Welkom bij een nieuw avontuur! Vandaag heb ik UFC gekocht en ben ik begonnen met een carrière met mijn eigen UFC Fighter genaamd: Nick "Napalm" Rossi. In deze serie neem ik jullie mee door mijn belevingen. Het leek me een origineel idee, aangezien UFC nog niet eerder is gedaan. (geloof ik )
Het begon allemaal bij het aanmaken van mijn Fighter.
Mijn Fighter + Stats
[table=simple]Naam | Nick "Napalm" Rossi
Age | 20
Fighting out of | Amsterdam, Netherlands
Weight Class | Heavyweight
Fighting Style | Kickboxer
Height | 6' 4"
Weight | 250lbs[/table]
"Meedoen met de groten."
Ik begon mijn trainingsperiode met een matige training. Ik verloor een aantal keren van mijn sparringpartner. Maar hierna wist ik zeker dat ik een positieve tijd tegemoet zou gaan. Ik maakte me klaar voor mijn eerste wedstrijd namelijk een eliminatiegevecht tegen Domenic Ortega. Geen ijzersterke tegenstander om te beginnen, maar al wel 8 professionele UFC-wedstrijden gespeel, waarvan ook nog eens 5 gewonnen. Ik was al eerder naar een van zijn UFC-wedstrijden geweest en ik wist dat hij bij mij voor Submission zou gaan. Ik moet dus zo ver mogelijk bij hem uit de buurt blijven. Hij is sterk, maar traag. Mijn snelheid kan ik als voordeel gebruiken, snelle klappen op het hoofd en afstand nemen leek mij de beste tactiek om mijn eerste wedstrijd tot een goed einde te kunnen brengen. Enkele minuten voor de wedstrijd kwam mijn trainer de kleedkamer binnen en zei tegen mij: "Nick, het is bijna tijd om mee te doen met de groten. Geef alles wat erin zit en laat niets jouw dromen uit het veld slaan!" Ik reageerde hier niet op. Ik was al volledig geconcentreerd op de wedstrijd. Enkele momenten later hoorde ik gejuich en wist ik dat het tijd was om te gaan. "Dit is mijn kans om te knallen, dus verknal het nou niet!" Dat waren de enige woorden die door mijn hoofd speelden. Ik liep voorop met mijn trainer en sparringpartner en tevens hulpje achter mij.
Ik was erop gebrand de wedstrijd te winnen. En daar stond hij dan. Mijn enige kans op een professionele carrière Domenic Ortega. De regels werden uitgelegd en we tikten elkaars handschoen aan en de wedstrijd begon. Het begon gelijk goed, ik kon vele klappen uitdelen en ik incasseerde weinig. Combo na combo kon ik landen op zijn gezicht. Er ging heel kort door mij heen: "Waarom verdedigd hij zijn gezicht niet?" Kort daarop kwam al snel het antwoord, hij hoekte mij met ongelooflijke kracht op mijn rechterwang waarna ik begon te wankelen. "Oh nee, daar ga ik." dacht ik. Ik liep een aantal passen terug en nam even een adempauze waarna ik hem met een trap in het gezicht ook aan het wankelen wist te krijgen. "Nu niet verslappen!" hoorde ik mijn trainer schreeuwen. Ik gooide er nog een combo uit en wist na twee korte slagen op zijn kin gevolgd door een rechtse hoek hem te vloeren, waarna hij niet meer opstond. De wedstrijd was in slechts 3 minuten bepaald. En ik juichte van geluk! "Ik heb de knock-outfase gehaald!" Ik rende naar mijn trainer toe en omhelsde hem. De eerste stap was gezet, nu de rest nog.
Bedankt voor het lezen! Laat vooral een reactie achter en laat me weten wat je vond en wat beter kan.
Path to Greatness
Welkom bij een nieuw avontuur! Vandaag heb ik UFC gekocht en ben ik begonnen met een carrière met mijn eigen UFC Fighter genaamd: Nick "Napalm" Rossi. In deze serie neem ik jullie mee door mijn belevingen. Het leek me een origineel idee, aangezien UFC nog niet eerder is gedaan. (geloof ik
Het begon allemaal bij het aanmaken van mijn Fighter.
Mijn Fighter + Stats
[table=simple]Naam | Nick "Napalm" Rossi
Age | 20
Fighting out of | Amsterdam, Netherlands
Weight Class | Heavyweight
Fighting Style | Kickboxer
Height | 6' 4"
Weight | 250lbs[/table]
"Meedoen met de groten."
Ik begon mijn trainingsperiode met een matige training. Ik verloor een aantal keren van mijn sparringpartner. Maar hierna wist ik zeker dat ik een positieve tijd tegemoet zou gaan. Ik maakte me klaar voor mijn eerste wedstrijd namelijk een eliminatiegevecht tegen Domenic Ortega. Geen ijzersterke tegenstander om te beginnen, maar al wel 8 professionele UFC-wedstrijden gespeel, waarvan ook nog eens 5 gewonnen. Ik was al eerder naar een van zijn UFC-wedstrijden geweest en ik wist dat hij bij mij voor Submission zou gaan. Ik moet dus zo ver mogelijk bij hem uit de buurt blijven. Hij is sterk, maar traag. Mijn snelheid kan ik als voordeel gebruiken, snelle klappen op het hoofd en afstand nemen leek mij de beste tactiek om mijn eerste wedstrijd tot een goed einde te kunnen brengen. Enkele minuten voor de wedstrijd kwam mijn trainer de kleedkamer binnen en zei tegen mij: "Nick, het is bijna tijd om mee te doen met de groten. Geef alles wat erin zit en laat niets jouw dromen uit het veld slaan!" Ik reageerde hier niet op. Ik was al volledig geconcentreerd op de wedstrijd. Enkele momenten later hoorde ik gejuich en wist ik dat het tijd was om te gaan. "Dit is mijn kans om te knallen, dus verknal het nou niet!" Dat waren de enige woorden die door mijn hoofd speelden. Ik liep voorop met mijn trainer en sparringpartner en tevens hulpje achter mij.
Ik was erop gebrand de wedstrijd te winnen. En daar stond hij dan. Mijn enige kans op een professionele carrière Domenic Ortega. De regels werden uitgelegd en we tikten elkaars handschoen aan en de wedstrijd begon. Het begon gelijk goed, ik kon vele klappen uitdelen en ik incasseerde weinig. Combo na combo kon ik landen op zijn gezicht. Er ging heel kort door mij heen: "Waarom verdedigd hij zijn gezicht niet?" Kort daarop kwam al snel het antwoord, hij hoekte mij met ongelooflijke kracht op mijn rechterwang waarna ik begon te wankelen. "Oh nee, daar ga ik." dacht ik. Ik liep een aantal passen terug en nam even een adempauze waarna ik hem met een trap in het gezicht ook aan het wankelen wist te krijgen. "Nu niet verslappen!" hoorde ik mijn trainer schreeuwen. Ik gooide er nog een combo uit en wist na twee korte slagen op zijn kin gevolgd door een rechtse hoek hem te vloeren, waarna hij niet meer opstond. De wedstrijd was in slechts 3 minuten bepaald. En ik juichte van geluk! "Ik heb de knock-outfase gehaald!" Ik rende naar mijn trainer toe en omhelsde hem. De eerste stap was gezet, nu de rest nog.
Bedankt voor het lezen! Laat vooral een reactie achter en laat me weten wat je vond en wat beter kan.
Bewerkt: door NickOwnage