Je raakt zo vertrouwd met de personages en je hebt er zoveel uren aan besteed, als dan de eind baas is verslagen, de laatste cut scene wordt afgespeeld en alles ophoudt. Dan heb je zoveel emoties en weet je even niet hoe je die fantasiewereld kunt achterlaten. Ik heb dit zeker niet bij elk spel, maar zeker bij Final Fantasy 7 of GTA.

Hebben jullie dit ook al eens meegemaakt? Bij welke games?

----

Ik heb het zover alleen bij Final fantasy 7 en Dirge of cerberus gehad, al was t bij de laatste wat minder.

Bij Metal gear solid vooral toen Meryl erbij zat, en ik denk ook bij GTA vroeger wat meer dan nu.

Rachet and clank, Jack and daxter, Kingdom hearts, Harry potter.

Vreemd genoeg niet bij DBZ, maar dat zal wel komen omdat er tig games van zijn, die telkens t zelfde zijn. En ook niet bij pokemon.

Vast nog een paar maar kom er nu niet op.

Dishonered

Ik ben blij dat heel veel games na het einde niet ophouden, je kan er nog steeds in rondbanjeren. Maar 't einde van 't verhaal brengt bij mij altijd wel enige emotie. Er zijn maar weinig games die echt emoties kunnen overbrengen, maar degene die het doen, doen het goed.

Maffia 2... Wilde weten hoe het afliep met Joe, maar dit komen we waarschijnlijk pas te weten in Maffia 3.

Ik ben blij dat heel veel games na het einde niet ophouden, je kan er nog steeds in rondbanjeren. Maar 't einde van 't verhaal brengt bij mij altijd wel enige emotie. Er zijn maar weinig games die echt emoties kunnen overbrengen, maar degene die het doen, doen het goed.

Dit, en dat laatste heb ik bij GTA, elke keer als ik een GTA uitspeel, dus de verhaallijn, heb ik toch wel even een blij gevoel, zo van het is me weer gelukt!, en ook een emotie gevoel, geen tranen ofzo, moeilijk uit te leggen

Meeste emoties heb ik meestal bij de einde's van de assassins creed reeks. (vooral revelations waar altaïr doodgaat en ezio stopt)

Ik ben blij dat heel veel games na het einde niet ophouden, je kan er nog steeds in rondbanjeren. Maar 't einde van 't verhaal brengt bij mij altijd wel enige emotie. Er zijn maar weinig games die echt emoties kunnen overbrengen, maar degene die het doen, doen het goed.

Dit, en dat laatste heb ik bij GTA, elke keer als ik een GTA uitspeel, dus de verhaallijn, heb ik toch wel even een blij gevoel, zo van het is me weer gelukt!, en ook een emotie gevoel, geen tranen ofzo, moeilijk uit te leggen

Dat is een goeie uitleg hoe ik er ook wel naar kijk. En ook heel fijn dat je in die games dan ook gewoon verder kunt al doe ik dat niet vaak.

Ik denk dat ik daarbij The Saboteur wel hoog kan plaatsen, zeer emotie-geleide gameplay, ondanks de ook wat laxere houding van Sean zelf. Zeer sfeervolle laatste missie, niet wat je van een laatste missie zou verwachten, want ze is echt héél simpel, het is de voorlaatste missie waar je alles uit de kan moet halen, die laatste missie is echter gewoon... Puur sfeer en vol wrok, je voelt je echt verlost als die missie gedaan is, ook gewoon heel mooi in beeld gebracht door Pandemic.

Maar ja, Red Dead Redemption scoort daar ook wel hoog, net als Mafia II. Bij de meeste GTA's vind ik het einde vooral boeiend, wel spijtig dat de verhaallijn gedaan is, maar niet zozeer meelevend met het personages (alhoewel dat TLaD en IV ook nog wel vrij emotioneel waren)

Het hangt er van af hoe je emoties bedoelt, zichtbare emoties heb ik nog nooit gehad... Wel het gevoel van YES, en bij heel enkele spellen het gevoel van 'nee, is het nu al afgelopen?'. Soms heb je ook wel spellen, dan is het zo goed gemaakt, dat je een beetje medelijden krijgt, zoals in ACIII,

wanneer Connors moeder overlijdt.

En het einde van RDR, bij de boerderij

Bewerkt: 9 januari 201312 jaren door _Night-Men_

ik heb bij alle GTA's een gevoel van hoera, ik ben bijna klaar! maar dan komt de eenzaamheid..... behalve in GTA4 omdat je daar kon daten met vrienden

Heavy Rain, GTA, en Klonoa 2..

Maar vooral Bully! Wat hou ik van die sfeer van die game! Je ziet de characters uit de storyline gewoon rondlopen op het schoolplein, het verhaal was zó leuk! Ik baal nog steeds dat ik hem al 4x heb uitgespeeld! Ik zou een sequel meteen pre-orderen! De leukste ps2-game imo!

Bij het uitspelen van een game komt bij vooral euforie naar boven. Vooral als het een moeilijke game was, waar uren tijd in heeft gezeten. Mafia was zo'n game wat door het verhaal en de missies en de vrienden en vijanden tot een ultiem einde kwam. Maar het uitspelen van Prince of Persia (de allereerste) een jaar of twee terug, zorgde daar ook voor. Puur omdat ik dat vroeger zó vaak heb gespeeld, maar nooit had uitgespeeld.

En het voor het eerst uitspelen van de storyline van een GTA blijft natuurlijk ook tof, als die credits dan verschijnen met lekkere muziek eronder

Vind het zo dubbel gevoel. Enerzijds euforie, zoals ND zegt, anderzijds vind ik het jammer dat ik het einde gehaald heb. Dit vind ik ook altijd bij boeken en films. Je hebt er plezier van gehad, maar daarna zal het nooit meer hetzelfde zijn als de eerste keer..

Dat heb ik alleen bij spellen met een einde. Fifa of zo heb ik dat niet echt mee, ondanks dat wellicht mijn carriere als coach voorbij is of zo.

Ik ben blij dat dit topic er is gekomen, want ik vroeg me af of iedereen wel zo eens een moment had bij games

Er zijn in totaal maar 4 games uit mijn collectie die een bepaalde emotie bij me oproepten: Red Dead Redemption, Fallout 3, Heavy Rain en Far Cry 3.

Zowel onbegrip als meeleven, bij alle vier. Bij andere games zoals bvb. GTA was het meer van 'yess uitgespeeld', bij bovenstaande wou ik meer en meer. Van Fallout kan ik na bijna 100 uur nog niet genoeg krijgen, ik speel het nog wekelijks

Ik ben blij dat dit topic er is gekomen, want ik vroeg me af of iedereen wel zo eens een moment had bij games

Er zijn in totaal maar 4 games uit mijn collectie die een bepaalde emotie bij me oproepten: Red Dead Redemption, Fallout 3, Heavy Rain en Far Cry 3.

Zowel onbegrip als meeleven, bij alle vier. Bij andere games zoals bvb. GTA was het meer van 'yess uitgespeeld', bij bovenstaande wou ik meer en meer. Van Fallout kan ik na bijna 100 uur nog niet genoeg krijgen, ik speel het nog wekelijks

You're totally right boooooooooooooooooooooyyyyy!

Heavy Rain, GTA, en Klonoa 2..

Maar vooral Bully! Wat hou ik van die sfeer van die game! Je ziet de characters uit de storyline gewoon rondlopen op het schoolplein, het verhaal was zó leuk! Ik baal nog steeds dat ik hem al 4x heb uitgespeeld! Ik zou een sequel meteen pre-orderen! De leukste ps2-game imo!

Er is een Bully 2 in de maak ^^. Bully was inderdaad zeer interessant omdat je er de characters uit het verhaal zag rondlopen, in de dorpen of op het schoolplein. Zoiets mogen ze in GTA ook wel implementeren, zonder schoolplein dan .