[GTA] Verhalen Contest - Stemronde 2

[PrioX]

Stemronde 2.

Het is dan zover, stemronde 2!

Hieronder kan je twee verhalen bekijken en natuurlijk lezen. De verhalen hieronder hadden in de eerste stemronde de meeste stemmen gekregen waardoor de schrijvers in deze ronde de opdracht hadden een einde toe te voegen, die kan je onder de streep van elk verhaal lezen.

Helaas had de schrijver van GTA London '73 te weinig tijd en heeft daarom geen einde kunnen inleveren. Dat betekend dat er nog maar twee verhalen gaan strijden voor de winst.

Op 10 maart 23:00u zullen de winnaars van deze contest bekend worden gemaakt! Ook kan je dan een overzicht bekijken wie de schrijver van elk verhaal was.

Reageren op dit topic doe je in het Reactietopic!

[PrioX]

GTA Las Venturas

Bone County, Las Venturas, 2012

Vicente Recadero stuurt de Bobcat de weg op, een stofwolk achter zich latend. De authentieke geluiden van K-Rose klinken uit de radio, terwijl hij koers zet terug naar Las Venturas. De laadbak is leeg. Nu wel. Een uur geleden lagen er drie lichamen in. Die liggen nu diep begraven in de uitgestrekte zandvlakte van Bone County. Niemand die de levenloze lichamen van Lloyd Whinery, Marshall Plant en Glenn Woods ooit nog zal zien. Vicente heeft heel wat te danken aan de drie. Zij waren degenen die hem op weg hielpen in de onderwereld van Las Venturas. Maar hij had geen keus: ze hadden het op hem voorzien, en dus moest dit gebeuren.

Vicente’s gedachten gaan terug naar hoe het allemaal begon. Vier maanden geleden kwam hij uit Costa Rica naar Las Venturas om zijn pokerdroom waar te maken. Het grote geld lag voor hem klaar, dat wist hij zeker. Het liep anders: binnen een maand was zijn startkapitaal op. Croupier Lloyd Whinery zag het gebeuren en introduceerde hem bij Marshall Plant, manager in het Come-A-Lot-casino. Vicente werd door Marshall aangenomen als bewaker in het casino, maar al snel kon hij ‘achter de schermen’ aan de slag, samen met Lloyd. Ze gingen drugs verkopen: marihuana, en later ook dé drug van Las Venturas, cocaïne.

Het bleef niet bij drugs verkopen. Ze pakten wanbetalers aan, schakelden concurrenten uit en klommen op in de hiërarchie. Toen Marshall van zijn goede vriend Glenn Woods het verzoek kreeg om wat mankracht te leveren voor een serie grote cocaïnedeals schoof hij Lloyd en Vicente naar voren. De deals verliepen soepel en Vicente begon toch nog het grote geld te verdienen. Totdat een cocaïnedeal compleet de mist in ging. De oorzaak was duidelijk: iemand had informatie gelekt. Vicente werd als nieuwste man in de organisatie als schuldige gezien, maar voordat ze hem konden uitschakelen lagen Lloyd, Marshall en Glenn dus al begraven in Bone County.

Hij steekt er een sigaret bij op en neemt er gretig een trek van. Het bord ‘Welcome to fabulous Las Venturas’ doemt in de verte op, als plots zijn telefoon begint te trillen. Hij neemt op. “Welkom terug in Las Venturas, Vicente. Drie man in één keer opgeruimd. Knap gedaan.” “Wie is dit?”, vraagt Vicente verbaasd. “Ze noemen me Julius”, is de korte reactie. Julius! De grootste naam van Las Venturas: de eigenaar van Caligula’s, maar meer nog de grootste, beruchtste en rijkste crimineel van de stad. Van heel de staat zelfs. En die belt hem! Waarom?

“Julius. Vanwaar dit genoegen?”, vraagt Vicente. “Ik heb goede dingen over je gehoord”, zegt Julius. “En jij gaat daarom een grote klus voor me opknappen. Jij gaat de president vermoorden.”

---

Over twee dagen, dan moet Vicente Recadero de president vermoorden. De president, die over twee dagen een toespraak zal houden op The Strip, onder meer over zijn plannen voor het heffen van 10% meer belasting op inkomsten van casino’s. Julius, de eigenaar van Caligula’s, heeft Vicente daarom opdracht gegeven de president te vermoorden. In ruil daarvoor ontvangt Vicente 2% van de casino-inkomsten. De rest van zijn leven. Een klein percentage, maar ruim genoeg om nooit meer te hoeven ‘werken’.

Vicente zit op het balkon van zijn appartement aan de rand van Las Venturas en denkt na over de mogelijkheden die hij heeft voor deze opdracht. Twee mogelijke scenario’s, die hij realistisch acht, schieten door zijn hoofd. Welke zal hij kiezen? Vicente doet zijn ogen dicht, en ziet de twee scenario’s voor zich.

Sniper

De president is begonnen aan zijn speech, die een half uur zal duren. Lang voor een toespraak, maar kort voor een moordaanslag. Vicente weet precies hoe de beveiliging in elkaar zit op dit moment. Alle wegen in een straal van 1 kilometer zijn afgesloten en geblokkeerd door de politie. Rond het podium waar de president staat staan tal van beveiligers, evenals in het publiek. In de wijde omtrek staan op alle hoge gebouwen snipers geposteerd, klaar om iedere dreiging hardhandig neer te slaan.De president is ook nog eens beveiligd door middel van kogelvrij glas.

Toch gaat Vicente hem neerschieten. Hij heeft één van de meest geïsoleerde snipers overmeesterd, op de tiende verdieping van een hotel. De receptioniste, een goede vriendin, had hem via één van de achterdeuren binnengelaten. Nu zit hij klaar, wachtend op het moment dat de president klaar is met zijn speech en een paar meter onbeschermd richting de rand van het podium loopt.

Het zal op absolute precisie aankomen. Hij mag geen milliseconde te laat of te vroeg de trekker overhalen; dan is de kans verkeken. Aan het gejuich in het publiek te zien is de president bezig aan zijn slotwoorden. Vicente begint te zweten: nu moet het gebeuren. De president loopt twee, drie meter naar rechts, maar verder komt hij niet. Hij klapt tegen de grond. Vicente heeft goed getimed. Nu nog maken dat hij wegkomt. Julius wilde geen hulp bieden in de vorm van een vluchtauto, om te voorkomen dat deze moord uiteindelijk naar hem zou leiden.

Vicente staat buiten het hotel en hoort de helikopters al boven de stad zoemen. Volgens afspraak staat de receptioniste al klaar met draaiende motor. Hij stapt in en samen rijden ze rustig richting haar huis. Gelukkig woont ze vlakbij en hoeven ze niet langs de wegblokkades. De president is dood, lang leve Vicente!

Rustler

De president is begonnen aan zijn speech, die een half uur zal duren. Lang voor een toespraak, maar kort voor een moordaanslag. Vicente weet precies hoe de beveiliging in elkaar zit op dit moment. Alle wegen in een straal van 1 kilometer zijn afgesloten en geblokkeerd door de politie. Rond het podium waar de president staat staan tal van beveiligers, evenals in het publiek. In de wijde omtrek staan op alle hoge gebouwen snipers geposteerd, klaar om iedere dreiging hardhandig neer te slaan.De president is ook nog eens beveiligd door middel van kogelvrij glas.

Toch gaat Vicente hem neerschieten. Niet met een handgeweer of een sniper, nee, met de boordkanonnen van een Rustler. Op het verlaten vliegveldje Verdant Meadows, in Bone County, heeft hij een Rustler staan, een ouderwets eenmotorig oorlogsvliegtuig. De radio staat aan en hij hoort de president zijn toespraak houden. Hij start het vlieguig en stijgt op. Maar niet te hoog: hij moet onder de radar blijven.

De stad doemt in de verte al op, met de hoge gebouwen waar de snipers in zitten. Ze zien hem op het moment dat hij langsvliegt, maar dan is het al te laat om hem nog tegen te houden: luttele seconden later is de president al dood. Vicente stuurt de Rustler richting de kust, maar wordt al snel achtervolgd door gevechtsvliegtuigen van het Amerikaanse leger. Voordat ze te dichtbij zijn heeft Vicente de Rustler op de automatische piloot gezet, en springt hij met een parachute naar buiten. Ruim buiten de grens van strenge bewaking in Las Venturas en nog ruim buiten bereik van zijn achtervolgers.

Op de afgesproken plek staat één van Julius’ mannen klaar met een auto. De gevechtsvliegtuigen vliegen over, achter een lege Rustler aan. Vicente stapt in de auto en ze koersen juichend naar de villa van Julius buiten de stad. De president is dood, lang leve Vicente!

----

Zoals het bij een moderne GTA hoort, kent GTA Las Venturas dus verschillende eindes waaruit je kunt kiezen. Er zijn nog meer eindes, maar die zijn alleen beschikbaar als je eerder in het spel andere keuzes maakt.

[PrioX]

Zeg op! Wie ben je en voor wie werk je? Zijn naam is Patrick van den Boog, 26 jaar oud en medewerker van een tabakszaak aan de Prinsengracht. In het verleden meerdere malen verdachte geweest van verschillende gewapende overvallen en diverse keren in aanraking geweest met justitie, evenals mede verdachten Thomas van Rooij van 27 en kroegbaas Jan Scheper van 28. Het lijkt er op dat we met een kleine criminele bende hebben te maken. Zegt de naam Sawad Ferdi je iets? Patrick keek de twee agenten verbaast aan. Wie is Sawad? En wie zijn Thomas en Jan nou weer? vroeg Patrick. Ik heb hier niets mee te maken, ik zou graag mijn advocaat willen spreken. We hebben jou en je vriendjes eindelijk te pakken, Patrick. Al jaren hebben we geen direct bewijs naar jullie criminele activiteiten maar na deze actie kunnen jullie geen kant op, zei de agent met een dreigende stem.

Enkele dagen eerder..

Iedereen op de grond en handen boven je hoofd! schreeuwde Patrick terwijl Jan en Thomas naar de kassa's liepen om het geld te pakken. De hele supermarkt was muisstil, je hoorde enkel het geluid van de kassalades die leeg werden geplunderd. Blijf allemaal rustig mensen, zodra wij ons werk hebben gedaan kunnen jullie weer vrolijk verder met winkelen, zei Thomas terwijl hij de rits van zijn tas vol met geld dichtmaakte. Jan en Patrick lachte en hielden hun pistool naar beneden terwijl ze richting de uitgang liepen. Thomas liep als laatste naar buiten. Buiten de supermarkt stond hun vriend Sawad te wachten in een zwarte Volkswagen Golf. De drie mannen stapten in en reden weg. Naar het café, Sawad! riep Jan. Terwijl ze met volle vaart richting het café van Jan reden deden ze hun bivakmutsen af. Zit mijn deel van het geld er ook bij? vroeg Sawad. Rustig maar Sawad, we hebben alle kassa's leeggeplunderd. Nog een keer zo'n overval en we hebben genoeg om voor een paar jaar naar het buitenland te gaan, zei Patrick met een glimlach. En wat moet ik dan met het café doen? voeg Jan. Die kun je toch gewoon verkopen? zei Thomas. Niks daarvan, ik heb het café in 2005 van mijn ouders overgenomen en ik werk er nu al zeven jaar. Ze zouden diep teleurgesteld zijn als ik het aan wild vreemde zou verkopen, antwoordde Jan. Kunnen we niet beter in Nederland blijven? vroeg Sawad. Zijn jullie soms vergeten dat ik uit Afghanistan ben gevlucht en die Nederlandse klote taal heb moeten leren? Ik heb geen zin om straks weer een andere taal te moeten spreken, en wat zou mijn vriendin Ilse er van moeten vinden? mompelde Sawad.

Extra

Enkele nummers die veel in Café 't Schepertje worden gedraaid.

André Hazes - De hoogste tijd

Rita Hovink - Laat me alleen

Enkele nummers die Sawad in zijn auto luisterde tijdens de ontsnapping van de overval.

---

Oké jongens, voorlopig gaan we nergens heen. Maar we kunnen hier niet altijd blijven. Als de politie ons in de gaten heeft moeten we zo snel mogelijk weg uit Nederland, antwoordde Patrick. Dat is ons nog nooit gebeurd, in al die jaren zijn we nog nooit gepakt door de politie. Niemand kan het bewijs leveren, tenzij er iemand van ons gaat praten.. zei Thomas. Ik weet dat we iedereen kunnen vertrouwen anders waren we hier nooit aan begonnen, antwoordde Jan terwijl de auto voor het café stopte. Zo, we zijn er, zei Sawad. De mannen stapte uit en liepen het café binnen. Jan, doe mij maar een flinke whiskey met extra ijs en voor Patrick een biertje, zei Thomas. Terwijl Jan de whiskey inschonk liep Sawad naar buiten om vervolgens een sigaret op te steken. Wat is er met Sawad aan de hand? vroeg Jan. Hoe bedoel je Jan? zei Patrick. Hij gedraagt zich de laatste paar dagen nogal vreemd en afzonderlijk. Je hebt gelijk Jan, antwoordde Thomas. Toen we van de week een bespreking hadden over de overval van vandaag op de supermarkt aan de Keizersgracht gedroeg hij zich ook al raar. Meestal komt hij als eerst met alle ideeën voor de ontsnappingsroute. Ach, hij heeft waarschijnlijk weer problemen met z'n vriendin, zei Patrick waarna hij een slok van zijn bier nam. Laat hem maar, die komt er wel weer bovenop. De volgende dag stond Patrick weer vroeg op om naar zijn werk te gaan. Patrick woont in een appartementencomplex aan de Prinsengracht. De tabakszaak waar hij werkt staat aan de overkant van de straat. Thomas, die hij al van kind af aan kent woont in Amsterdam-Zuid. Hij is verkoper bij een autobedrijf. Jan is eigenaar van Café 't Schepertje en woont er boven. Sawad is in 2004 uit zijn geboorteland Afghanistan gevlucht vanwege de oorlog. Zijn ouders zijn daarbij om het leven gekomen. Hij heeft in 2007 een verblijfsvergunning gekregen en woont in de Bijlmer. Sawad leeft van een uitkering en woont samen met zijn vriendin Ilse Jager. Weer een saaie werkdag in deze kut winkel, dacht Patrick. Gelukkig is dit slechts een dekmantel van het echte werk. Terwijl Patrick net de deur van de winkel wilde openmaken werd hij op zijn schouders aangetikt, het was Sawad. He Sawad!, wat doe jij nou zo vroeg hier? vroeg Patrick. Ik heb de hele nacht nagedacht over een schitterend plan, antwoordde Sawad. Ik ken toevallig iemand die heel veel geld heeft en geen bewaking heeft. Een makkelijk doelwit om te ontvoeren.. En wat wou je met die persoon doen? vroeg Patrick. Heel simpel, we ontvoeren hem in zijn eigen huis en hij hoeft alleen maar de pincode van zijn bankrekening aan ons te geven. Klinkt makkelijk, maar iemand echt ontvoeren is toch heel wat anders dan overvallen. Weet je wat, we spreken morgen in Jan's café af, dan zijn Jan en Thomas er ook en hebben we het er over, zei Patrick terwijl hij de winkel inliep. Sawad knikte ja en vertrok.

De volgende dag in Café 't Schepertje

Dus jij zegt dat de persoon die je wilt ontvoeren veel geld heeft? vroeg Jan. Natuurlijk, hij woont in een luxe villa op de Veluwe. Omringd door bossen en bergen en woont in alle rust. Het is een oude man van 78 en komt haast nooit buiten, slechts een enkele keer op de dag om de post te halen. Een geschikt moment voor ons om hem mee naar binnen te nemen, antwoordde Sawad. Zeg, hoe weet jij dit allemaal? vroeg Thomas. Mijn neef woont daar in de buurt en rijdt er dagelijks langs om naar zijn werk te gaan, antwoordde Sawad. Het klinkt allemaal aantrekkelijk maar heb je al nagedacht over de beveiliging van dat huis? vroeg Patrick. Ja zeker, de man heeft een aantal camera's hangen rondom het huis. Als Thomas die nou kan uitschakelen zonder dat iemand dat doorheeft kan er niks meer mis gaan, zei Sawad. Ik weet het niet hoor, het is mij allemaal wat te riskant, zei Jan. Ach, we worden in één keer stinkend rijk en we hoeven er bijna niets voor te doen! zei Patrick met een grijns. Het is ook wel een keertje wat anders dan al die overvallen die niet zoveel opleveren, antwoordde Thomas. Oké, laten we het dan maar doen, er zit natuurlijk een groot risco aan verbonden maar dat wisten we ook toen we aan al die overvallen zijn begonnen, zei Jan. Laten we het dan maar doen! riep Patrick.

Die dag..

Zo, we zijn op de Veluwe aangekomen. Volgens Sawad staat het huis zo'n twee tot drie kilometer verderop, nietwaar Sawad? Dat klopt jongens, de villa staat op een afgelegen plek waar niemand langskomt. Behalve je neef dan.. antwoordde Thomas. Ja, vanwege zijn werk zoals ik al eerder zei, mompelde Sawad. Jongens, laten we nou niet gaan lopen discussieren, zei Jan. Inderdaad, we moeten scherp en gefocussed blijven voor deze opdracht, antwoordde Patrick. We zijn er jongens, roepte Thomas. Terwijl Thomas de motor van zijn zwarte Range Rover Sport uitzetten stapte de mannen uit en liepen richting de poort van de villa. Wow! wat een groot huis man, roepte Patrick. Ja, nog even en we kunnen allemaal in zo'n enorme villa wonen, antwoordde Thomas. Oké jongens, iedereen de bivakmutsen op! roepte Patrick. Thomas, jij begint eerst met het uitschakelen van de beveiligingscamera's, vervolgens wachten wij tot de man naar buiten komt, dat is exact om half negen, fluisterde Sawad. Thomas klom over de poort en haastte zich naar de controlekamer om zo alle beveiligingsapparatuur uit te kunnen schakelen. Het is half negen, waar blijft die man nou? vroeg Patrick. Thomas heeft de beveiligingsapparatuur uitgeschakeld, lees ik net op mijn mobiel. Oké Jan, nu alleen nog maar wachten tot de man naar buiten komt.. antwoordde Patrick. Ik ga wel even rondom het huis lopen om te kijken hoe we weer het snelst weg kunnen komen, riep Sawad. Sawad klom over de poort en rende via de struiken naar het huis. Ik krijg weer een sms van Thomas, zei Jan. politie? Waarom stuurt hij dat? vroeg Patrick. Ik heb geen idee maar hier klopt iets niet.. Geen beweging! Dit is de politie, jullie zijn gearresteerd! riepen de agenten vanuit het niets. Patrick en Thomas werden geboeid en in de politieauto gestopt. Vervolgens kwam Thomas met twee agenten geboeid naar buiten en werd ook meegenomen.

De volgende dag werden de mannen op het politiebureau verhoord. Terwijl Patrick net opstond om naar zijn cel te worden gebracht liep Sawad naar binnen. Sawad, wat doe jij nou hier? Sorry Patrick, ik heb jullie er ingeluisd.. Wat? Je maakt een geintje zeker? vroeg Patrick. Nee, het spijt me maar ik moest wel. Na de overval op de juwelier van twee weken geleden heeft Ilse mij aangegeven bij de politie en werd ik vervolgens geconfronteerd met allerlei zaken. De politie dreigde me het land uit te sturen en ik moest kiezen tussen Ilse en jullie. Ik heb voor haar gekozen en jullie in de val laten lopen.. Het spijt me, Patrick. Jij klootzak! Besef je wel wat je hebt gedaan? We gaan voor jaren de bak in! schreeuwde Patrick. We zijn al jaren vrienden en nu flik je ons dit? Patrick werd meegenomen naar zijn cel en schreeuwde het door de hele gang uit. Hij was razend. Sawad bleef achter in het verhoorkamertje en zakte in elkaar. Wat heb ik gedaan? vroeg hij zich af.

Einde.