Entwistle ontwikkelde met zijn stijl het potentieel van de basgitaar als een leidend muziekinstrument, gebruikmakend van felle pentatonischelead lines en een 'hoog' geluid dat vrijwel niet eerder te horen was in de vroege sixties. Hij pioneerde met het gebruik van rondgewonden stalen bassnaren, die voor hem werden gemaakt door de firma RotoSound. Op zoek naar een geluid dat door de muzikale razernijen van The Who moest snijden, experimenteerde Entwistle met talloze basgitaren. Op het moment van zijn overlijden bestond Entwistles collectie uit meer dan 200 exemplaren. De zoektocht had zijn hoogtepunten op het moment dat Entwistle gebruikmaakte van de bassen van Alembic in de jaren zeventig en de Status Graphite-bassen in de jaren negentig en nul. Dit zijn de gitaren, die hij in zijn latere carrière het meest gebruikt heeft. Hij stond sinds de beginjaren van The Who bekend om zijn typerende geluid en zijn virtuositeit als bassist. "Entwistle was eigenlijk de eerste bassist die 'loskwam' van het traditionele boem-boem-ritme", zo zei Pete Townshend (gitarist van The Who) ooit in een interview. Ook Glyn Johns, geluidstechnicus van The Who van onder andere Who's Next was lovend over Entwistle: "Hij speelt zuiver met de zang mee".
"Wat Hendrix voor de gitaar deed, deed Entwistle voor de bas."
Omdat hij zo een geweldige bassist is, wou dit met jullie delen .
Eén van de besten bedoel ik, "de beste" bestaat niet.
Omdat hij zo een geweldige bassist is, wou dit met jullie delen
.