Hallo,

Dit topic gaat over een probleem waar veel mensen met een stoornis uit het Autismesprectrum tegenaan lopen. Het gaat hier om het feit dat mensen vaak niet weten wat het inhoudt, en toch proberen te doen alsof ze het weten, of dat ze niet begrepen worden.

Mijn vraag aan het forum met de autisten/ADHD'ers etc. om hier je verhaal te doen over hoe jij vindt dat de maatschappij tekort komt op dit gebied (hoewel dit dus heel moeilijk kan zijn). En voor de mensen die het niet hebben, hoe zij over deze stoornissen denken, wat ze denken dat het is en of ze bekenden hebben met een van deze stoornissen.

Gewoon uit nieuwsgierigheid zou ik eens willen weten hoe anderen hun leven ervaren, als iemand met, maar ook zonder een van deze stoornissen.

------

Zelf vind ik dat de maatschappij zeer tekort schiet als het op ADHD/Autisme/PDD-NOS etc. terecht komt, ze weten niet wat het inhoudt maar denken van wel, maar willen er niks mee te maken hebben. Je word niet begrepen en in sommige situaties 'normaal' behandeld, klinkt fijn als je normaal behandeld word, maar niet altijd fijn. Ze weten dat je iets hebt maar doen alsof het niks is, en dat bedoel ik met 'normaal behandelen'.

Waar ik helemaal mee zit is het feit dat ik 's morgens geen structuur heb en dus vaak te laat kom, tijdens de verbouwingen op school moest je je te laat melden bij de administratie en vragen ze om een reden. Ik gaf een keer aan als reden dat ik geen structuur had enzo, staat er een bouwvakker achter ze te werken die begint de lachen, waarop dat mens achter de administratie ook gaat meelachen. Ik voelde me toen nog eens extra kut omdat je gewoon uitgelachen word om iets waar je niks aan kunt doen, en dat door de administratie van je eigen school! Dat kan toch niet?

------

Maarja, wat vinden jullie dus van het Autismespectrum? Wat denken jullie dat het is? Dit is ook een topic om erover te praten als je ergens mee zit, om geholpen te worden maar ook om hulp te zoeken. Heb je vragen over wat je hebt of wat anderen hebben? Ook dat kan je hier kwijt en hopelijk word je vraag beantwoordt!

Ook wil ik even kwijt, dat als je hier komt puur om mensen uit te lachen, dan ben je gewoon zielig bezig en moet je jezelf maar eens laten onderzoeken ofzo. Autisme is een serieus probleem en als jij je hier kapot gaat lachen ben je echt zielig bezig, dan ben je naar mijn idee een vuil beest dat doet aan leedvermaak...

Zamg0d1

Bewerkt: 21 februari 201114 jaren door Zamg0d1

Tsja, iemand kan dan zoveel theorie hebben geleerd, daar bereik je in de praktijk weinig mee.

Ik ben een ADD'er met een bovengemiddeld IQ en een 'paar' (dat ligt er maar net aan wie antwoord op de vraag geeft) ASS-erige trekjes. Mijn beste vriendin is ras-autist. Daarnaast is zoonlief ook 'meerbegaafd' en heeft ie overduidelijk ADHD. Ik heb ook nog als jobcoach gewerkt voor/met wayongers met ASS/ADHD/NLD/LVG/etc en ik was er nog goed in ook. En dat zonder een opleiding in die richting gedaan te hebben. Ik vind dat opleidingen soms overrated worden en theorie al helemaal.

Ik was verdomd goed omdat ik 'mijn' cliënten als mens behandelde en gewoon streng was. En nee, ik kan niet alles 'genezen', maar nooit heb ik problemen gehad met mijn cliënten, ik heb hun dossiers na een week of 2 gelezen en herkende ze amper. Agressief? Nou, echt niet.

Ik vind het altijd wel grappig dat ze mij zó geweldig vonden, terwijl ik helemaal niet aardig was. Ik ben ook niet aardig, ik ben streng, duidelijk en consequent. Daar bereik je een stuk meer mee. Kom je te laat omdat je autist bent? Jammer dan. Je hebt gewoon op tijd te komen. Doe ik ook met mijn ADD. Weet je niet hoe? Prima, dan help ik je daarbij, maar ik pik ongewenst gedrag gewoon niet. Niet van een normaal iemand, niet van een ADHD'er en ook niet van een ASS'er. Van mijzelf pik ik dat ook niet, van mijn kind ook niet. En daar boek je toch de beste resultaten mee, denk ik.

Een aandoening is geen reden om bepaald (ongewenst) gedrag vol te kunnen houden. Ik heb er ook een sch**thekel aan dat sommige mensen zich ontzettend in een slachtoffer rol drukken.

Kom je te laat omdat je autist bent? Jammer dan. Je hebt gewoon op tijd te komen. Doe ik ook met mijn ADD. Weet je niet hoe? Prima, dan help ik je daarbij, maar ik pik ongewenst gedrag gewoon niet. Niet van een normaal iemand, niet van een ADHD'er en ook niet van een ASS'er. Van mijzelf pik ik dat ook niet, van mijn kind ook niet. En daar boek je toch de beste resultaten mee, denk ik.

Een aandoening is geen reden om bepaald (ongewenst) gedrag vol te kunnen houden. Ik heb er ook een sch**thekel aan dat sommige mensen zich ontzettend in een slachtoffer rol drukken.

Daar drink ik er eentje op!

Groot gelijk Cilly, heb zelf pdd-nos en heb zelf de 'kunde' om mezelf wat te kunnen sturen.

Daarmee heb ik meer resultaat gehad dan mijn moeder ooit heeft kunnen doen, straf geven had geen nut, belonen ook niet echt, en een preek op school ook niet.

Behalve toen ik te horen kreeg dat leerplicht zou komen als ik zo zou doorgaan met te laat komen, toen lukte het wel omdat ik dat niet wou, maar het ging weer fout toen ik op een andere school kwam.

Want vroeger kwam ik iedere dag te laat, alleen was ik niet iemand die met zijn aandoening pronkte of het zelfs vertelde aan mensen, dus dat gebruikte ik niet als excuus.

Uiteindelijk leerde ik mezelf aan om op school zoveel mogelijk op tijd te komen, want tja, zodra je gaat werken is te laat komen ook hartstikke verkeerd, en is autisme ook geen excuus, voor mijn plek staan ook 10 andere.

Uiteindelijk merk ik dat ik nog wel trekjes heb, maar al een stuk minder (opvallend).

Ik gok dat sommige hun problemen niet zelf kunnen oplossen en daar hulp bij nodig hebben, terwijl er ook zijn die het voor een deel wel zelf kunnen oplossen.

Ergste trekje is nog wel, als mijn planning/voorbereiding fout gaat, dat ik in paniek raak, en niet meer weet wat ik moet doen, of juist foute dingen ga doen.

Laats aan ook op mijn praktijkexamen, lukte iets niet, en dan staat er toch wel een flinke druk op je kop waar een 'normaal' iemand ook haast van zou bezwijken.

Maar gelukkig raakte ik vrij snel weer kalm en kon ik weer 'logisch en technisch' denken waardoor ik het toch heb gehaald

Tsja, iemand kan dan zoveel theorie hebben geleerd, daar bereik je in de praktijk weinig mee.

Ik ben een ADD'er met een bovengemiddeld IQ en een 'paar' (dat ligt er maar net aan wie antwoord op de vraag geeft) ASS-erige trekjes. Mijn beste vriendin is ras-autist. Daarnaast is zoonlief ook 'meerbegaafd' en heeft ie overduidelijk ADHD. Ik heb ook nog als jobcoach gewerkt voor/met wayongers met ASS/ADHD/NLD/LVG/etc en ik was er nog goed in ook. En dat zonder een opleiding in die richting gedaan te hebben. Ik vind dat opleidingen soms overrated worden en theorie al helemaal.

Ik was verdomd goed omdat ik 'mijn' cliënten als mens behandelde en gewoon streng was. En nee, ik kan niet alles 'genezen', maar nooit heb ik problemen gehad met mijn cliënten, ik heb hun dossiers na een week of 2 gelezen en herkende ze amper. Agressief? Nou, echt niet.

Ik vind het altijd wel grappig dat ze mij zó geweldig vonden, terwijl ik helemaal niet aardig was. Ik ben ook niet aardig, ik ben streng, duidelijk en consequent. Daar bereik je een stuk meer mee. Kom je te laat omdat je autist bent? Jammer dan. Je hebt gewoon op tijd te komen. Doe ik ook met mijn ADD. Weet je niet hoe? Prima, dan help ik je daarbij, maar ik pik ongewenst gedrag gewoon niet. Niet van een normaal iemand, niet van een ADHD'er en ook niet van een ASS'er. Van mijzelf pik ik dat ook niet, van mijn kind ook niet. En daar boek je toch de beste resultaten mee, denk ik.

Een aandoening is geen reden om bepaald (ongewenst) gedrag vol te kunnen houden. Ik heb er ook een sch**thekel aan dat sommige mensen zich ontzettend in een slachtoffer rol drukken.

Op vele vlakken ben ik het met je eens, maar ik kan er niet tegen als mensen op alles wat ik zeg en doe extreem gaan letten, raak ik door gestresseerd. Zo gaven ze van het CLB aan dat ik bijvoorbeeld te lang nadenk vooraleer ik antwoord geef. En wat ik ook nog steeds niet begreep is dat ze me doodleuk zeiden dat ik sommige dingen niet mocht denken, waar slaat dat nu op

@MP: Waarom post jij hier eigenlijk? Als ik jouw posts lees kom jij hier vooral om te klagen op andere mensen die klagen. Ook zie jij de problemen nogal erg algemeen, men gooit nu namelijk veel mensen samen onder één noemer die eigenlijk een compleet ander probleem hebben. Persoonlijk vind ik trouwens dat die mooie vooruitgang in hulp ervoor gezorgd heeft dat men nu een beetje té vroeg autisme suggereert.

Nou, omdat je op sommige vragen geautomatiseerd moet kunnen antwoorden. Dat betekend dus inderdaad dat je er niet over na mag denken.

Stel je voor dat jij ligt dood te bloeden en de hulpverlener eerst moet nadenken over de handelingen die hij/zij moet verrichten. Da's dan lullig voor je...

En ASS'ers kunnen ook héél goed geautomatiseerd denken. Sommigen niet, die moeten er dan wat harder aan trekken, maar het kán wel.

Tsja, iemand kan dan zoveel theorie hebben geleerd, daar bereik je in de praktijk weinig mee.

Ik ben een ADD'er met een bovengemiddeld IQ en een 'paar' (dat ligt er maar net aan wie antwoord op de vraag geeft) ASS-erige trekjes. Mijn beste vriendin is ras-autist. Daarnaast is zoonlief ook 'meerbegaafd' en heeft ie overduidelijk ADHD. Ik heb ook nog als jobcoach gewerkt voor/met wayongers met ASS/ADHD/NLD/LVG/etc en ik was er nog goed in ook. En dat zonder een opleiding in die richting gedaan te hebben. Ik vind dat opleidingen soms overrated worden en theorie al helemaal.

Ik was verdomd goed omdat ik 'mijn' cliënten als mens behandelde en gewoon streng was. En nee, ik kan niet alles 'genezen', maar nooit heb ik problemen gehad met mijn cliënten, ik heb hun dossiers na een week of 2 gelezen en herkende ze amper. Agressief? Nou, echt niet.

Ik vind het altijd wel grappig dat ze mij zó geweldig vonden, terwijl ik helemaal niet aardig was. Ik ben ook niet aardig, ik ben streng, duidelijk en consequent. Daar bereik je een stuk meer mee. Kom je te laat omdat je autist bent? Jammer dan. Je hebt gewoon op tijd te komen. Doe ik ook met mijn ADD. Weet je niet hoe? Prima, dan help ik je daarbij, maar ik pik ongewenst gedrag gewoon niet. Niet van een normaal iemand, niet van een ADHD'er en ook niet van een ASS'er. Van mijzelf pik ik dat ook niet, van mijn kind ook niet. En daar boek je toch de beste resultaten mee, denk ik.

Een aandoening is geen reden om bepaald (ongewenst) gedrag vol te kunnen houden. Ik heb er ook een sch**thekel aan dat sommige mensen zich ontzettend in een slachtoffer rol drukken.

Jij verwacht ook van iemand met het syndroom van Down dat diegene cum laude slaagt aan de universiteit? Nee? Maar dat is toch ook een mens? Oftewel, soms moet je accepteren dat mensen een beperking hebben. Je verschuilen achter een beperking is inderdaad niet goed, maar niet iedereen die bv. regelmatig te laat komt doet dat. En over het gedeelte van jouw ASS trekjes heb je wel gelijk. Wat is lees bij jou is een groot gebrek aan empathie.

Nou, omdat je op sommige vragen geautomatiseerd moet kunnen antwoorden. Dat betekend dus inderdaad dat je er niet over na mag denken.

Stel je voor dat jij ligt dood te bloeden en de hulpverlener eerst moet nadenken over de handelingen die hij/zij moet verrichten. Da's dan lullig voor je...

En ASS'ers kunnen ook héél goed geautomatiseerd denken. Sommigen niet, die moeten er dan wat harder aan trekken, maar het kán wel.

Dat is nu niet echt wat ik bedoelde. Ik bedoel eerder dat als de leerkracht kwaad wordt op mij dat ik dat niet direct in een woedereflex iets terug roep maar dat ik eerst nadenk vooraleer ik er op reageer. En in zo'n situatie gaat het niet om geautomatiseerd denken.

Jij verwacht ook van iemand met het syndroom van Down dat diegene cum laude slaagt aan de universiteit? Nee? Maar dat is toch ook een mens? Oftewel, soms moet je accepteren dat mensen een beperking hebben. Je verschuilen achter een beperking is inderdaad niet goed, maar niet iedereen die bv. regelmatig te laat komt doet dat. En over het gedeelte van jouw ASS trekjes heb je wel gelijk. Wat is lees bij jou is een groot gebrek aan empathie.

Ik zeg toch nergens dat iedereen alles kan bereiken? Maar een autist kan écht wel leren om op tijd te komen. Beetje appels met peren vergelijken wat je nu doet.

Ik weet van mezelf dat ik laag scoor op de empatische meter en daar hou ik rekening mee. Ik leer elke dag weer bij en pas mij zo goed mogelijk aan in sociale situaties. Als ik faal, leer ik daar van en doe ik het de volgende keer anders. Dus, ik ga niet ongegeneerd mensen beledigen en zeggen "Ja, ik ben een halve autist, dus je moet niet zo zeiken.", dat zou leuk zijn.

Als je toch appels met peren wil vergelijken: Pedofilie is ook een hersenafwijking, moeten die dan ook maar gewoon kindjes verkrachten? Psychopaten hebben ook een hersenafwijking, moeten die dan ook maar gewoon mensen kunnen oplichten en vermoorden?

Misschien realistischer: ADHD'ers en ASS'ers kunnen ontzettende driftbuien krijgen, vooral als ze niet goed geconditioneerd/opgevoed zijn. Als zij in zo'n driftbui iemand de kop kapot slaan is dat gewoon oké?

@Hierboven: Ook dat valt gewoon te leren, of in dit geval, af te leren. Heb je hulp? Een PGB oid?

Bewerkt: 12 juli 201113 jaren door Cilly

@Hierboven: Ook dat valt gewoon te leren, of in dit geval, af te leren. Heb je hulp? Een PGB oid?

Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit van een PGB gehoord. Het CLB wil me wel helpen, maar zijn willen dat ik naar een psychiater ga. Ze hebben me al verschillende keren getest sinds het lagere en toch komen ze niet verder dan vermoedens. Zelf weet ik niet of naar een psychiater gaan het zal oplossen, en mijn ouders vinden dat ik daar zelf over moet beslissen.

Bewerkt: 12 juli 201113 jaren door BV_1993

Ik zie nu dat je uit België komt, ik weet niet hoe het met regelgeving en hulpverlening bij jullie zit. Wat ik wel weet is dat een psychiater je niet alleen stickertjes hoeft te geven. Als jij met je problemen daar naar toe gaat, zou hij je moeten kunnen helpen of in ieder geval vertellen waar je wél heen kan.

Hulp vragen is geen schande, hoor!

@MP: Waarom post jij hier eigenlijk? Als ik jouw posts lees kom jij hier vooral om te klagen op andere mensen die klagen. Ook zie jij de problemen nogal erg algemeen, men gooit nu namelijk veel mensen samen onder één noemer die eigenlijk een compleet ander probleem hebben. Persoonlijk vind ik trouwens dat die mooie vooruitgang in hulp ervoor gezorgd heeft dat men nu een beetje té vroeg autisme suggereert.

Waarom ik hier post? Ik beweerde net hetzelfde als Cilly(dat je aandoening geen excuus is), maar kreeg de volledig autistenbond op m'n dak. Zij post wat en er wordt zelfs mee akkoord gegaan. De formulering kan er misschien aan liggen, maar alsnog is het zeer triest dat wanneer persoon A wat beweert het juist is, terwijl wanneer persoon B wat beweert het fout is.

@ te vroeg suggereren: Lees de post van GolfG60, was het veel vroeger bij hem ontdekt, dan had ie nooit zoveel moeite gehad met op tijd komen. Hetgeen men van jongs af aan leert onthoudt men beter.

@MP: Waarom post jij hier eigenlijk? Als ik jouw posts lees kom jij hier vooral om te klagen op andere mensen die klagen. Ook zie jij de problemen nogal erg algemeen, men gooit nu namelijk veel mensen samen onder één noemer die eigenlijk een compleet ander probleem hebben. Persoonlijk vind ik trouwens dat die mooie vooruitgang in hulp ervoor gezorgd heeft dat men nu een beetje té vroeg autisme suggereert.

Waarom ik hier post? Ik beweerde net hetzelfde als Cilly(dat je aandoening geen excuus is), maar kreeg de volledig autistenbond op m'n dak. Zij post wat en er wordt zelfs mee akkoord gegaan. De formulering kan er misschien aan liggen, maar alsnog is het zeer triest dat wanneer persoon A wat beweert het juist is, terwijl wanneer persoon B wat beweert het fout is.

@ te vroeg suggereren: Lees de post van GolfG60, was het veel vroeger bij hem ontdekt, dan had ie nooit zoveel moeite gehad met op tijd komen. Hetgeen men van jongs af aan leert onthoudt men beter.

Het klopt dat je min of meer hetzelfde zegt, maar je moet beseffen dat de woordkeuze vaak erg belangrijk is en dat het er natuurlijk ook van af hangt wie reageert.

Hoe wil je dan in godsnaam dat men het op jongere leeftijd kan ontdekken? Het is bij vele mensen vaak moeilijk te zeggen of ze het nu wel of niet hebben. Je kan ook niet iedereen die ook maar heel lichte tekenen ervan vertoont direct behandelen als iemand die het heeft. Mijn conclusie, het is allemaal wel heel mooi de hulp die men aanbied bij psychologische problemen maar het valt gewoon erg op dat alles nog in zijn kinderschoenen staat bij wijze van spreken.

Ik heb nu mijn zesde jaar TSO gedaan in de richting MultiMedia

TSO? help me even op weg

Die "T" zal voor technisch staan, de "SO" mag BV zelf verklaren.

Jij verwacht ook van iemand met het syndroom van Down dat diegene cum laude slaagt aan de universiteit? Nee? Maar dat is toch ook een mens? Oftewel, soms moet je accepteren dat mensen een beperking hebben. Je verschuilen achter een beperking is inderdaad niet goed, maar niet iedereen die bv. regelmatig te laat komt doet dat. En over het gedeelte van jouw ASS trekjes heb je wel gelijk. Wat is lees bij jou is een groot gebrek aan empathie.

Sorry hoor, maar dat ligt eraan hoe je "accepteren" neerzet. Je hebt hier namelijk verschillende manieren in.. Maar of het nu linksom gaat of rechtsom, om iets te kunnen "accepteren", moet je toch eerst weten wat er dan precies met je aan de hand is. BV_1993 geeft zelf al aan dat het CLB op school niet verder komt dan vermoedens. Als de opbouw van deze tak van zorg ook maar een beetje lijkt op die in Nederland, dan is dat ook niet zo vreemd, BV. Zo'n CLB heeft niet de "macht" of kunde om een diagnose te stellen, zowel psychisch als fysiek. Vergelijk het CLB maar met een EHBO'er; Hij mag dan wat medische kennis en ervaring hebben, het is geen arts. Voor het echte werk heb je wel wat aan een verwijzing naar een psych.

(@ Teh_ninja)

Even op het accepteren ingaande, en wat ik bedoelde met dat je hier verschillende manieren in hebt. Er zijn er die het accepteren en in feite bij de pakken neer gaan zitten, en heel erg afhankelijk worden van anderen. Je hebt ook accepteren in de vorm van blij zijn met je diagnose, je kennis over je beperking vergroten, erover lezen, en daar de voordelen uithalen. Als je om wil kunnen gaan met een hond moet je deze eerst leren kennen, nietwaar? Ken jij de hond niet, accepteert hij geen enkel commando en maakt een rotzooi van je woonkamer. Je leven is in deze vergelijking dan de woonkamer.

Ik zie dagelijks hoe @Cilly te maken heeft met haar beperking die wordt bestempeld als ADD. Het is zeker onderdeel van ons gezinsleven geworden. Helaas is ze "laat" gediagnosticeerd, dat had heel wat jaren onwetendheid en onzekerheid gescheeld als dat niet het geval was geweest. Wat we veel terugzien uit onze vriendengroep, is dat haar mening, ook al is deze nogal weinig empathisch, juist heel erg wordt gewaardeerd omdat het altijd een heldere invalshoek heeft, een blik van iemand heel erg kan versimpelen. Anders dan de empathische medemens die als het erop aankomt, om te hete brij heen blijft draaien en uiteindelijk geen enkele reactie geeft dan "ach", "och arme" en "da's sneu voor je".

Keerzijde van die medaille is dat ze bot overkomt. Om dat op te lossen is ze druk bezig om zichzelf te leren wat het sociaal wenselijke is in specifieke situaties, zodat ze beter kan omgaan met haar omgeving. Dat is aanpakken, daar heb je zelf wat aan, en daar heeft de wereld wat aan. Ik heb er echt een verfoeilijke hekel aan dat er nog steeds (veelal linkse) lobby's zijn die zo graag kijken naar wat iemand niet kan of is; verdomme hebben we dat nu nog niet afgeleerd na de tweede wereldoorlog? Je moet kijken naar wat iemand wel kan. En dat geldt ook voor iedereen die dit leest: kijk naar wat je wel kan, niet naar wat je niet kan.

En wat ook helpt in mijn sociaal wenselijk functioneren: Ik heb altijd gelijk.

Even serieus: Zoonlief is een rasechte ADHD'er, zonder diagnose. Ik heb geen diagnose nodig, school wil dat wel graag. Prima, maar aan de 'behandeling' thuis zal weinig veranderen, want zoon = zoon en ik geef hem al een "ADHD-opvoeding" (Jaja, niet alleen...Maar ik spreek voor mijzelf dus in de ik-vorm). Als ik zie dat mijn kind ergens problemen mee heeft, help ik hem. Of het nou een ADHD-ding is, een kind-ding of een jongens-ding. Ik ga niet zeggen "Goh, dit is een ADHD-probleem, daar doen we niets aan."

Conformeren is hét woord, heren. De een doet dat makkelijker dan de ander, maar als jij optimaal wil kunnen functioneren moet je leren conformeren. En dan kunnen alle emo-alto-bomenknuffelende zakkenwasser wel met hun "Joah, maar je mag toch jeselluf zijn???", maar dat kan gewoon niet altijd. Soms moet je met de meute meegaan om jezelf te kunnen ontwikkelen en om te leren.

Over mijn diagnose: Ik was 22 en moest toen naar een ADHD-groep. Een lotgenoten-groep. Ik ben eruit geschopt omdat ik er toen ook al zo over dacht (Lotgenoten? Sodemieter op, ik ben niet terminaal); ik was al te ver in mijn acceptatieproces om iets aan de groep te hebben. Er kwamen problemen voorbij waarvan ik dacht "Dat is geen probleem. Dat is gedrag en daar kun je mee stoppen."

En ja, als een soms-hyperactieve-contactgestoorde-muts moet ik af en toe fladderen (alle geleerden hier weten natuurlijk allang wat dat inhoudt, dus hoef ik niet uit te leggen wat dat is). Maar fladderen in het openbaar is raar, dus dat doe ik dan als ik alleen ben.

Like I said, conformeren. En anders komen jullie maar allemaal hier lekker autistisch zijn, dan conditioneer ik jullie wel eventjes. Desnoods met stroomschokken.