maar Henkje was. Henkje krijgt situatie 'X' op zijn dak maar wordt maar 6 boos en zijn wil om te moorden blijft maar op 3, niemand wordt vermoord.
Zowel Klaasje als Henkje handelen naar leermoment (en het gebrek hiervan) uit het verleden. Helaas zijn de leermoment afhankelijk van de Stats waarmee je geboren wordt en dus geen invloed op hebt.
Het gaat mij niet om te moord, maar puur of je het kwalijk kunt nemen dat hij in zo'n situatie wordt gedreven.
Ik hoop dat het een beetje te volgen is, het is vrij moeilijk om zo'n gedachte op papier/internet te krijgen.
Als er dus nog vragen zijn: Stel ze; ik neem het je niet kwalijk
, en ik zal mijn best doen ze uit te leggen.
Hoe denken jullie hier nou eigenlijk over?