Waar je ook kijkt, mensen tikken maar op het kleine schermpje ongeveer 15 centimeter van hun gezicht verwijderd. In de stad, in de bus, in het park, overal. Je zou denken dat met applicaties als Facebook en WhatsApp dit mensen socialer zou moeten maken, maar het doet juist af. De jeugd heeft geen zicht meer op degene naast hun, alleen die ene vriend of vriendin (of wie dan ook) die op dat moment elders is. Jeugd gaat terrassen, en praat niet tegen elkaar, maar tegen hun telefoon.

Was hier niet eerder al een topic over?

Dat is wel een enorme veralgemening. Een wereld van verschil tussen de tijd doden op de bus als je alleen bent, en samen met je maten iets gaan drinken. Dat laatste keur ik niet goed, maar gooi zo'n dingen toch niet door elkaar...

Ik denk dat er maar ongeveer 5 mensen zijn op dit forum die oud genoeg zijn om hier adequaat een mening over te kunnen vormen

Misschien. Geen idee hoe het vroeger was.

Maar ik denk niet dat het per se de jeugd is. Als je op straat iemand begroet, schrikken ze soms gewoon al

Na het lezen van de topictitel dacht ik meteen hieraan:

Ik ben het er deels mee eens, je hebt van die asociale mensen die echt constant op hun gsm bezig zitten. Maar je hebt genoeg mensen zoals mij die hun online gesprekken laten voor wat het is als ze op een terrasje zitten.

Ach joh... Kijk ook eens naar oudere mensen.... Die zitten ook best veel op hun mobiel....

Misschien. Geen idee hoe het vroeger was.

Maar ik denk niet dat het per se de jeugd is. Als je op straat iemand begroet, schrikken ze soms gewoon al

Klopt ik kom van een dorp, waar je iedereen kent. De eerste week dat ik in de stad woonde groette ik mensen in mijn straat, leverde rare blikken op .

Maar inderdaad het verschilt echt van persoon tot persoon, maar of het erger is dan vroeger betwijfel ik. Wel hebben wij de mooie (bekende) regel alle telefoons op tafel tijdens een etentje oid, degene die zijn mobiel "moet" hebben moet alles betalen. één keer voorgekomen

Eens. Jongeren worden door de populariteit van mobieltjes asocialer en hebben soms ook sociale angst (moeite met het starten van een gesprek, moeite met het praten tegen vreemden). Dit zou natuurlijk heel erg subjectief kunnen zijn, en het is lang niet bij iedereen het geval. Ik merk dit veel aan jongeren om mij heen. Ikzelf zit op scouting, waar vorig jaar een groep jongeren (ca. 14 jaar) bij is gekomen. Als je wat aan ze vraagt om iets te doen zeggen ze vaak dat ze er geen zin in hebben (dat hoeft niet eens een heel vervelend klusje te zijn), en gaan dan op hun mobieltje de tijd wegtikken tot de opkomst voorbij is. Voordat mobieltjes populair werden schoten jongeren veel meer met elkaar op.

Eens. Jongeren worden door de populariteit van mobieltjes asocialer en hebben soms ook sociale angst (moeite met het starten van een gesprek, moeite met het praten tegen vreemden). Dit zou natuurlijk heel erg subjectief kunnen zijn, en het is lang niet bij iedereen het geval. Ik merk dit veel aan jongeren om mij heen. Ikzelf zit op scouting, waar vorig jaar een groep jongeren (ca. 14 jaar) bij is gekomen. Als je wat aan ze vraagt om iets te doen zeggen ze vaak dat ze er geen zin in hebben (dat hoeft niet eens een heel vervelend klusje te zijn), en gaan dan op hun mobieltje de tijd wegtikken tot de opkomst voorbij is. Voordat mobieltjes populair werden schoten jongeren veel meer met elkaar op.

herkenbaar... Zit ook op scouting met mensen met mobieltjes...

Ik mis de tijden toen bijna iedereen vroeg of ze je msn mochten en dan vervolgens tot diep in de nacht te msn'en met MSN+ van die geluiden, gekke berichten

en van de drukke groepsgesprekken. En zodra we op school waren, dat we dan dan over Knight Online praatten, games die toen nog wel voor de PC uitkwamen

en van die slow ass Pentium 4 of core2duo PC's. En als je het over de jaren 90 hebt, dan was je de baas als je zeldzame, glimmende Pokemon kaarten had

en hoe stoer je was als je een draadloze huistelefoon had en iedereen kon laten zien dat je smsjes kan versturen

Ahh, gekke maar goede tijden dat.

En nu inderdaad alleen whatsapp en constant bezig zijn met grote platte ondingen.

Minder sociaal weet ik niet. Maar weet wel dat ze veel missen, als ik na ga wat ik voor lol heb gehad met buitenspelen enz... Maar mijn oma zei hetzelfde over mij. Ze vertelde over de tijd dat iedereen in de stad elkaar kende, je bij elkaar over de vloer kwam alsof je familie was, echt ging dansen met knullen in plaats van dat vulgair dansen van nu... Het lijkt vroeger altijd beter.

Waar je ook kijkt, mensen tikken maar op het kleine schermpje ongeveer 15 centimeter van hun gezicht verwijderd. In de stad, in de bus, in het park, overal. Je zou denken dat met applicaties als Facebook en WhatsApp dit mensen socialer zou moeten maken, maar het doet juist af. De jeugd heeft geen zicht meer op degene naast hun, alleen die ene vriend of vriendin (of wie dan ook) die op dat moment elders is. Jeugd gaat terrassen, en praat niet tegen elkaar, maar tegen hun telefoon.

Hangt er een beetje vanaf wat je sociaal noemt. Zo te zien versta jij uiteindelijk onder 'sociaal' alleen directe communicatie tussen mensen.

Doch zou ik dan niet denken dat sociale media mensen socialer maakt.

Als je onder 'sociaal' louter de communicatie tussen mensen (en mens & dier) rekent, met inbegrip van indirecte communicatie, dan denk ik dat het de jeugd en de bevolking wel socialer maakt. Uiteindelijk denk ik dan dat ook de bevolking zich socialer opstelt. Maar goed, daar moet dan logischerwijze wel bij gezegd worden dat het tevens er ook voor zorgt dat de directe communicatie wat meer verwaarloosd wordt.

En zolang het hand in hand gaat vind ik dat niet zo erg.

Elke generatie heeft zijn dingetje. Ene is er meer gevoelig voor dan de ander.

Na het lezen van de topictitel dacht ik meteen hieraan:

*pic*

Vele vormen van papieren media danken we aan de komst van de spoorwegen. Het idee dat men voor een bepaalde duur moest reizen met onbekenden creëerde een vraag naar zaken om de tijd te doden. Niet dat kranten niet hadden bestaan zonder treinen, maar het heeft er wel een zekere boost door gekend. Hetzelfde geldt voor boeken. In grote stations vind je nog steeds boekenwinkels en die zitten er met een historische reden. Iemand die de trein nam kocht gouw even een (kort) boek voor de reis. Vandaar stationsroman.

Interludium ten einde.

Ik ben het er deels mee eens, je hebt van die asociale mensen die echt constant op hun gsm bezig zitten.

Vreemd dat je eerst dit plaatje post en dan dit... Maar evengoed, het lijkt me logisch dat je dan meer naar de personen zelf moet kijken. Daarnaast kun je ook de vraag stellen in hoeverre die bezigheid verkeerd is? Het is een vorm van afleiding.

Vreemd dat je eerst dit plaatje post en dan dit... Maar evengoed, het lijkt me logisch dat je dan meer naar de personen zelf moet kijken. Daarnaast kun je ook de vraag stellen in hoeverre die bezigheid verkeerd is? Het is een vorm van afleiding.

Neen, want ik bedoel hiermee dat het wel in elke generatie gezeten heeft. Mensen die vroeger asociaal hun krantje lazen en verder niks zeiden zijn imo net hetzelfde als mensen die in dezelfde situatie zitten te tokkelen op hun smartphone.