Zoals de titel al zegt: wie was voor jou dé artiest van 2010?

Voor mij Swedish House Mafia, met One en Miami 2 Ibiza hadden ze toch echt wel een doorbraak..

Brand los..

Het kan best dat die gitaar solo geweldig is. En ik weet wat je bedoelt, dat gevoel heb ik ook met andere artiesten. Maar zeg nou zelf, dat heeft toch geen biet te maken met wat die gitarist denkt op dat moment?

Wel dus. Je zal misschien niet precies horen wat hij denkt, maar je kan (als je de gitarist/muzikant goed kent) wel horen of hij b.v. boos, verdrietig etc. is. Dat hoor je aan de manier waarop hij speelt. Hoe hard speelt hij/slaat hij aan, laat hij de gitaar krijsen, bij improvisatie hoor je het aan wat hij speelt etc.

Raar dat er hier nog niet over Bruno Mars is gesproken.

Hij heeft toch echt wel zijn doorbraak gekend in 2010 met zijn mooie stem en de geweldige nummers die hij maakt.

Hij had ook de meeste nominaties voor de Grammy's, dacht ik.

Het kan best dat die gitaar solo geweldig is. En ik weet wat je bedoelt, dat gevoel heb ik ook met andere artiesten. Maar zeg nou zelf, dat heeft toch geen biet te maken met wat die gitarist denkt op dat moment?

Inderdaad, dat heeft niets te maken met wat die gitarist denkt op dat moment. Het heeft heel veel bieten te maken met de levensfilosifie, de gevoelens van de gitarist toen hij het nummer schreef en als hij het speelt. Weet niet of je er ooit eens op hebt gelet hoe in zichzelf sommige gitaristen kunnen zijn bij sommige nummers (James Hetfield in "One" (live), bijvoorbeeld, om maar even een voorbeeld te noemen, hè).

Herman Finkers. Heb net een documentaire gezien op Nederland 1 waarin Herman Finkers geïnterviewd wordt en daaruit blijkt dat hij een échte artiest is. De definitie van een échte artiest is lastig, maar zoals ik het dan noem: hij snapt het leven. Volgens mij heeft niemand in dit topic in de gaten dat een artiest niet zomaar iemand is die een liedje zingt, zoals James Hetfield bijvoorbeeld. Zoals Herman Finkers het zei: je geboorte, het feit dat je leeft, dat werk je uit tot kunst zoals theater en muziek.

Dat is echt klinkklare onzin, verdiep je aub meer in Metallica voor je van die onzinuitspraken doet.

Heb ik allang gedaan, alleen net het verkeerde voorbeeld genomen. Dacht er op dat moment ook aan om het te veranderen, maar ben dat vergeten. Nummers als "One" hebben een hoge gevoelswaarde en een grote betekenis, maar feit is dat ik er niet het gevoel bij krijg dat ik bij, bijvoorbeeld, de solo van "Comfortably Numb" krijg.

Herman Finkers. Heb net een documentaire gezien op Nederland 1 waarin Herman Finkers geïnterviewd wordt en daaruit blijkt dat hij een échte artiest is. De definitie van een échte artiest is lastig, maar zoals ik het dan noem: hij snapt het leven. Volgens mij heeft niemand in dit topic in de gaten dat een artiest niet zomaar iemand is die een liedje zingt, zoals James Hetfield bijvoorbeeld. Zoals Herman Finkers het zei: je geboorte, het feit dat je leeft, dat werk je uit tot kunst zoals theater en muziek.

Dat is echt klinkklare onzin, verdiep je aub meer in Metallica voor je van die onzinuitspraken doet.

Heb ik allang gedaan, alleen net het verkeerde voorbeeld genomen. Dacht er op dat moment ook aan om het te veranderen, maar ben dat vergeten. Nummers als "One" hebben een hoge gevoelswaarde en een grote betekenis, maar feit is dat ik er niet het gevoel bij krijg dat ik bij, bijvoorbeeld, de solo van "Comfortably Numb" krijg.

Haha, krijgen we het weer, in zoveel nummers van Metallica zit gevoel.. Kijk eens naar Lars Ulrich (drummer) als ze in Zuid-Korea "Orion" spelen, loopt te janken en alles omdat het ze herinnerd aan Cliff Burton (overleden tijdens tour door ongeluk met bus). Dus ja... Er zijn zoveel nummers van Metallica die met gevoel geschreven zijn, kijk eens het album St. Anger, echte aggressie zit erin en dat is een mooi album, maar die agressie komt van James omdat ie tijdens de opnames in een afkickkliniek terecht kwam en de woede die hij had zit allemaal in die nummers. Er zijn zo veel zware metal nummers die toch vol gevoel zitten, maar wie ben ik om daar een discussie over te starten? Want ja.. 'Metal is alleen maar geschreeuw toch?'

Maarja, voor mij is er niet echt een artiest van het jaar, hoewel Sabaton(band) toch wel hoog scoort, heb eens een meet 'n greet met ze gehad, gewoon dat ze in de nabije metalstore hier kwamen en ze namen echt de tijd voor hun fans, handtekeningen, op de foto, alles, je kon zovaak langs komen als je wilde om iets te laten signeren. Dan pas ben je een echte artiest als je het mij vraagt. Niet alleen om het gevoel dat je in bepaalde liedjes stuwt, meer om het feit wat je voor je fans doet! Sabaton doet genoeg voor hun fans en is voor mij echt een band van het jaar

Haha, krijgen we het weer, in zoveel nummers van Metallica zit gevoel.. Kijk eens naar Lars Ulrich (drummer) als ze in Zuid-Korea "Orion" spelen, loopt te janken en alles omdat het ze herinnerd aan Cliff Burton (overleden tijdens tour door ongeluk met bus). Dus ja... Er zijn zoveel nummers van Metallica die met gevoel geschreven zijn, kijk eens het album St. Anger, echte aggressie zit erin en dat is een mooi album, maar die agressie komt van James omdat ie tijdens de opnames in een afkickkliniek terecht kwam en de woede die hij had zit allemaal in die nummers. Er zijn zo veel zware metal nummers die toch vol gevoel zitten,

Woede is ook een emotie, dat weet ik, en ik weet ook dat die emotie in de nummers van Metallica ziet.

Toch vind ik de soort van emotie die je in de nummers van bijvoorbeeld Pink Floyd terugziet, een veel mooiere emotie dan de emotie die je vaak (niet altijd) in Metal terugziet. Veel tederder. De emotie bij Metallica is vaak heel groots, heel ruw. De emotie bij bijv. Pink Floyd is heel klein, heel teder, en dat vind ik heel erg mooi.

Het kan best dat die gitaar solo geweldig is. En ik weet wat je bedoelt, dat gevoel heb ik ook met andere artiesten. Maar zeg nou zelf, dat heeft toch geen biet te maken met wat die gitarist denkt op dat moment?

Nog even terugkomend hierop.. "Bewijs":

Je kunt natuurlijk vanaf het begin kijken.. Maar voor de gehaasten onder ons begint de solo op ongeveer 4:40. Kijk naar de uitdrukkingen op zo'n gezicht ... 5:20 is een heel mooi moment.

Wat meeste mensen vergeten inderdaad is dat Metal soms wel met gevoel gemaakt is, of het nou Vrolijk is of dat het nou een beetje een Depri uitstraling heeft maakt niet uit.

Ik weet toch zeker dat bij deze nummers ze er wel wat tijd hebben in gestoken

En voor de tekste hun gevoelens hebben geuit.

http://www.youtube.com/watch?v=Gzv89NDHfkE

http://www.youtube.com/watch?v=h6Do6t8llXU

En Pink Floyd heeft inderdaad ook zo die nummers