De obsessieve-compulsieve stoornis (OCS, ook: OCD), ook vaak obsessief-compulsieve stoornis genoemd, is een psychische aandoening die in het DSM-IV is gecategoriseerd als angststoornis. De oude naam van de aandoening is dwangneurose.

Een aparte tak van deze stoornis is, dat je vaak de neiging hebt om dingen te veranderen of dat je je irriteert aan dingen die niet logisch zijn. Zij het dubbel parkeren of dingen die scheef staan.

Enkele voorbeelden:

Die groene hoort daar niet!

Hoeveel moeite is het om dit even recht te leggen?

Een hele waslijst!

In mijn omgeving wordt ik hier vaak mee geplaagd. Gelukkig zie ik hier de humor wel van in en doe ik lekker mee. Op Facebook wordt ik regelmatig getagd in foto's waar deze stoornis aan wordt gekoppeld en dan vraag ik me altijd weer af hoe mensen zulke dingen kunnen laten gebeuren. Zelf ben ik heel geordend en netjes dus wellicht heeft de stoornis hier wel iets mee te maken.

Heb jij hier wel eens last van? Post dan een afbeelding wat JOU dan zo erg stoort.

Bewerkt: 3 december 201410 jaren door ERRWINS

Stoornis? What the hell?

Als jij ordelijk bent, is dat gewoon goed voor jou. Als ik sportief ben, is dat gewoon goed voor mij...

Als karaktertrekken nu ook al stoornissen worden...

Ligt eraan in welke vormen. Netjes en geordend zijn, is natuurlijk niets mis mee maar wanneer je er ernstige van aanneemt, dien je wel hulp te zoeken. Gelukkig heb ik het niet zo erg maar ik heb wel van die trekjes waar OCD aan kunt koppelen. Zo moeten al mijn schoenen op volgorde staan van meest naar minst gedragen, staan alle verwarmingsroosters in mijn auto recht, staan alle apps op mijn telefoon op alfabetische volgorde, moet de volume altijd op een even getal staan en ruim ik de voorraadkast in met alle etiketten naar voren. :$

Bewerkt: 3 december 201410 jaren door ERRWINS

Zo moeten al mijn schoenen op volgorde staan van meest naar minst gedragen, staan alle verwarmingsroosters in mijn auto recht, staan alle apps op mijn telefoon op alfabetische volgorde, moet de volume altijd op een even getal staan en ruim ik de voorraadkast in met alle etiketten naar voren. :$

Gelukkig heb ik maar een paar schoenen, maar sommige dingen kan ik wel in mijzelf herkennen, maar ik zou het niet direct koppelen aan een dwangstoornis.

Verwarmingsroosters staan bij mij ook altijd recht/vlak, ik vind het storend als het anders staat maar meer omdat het eruit ziet alsof ze scheel kijken, bij bijvoorbeeld mijn zus haar wagen zou het me niet boeien hoe ze staan ook al rij ik daar meer in dan in mijn eigen auto.

Etiketten naar voren is imo eigenlijk alleen maar logisch en handig, ik vind niks storender dan iets pakken en dan erachter komen dat het iets anders is.

Ik wil niet beweren dat ik deze stoornis heb, maar het verband wordt vaak (te) snel gelegd door mijn omgeving. "Haha, Erwin heeft weer een OCD-momentje."

Wat ik opnoemde, is niet overal vanzelfsprekend. Wat ik wel besefte is, dat ik met jouw goed overeenkom, Golf haha.

Ik vind het mooi als dingen netjes en geördend staan, het probleem bij mij is echter dat ik van nature slordig ben. En dat ik, hoe hard ik ook probeer, niet in staat ben om bijvoorbeeld een tafel op een manier te dekken dat alle borden en bestek kaarsrecht en symmetrisch staan. Wel heb ik soms bij het afwerken van lijstjes dat ik geen dingen wil overslaan, maar daar heb ik dan ook vaak wel een reden voor. Bijvoorbeeld een top 1000 hip hop albums die ik heb laten samenstellen en van onder naar boven afwerk door ze één voor één te luisteren. Daar zit dan soms een album tussen waarvan ik van te voren al denk van "oh, dat lijkt me niets...". Maar ik wil niets overslaan, dus probeer ik het dan toch maar, en in sommige gevallen blijkt het dan toch de moeite waard te zijn.

In het verlengde daarvan, heb ik ook erg de neiging alles met een schone lei te beginnen, en zodra het dan mis gaat, weer helemaal opnieuw te beginnen. Je wilt niet weten hoe vaak ik de eerste paar pagina's van mijn leerboeken heb gelezen, de eerste levels van Half-Life 2 heb gespeeld en het eerste seizoen van Whose Line heb gekeken. Dat is omdat ik om de zoveel tijd ineens denk van "Zo en nu ga ik, van begin tot eind, al die afleveringen kijken" of "al het huiswerk leren" of "Half-Life 2 van begin tot eind uitspelen". Alleen raak ik vaak halverwege mijn interesse kwijt (story of my life bij zowat ALLE GTAforum contests...), en als ik er dan na een jaar weer zin in heb, begin ik weer van vooraf aan.

Maar goed... die kenmerken liggen misschien meer op de grens tussen OCD en eigenwijsheid. De strictheid die jij hebt (ERRWINS), daarvan is bij mij geen sprake.

Ik snap wel dat mensen een bovengemiddeld ordelijk iemand al snel OCD'er noemen. Maar geloof mij, dat zijn ze niet, ik weet er alles van.

Mijn vader heeft al jong de officiële diagnose OCD gekregen en dat gaat heel wat verder dan het sorteren van smarties op kleur of het ergeren aan een putdeksel die niet goed ligt. Al sinds hij klein was is hij een enorme controlfreak, op het extreem irritante af. Wanneer hij de deur uit ging, kon het zomaar voorkomen dat hij na een paar minuten weer terugkwam naar huis om te controleren of hij de deur wel op slot had gedaan. Dat wilde hij dan zeker weten, maar daarmee was het nog niet klaar, want de kans bestond altijd dat hij even later nóg eens terugkwam om de boel te controleren. En als hij ook maar één seconde de woonkamer verliet, moesten altijd alle deuren dubbel op slot om elk risico op een inbraak te voorkomen. Het bleef/blijft ook niet bij het controleren van dingen en het inbouwen van zekerheden. Hij is ook extreem gesteld op hygiëne in zijn omgeving. Wanneer wij (ik en mijn broertje) toen we nog jong waren bij hem langs gingen (mijn ouders zijn gescheiden), was het éérste wat hij deed als we binnenkwamen vochtige schoonmaakdoekjes pakken waarmee we onze handen moesten reinigen. En na álles wat we aten, al was het maar een koekje, moesten we onze handen grondig wassen met een dikke lading zeep.

Zomaar wat voorbeelden van dingen waar extreme OCD'ers, en niet te vergeten hun omgeving, mee te maken hebben. Je begrijpt dat het voor mij en mijn broertje niet altijd even chill was om in zijn buurt te zijn. Ik houd ontzettend veel van mijn vader, ik vind hem supertof, maar hij is altijd al een vrij moeilijke man geweest in veel opzichten. Gelukkig heeft hij in 2003 een (toen splinternieuwe) experimentele behandeling/operatie ondergaan in Leuven. Hierbij zijn diverse implantaten geplaatst in zijn hoofd en buik, die via allerlei ingewikkelde technieken zijn dwangmatige acties en gevoelens in toom houden. Omdat mijn vader de allereerste persoon in Europa(!) was die deze behandeling onderging was hij als het ware een soort proefkonijn, en daarom kreeg hij de volledige behandeling inclusief implantaten vergoed. Achteraf denk ik dat dat zijn redding is geweest, want normaal gesproken kost deze behandeling tienduizenden euro's en die had hij simpelweg niet, aangezien hij volledig afgekeurd is en dus leeft van een uitkering.

Met deze implantaten is niet alles opgelost, maar sindsdien gaat het al vele malen beter. Zijn dwangneurotische trekjes zijn nog steeds aanwezig, maar zijn niet meer zo allesoverheersend als ze ruim tien jaar geleden waren. Wel moet hij deze implantaten élke dag opladen via een soort charger die hij om zijn buik bindt. Ook dient hij elk jaar één of twee keer terug te komen naar Leuven om de implantaten te controleren en eventueel te laten vervangen. Dat heeft hij er echter graag voor over, want hoewel hij nog steeds arbeidsongeschikt is, kan hij wel gewoon 'leven'. Mijn vader heeft later ook eens tegen mij gezegd dat hij er waarschijnlijk een einde aan gemaakt zou hebben als hij nog veel langer in die omstandigheden verder had moeten leven, dus hij greep het aanbod van de artsen in België maar wat graag aan. Ik kan me herinneren dat hij hier rond 2005 ook eens een interview over heeft gegeven aan Psychologie Magazine.

Lang verhaal kort: als jij je ergert aan een groene M&M tussen de oranje, dan is dat kut, maar het kan altijd erger en wil helemaal niet zeggen dat je een OCD'er bent. Ik veroordeel verder niemand die de term gebruikt, want ik maak er zelf ook wel eens een lolletje over, maar toch.

Zij het dubbel parkeren of dingen die scheef staan.

Dat doet de politie ook.

mrja, ik heb dus geen ocd. Ik vind het juist heerlijk om van alles op de kop te doen, door elkaar en andersom. Lekker veel veranderen, maar niet neurotisch.

Verhaal over je vader

Ik snap heel goed dat het inderdaad veel erger kan zijn, dan de dingen die ik heb beschreven. Jouw vader is een goed voorbeeld van iemand die écht OCD heeft en graag geholpen wil worden. Ik vind het een indrukwekkend verhaal om te lezen en ik ben blij dat het (veel) beter met je vader gaat dan voorheen. Toch raar dat enkele implantaten je gedrag/drang in zulke maten kunnen laten afnemen. Ook vind ik het dapper van je vader dat hij als proefkonijn het experiment aandurfde. Top!

Ter verduidelijking; ik wil mezelf niet bestempelen als OCD-er maar waar het topic een beetje om gaat, zijn de trekjes die iedereen wel eens heeft en ze dan hier te posten (niet als belediging). Jouw verhaal, van je vader, laat maar weer eens zien dat het veel slimmer kan zijn dan die 'kleine' irritaties waar we dagelijks mee te maken hebben en is een prachtige toevoeging aan dit topic.

Indrukwekkend en verhelderend verhaal, Silver. OCD is, net als schizofrenie, autisme, ADHD, Gilles de la Tourette en vele andere termen, iets wat te pas en te onpas geroepen wordt. Pas als je dan zo'n verhaal hoort besef je pas hoe serieus zoiets kan zijn.

Toch raar dat enkele implantaten je gedrag/drang in zulke maten kunnen laten afnemen. Ook vind ik het dapper van je vader dat hij als proefkonijn het experiment aandurfde. Top!

Ik neem gemakshalve even aan dat Silverbyte diepe hersenstimulatie(DBS) bedoelt; zo een operatie was laatst live op tv op NPO 1. Misschien wel interessant om terug te kijken als je er wat meer over wilt weten.

Edit: De aflevering ging overigens niet over OCD, maar de operatie is in principe gelijk.

Bewerkt: 5 december 201410 jaren door Teh_Ninja

Het is en blijft een labeling is van hetgeen dat geconstateerd wordt op dat moment. De daadwerkelijke praktijk verschilt per persoon, per moment. Soms werkt het daadwerkelijk om de persoon met zo'n begrip te definiëren, omdat anders er gewoon simpelweg niets aan gedaan wordt.

Anderzijds kan een generalisering ook negatieve effecten hebben. Zo kan je bijvoorbeeld denken dat je iets hebt, waar van te voren bepaalde behandelingsmethoden voor zijn ontwikkeld, terwijl je eigenlijk alleen aan de zelfde constateringen lijd als omschreven in OCD. Het kan zelfs zo zijn dat een andere oplossingsmethode veel beter is, omdat je bijvoorbeeld ook gedragspatronen van autisme blijkt te hebben. De effecten van sommige vormen van deze labeling kunnen hetzelfde zijn als OCD, doch hoeft het niet te zijn dat ook hetzelfde tot deze effecten leid.

In het geval van Silverbytes vader zijn er ook andere nadelen, zo zal zijn vader zich anders ontwikkelen. Dat weegt in dit geval, waar de nadelen van de effecten van OCD niet opwegen tegen de nadelen van de ingreep, minder zwaar. Wanneer je bijvoorbeeld Erwin neemt (die alleen aan enkele effecten voldoet, maar waarschijnlijk niet in dezelfde mate, en wellicht ook niet met dezelfde bron), dan wegen de nadelen van de ingreep vele mate groter.

Probeer dan ook zo veel mogelijk bij jezelf te kijken waar het aan kan liggen zonder te labelen. Pas in het uiterste geval, wanneer er echt geen uitweg blijkt te zijn (als de effecten zo groot zijn), probeer dan eens te kijken of je aan de labeling OCD e.d. voldoet. Probeer dan ook voor jezelf om zo snel mogelijk weer uit die malle molen te komen als het mogelijk is, want het kent ook vele nadelen.

De obsessieve-compulsieve stoornis (OCS, ook: OCD), ook vaak obsessief-compulsieve stoornis genoemd, is een psychische aandoening die in het DSM-IV is gecategoriseerd als angststoornis. De oude naam van de aandoening is dwangneurose.

Een aparte tak van deze stoornis is, dat je vaak de neiging hebt om dingen te veranderen of dat je je irriteert aan dingen die niet logisch zijn. Zij het dubbel parkeren of dingen die scheef staan.

Ik haat onlogische handelingen. Scheef geparkeerde auto's zijn gewoon asociaal