Stelling van de Week 38

Eigenlijk stiekem van vorige week

" Mensen die er bewust voor kiezen om geen orgaandonor te zijn, krijgen ook geen donororganen "

Vorige week werd er een topic geopend omtrent het wetsvoorstel van de D66; zonder bezwaar wordt je orgaandonor was het voorstel. Nu is de keuze helemaal aan persoon zelf of hij of zij orgaandonor wilt zijn, maar voor wat hoort wat. De stelling van deze week is dan ook dat als mensen geen orgaandonor willen zijn, dat zij ook geen donororganen mogen krijgen.

Waarom is een verbod niet haalbaar? zolang het totaal niet strafbaar is werkt het zowieso niet.

het werkt ook voor auto's dus waarom niet voor fietsers?

Een verbod is wel haalbaar, alleen het valt niet goed te handhaven. Een beetje hetzelfde als fietsverlichting. In de dorpjes en rustige regios hebben agenten daar nog wel tijd voor, maar in een grote stad kosten dat soort pietluttigheden gewoon te veel tijd. Tijd die je beter kan steken in het pakken van 'echte' boeven en hulpverlening.

Natuurlijk kent het wat discrepantie en wordt het naar discretie bekeken, maar in de basiszin is dat wel de praktijk.

Daarbij is er ook weinig draagvlak te vinden bij burgers om keihard te handhaven op dit soort dingen.

Waarom is een verbod niet haalbaar? zolang het totaal niet strafbaar is werkt het zowieso niet.

het werkt ook voor auto's dus waarom niet voor fietsers?

Dat is al meerdere malen uiteengezet; de voornaamste reden is de huidige staat van de politie in NL.

Ik ben het eens met de stelling, ook een fietser kan heel veel handsfree. Ik kom dagelijks als automobilist fietsers tegen die druk doende op hun smartphone totáál niet in de gaten hebben wat er op zich heen gebeurt. Een herkenbaar symptoom hiervan, en dat zie je bij automobilisten die zich niet aan het verbod houden ook, is het niet kunnen houden van de rijbaan of gebruiksruimte. Vooral het naar links afdwalen wanneer men op een scherm gefocusd is is levensgevaarlijk. Je verplaatst je onverwacht in de breedte zonder richting aan te geven. Voor je het weet zit je op het rijvlak van anderen waar ze je gewoon niet verwachten.

Daar komt bij dat ik in deze voor een gelijke-monnikken-gelijke-kappen benadering ben. Eens, een fietser is meer kwetsbaar in het verkeer dan de andere gebruikers. Maar juist die wetenschap zie ik regelmatig gebruikt worden als een soort vrijbrief: de gemotiriseerde bestuurder houdt maar rekening met mij, dus ik hoef niet zoveel op te letten, noch me aan verkeersregels te houden. Nog even door rood, slingerend zitten turen op smartphones, geen richting aangeven: allemaal kleine gedragingen die worden ondernomen met een uitstraling van achteloosheid.

Als laatste komt daarbij dat je volgens mij niet met twee handen je stuur volledig kan vastgrijpen met een voorwerp in handen als dat nodig is. Als verkeersdeelnemers maken we allemaal weleens een fout. Het aantal ongelukken in Nederland is laag, vooral omdat een fout gemaakt kán worden: de andere verkeersdeelnemers kunnen de fouten opvangen, door ze op tijd te waarnemen en bijvoorbeeld abrupt te remmen, juist snelheid maken of uit te wijken naar een andere positie op de weg. Deze medeverantwoordelijkheid geldt in mijn opinie óók voor fietsers wanneer het fietspad onderdeel uitmakt van de rijbaan of wanneer het rijvlak gedeeld wordt. NIEMAND laat geloof ik als eerst in zo'n geval uit reflex zijn spullen uit handen vallen, iedereen houdt denk ik juist instinctief zijn spullen juist extra goed vast in zo'n (schrik-)situatie. En het is nu eenmaal een feit dat je niet zo adequaat reageren kan en handelen kan wanneer je maar met halve kracht je stuur bedient.

Meerdere redenen om in de wet vast te leggen dat ook fietsers volledig handsfree moeten.

Ik vind overigens het argument "is niet te handhaven" een drogreden. Het wetboek én de grondwet staan vol met bijna niet te handhaven wetten die er wel degelijk toe doen. Het gaat er volgens mij niet om bij verkeersregels of het te handhaven is of niet, het gaat erom dat de kaders helder zijn en de risico's bij het erbuiten treden. Ik rij bijvoorbeeld ook weleens te hard, maar nooit zonder notie dat ik te hard rij, omdat ik me bewust ben van de wetgeving hieromtrent én derhalve de druk voel dat ik het beter niet kan doen. In mindere mate vanwege angst voor een bekeuring, in meerder mate vanwege bewust op de hoogte zijn van de risico's die erdoor worden verhoogd op het gebied van veiligheid, en wanneer ik me erop beroep, doe ik dat enkel wanneer ik merk dat ik scherp genoeg ben. En ik beperk het zoveel mogelijk tot uitzonderingen, me bewust zijnde van de risico's die ik voor mezelf ermee riskeer, en voor anderen.

Ik vind overigens het argument "is niet te handhaven" een drogreden. Het wetboek én de grondwet staan vol met bijna niet te handhaven wetten die er wel degelijk toe doen. Het gaat er volgens mij niet om bij verkeersregels of het te handhaven is of niet, het gaat erom dat de kaders helder zijn en de risico's bij het erbuiten treden. Ik rij bijvoorbeeld ook weleens te hard, maar nooit zonder notie dat ik te hard rij, omdat ik me bewust ben van de wetgeving hieromtrent én derhalve de druk voel dat ik het beter niet kan doen. In mindere mate vanwege angst voor een bekeuring, in meerder mate vanwege bewust op de hoogte zijn van de risico's die erdoor worden verhoogd op het gebied van veiligheid, en wanneer ik me erop beroep, doe ik dat enkel wanneer ik merk dat ik scherp genoeg ben. En ik beperk het zoveel mogelijk tot uitzonderingen, me bewust zijnde van de risico's die ik voor mezelf ermee riskeer, en voor anderen.

Precies! Helemaal mee eens.

Ik vind overigens het argument "is niet te handhaven" een drogreden. Het wetboek én de grondwet staan vol met bijna niet te handhaven wetten die er wel degelijk toe doen. Het gaat er volgens mij niet om bij verkeersregels of het te handhaven is of niet, het gaat erom dat de kaders helder zijn en de risico's bij het erbuiten treden. Ik rij bijvoorbeeld ook weleens te hard, maar nooit zonder notie dat ik te hard rij, omdat ik me bewust ben van de wetgeving hieromtrent én derhalve de druk voel dat ik het beter niet kan doen. In mindere mate vanwege angst voor een bekeuring, in meerder mate vanwege bewust op de hoogte zijn van de risico's die erdoor worden verhoogd op het gebied van veiligheid, en wanneer ik me erop beroep, doe ik dat enkel wanneer ik merk dat ik scherp genoeg ben. En ik beperk het zoveel mogelijk tot uitzonderingen, me bewust zijnde van de risico's die ik voor mezelf ermee riskeer, en voor anderen.

Of iets (maatschappelijk verantwoord) te handhaven valt is zeker van belang bij het stellen van regels.

Kijk bijvoorbeeld naar het softdrugs-, of downloadbeleid van Nederland. Die regels zijn er voor de sier en dienen alleen aan bij excessieve zaken. Datzelfde heb je ook in landen als Thailand en Iran, waar alles verboden is, maar ook alles mogelijk is.

In de westerse wereld leven we vaak volgens de letter der wet en hoort daar het hoofdstuk handhaafbaarheid er ook bij. Aan onderonsjes tussen de politie en overtreders zitten wij namelijk niet te wachten.

Eigenlijk los van de handhaafbaarheid, maar meer in het hele bestel: Het draagvlak en de legitimiteit onder de mensen is daar een belangrijk element in. Dat hangt naast het draagvlak voor regels, ook samen met de vele factoren in de handhaving zoals de pakkans, veroordelingskans en strafhoogte. On both sides of the fence.

Bijv: Vele agenten schrijven niet graag een bon uit van 230 euro uit voor hands-free bellen als dit geen direct gevaar veroorzaakt; of als je de hele dag bezig bent met bellers te pakken en niet meer aan ander politiewerk toekomt (je zou eens moeten weten hoeveel mensen er bellen in de auto).

Andersom zien burgers dit beleid ook en bellen meer vanwege die lage pakkans. In die zin zit er dan ook iets in dat elkaar in de hand werkt (de drogreden?).

Uitkomst is het draagvlak en de legitimiteit vergroten over de gehele linie. Vandaar probeert de minister het nu ook met een integraal pakket van maatregelen, die er dus voor gaan zorgen dat dat draagvlak vergroot wordt.

Beetje hetzelfde als met de BoB-campagne. Dat is een combi van steviger handhaven, voorlichting en 'campagne' voeren (ook tijdens het handhaven; denk aan de sleutelhangers).

Ik denk dat dat bij dit onderwerp ver weg ligt. Simpelweg omdat er vele alternatieven zijn, er vele gegronde tegenargumenten zijn en het écht zich aan het wortelen is. Dat is wat anders dan met alcohol achter het stuur. Maatschappelijk is dat nu in NL echt niet verantwoord (In vele landen zoals de dominicaanse rebubliek en wat dichterbij Italië, ligt dat bijv. echt wat anders. Daar is het gewoon dat je gewoon niet over straat loopt rond zaterdagnacht >.<)

Stelling van de Week 40

"Studentenverenigingen moeten stoppen met ontgroeningen "

De afgelopen weken waren ontgroeningen weer volop in het nieuws, het begon met een ontgroening van de studentenverenigingen Vindicat uit Groningen. Bij deze ontgroening kwam het zo ver dat een apsirant-lid, misschien wel blijvend,

hoofdletsel opliep. Dat de verenigingen te ver gaan is overigens niets nieuws, zo was het laatst ook raak in Amsterdam en gebeurde het al wel vaker in Nederland

Groningen wil nu zo ver gaan dat ze willen dat de studentenverenigingen

stoppen met de ontgroeningen, vandaar deze week deze stelling.

Groningen is klaar met ontgroeningen bij studentenverenigingen. De gemeente, de Rijksuniversiteit Groningen en de Hanzehogeschool Groningen willen dat studentenverenigingen ermee stoppen.

Wat vinden jullie ervan? Gaan sommige studentenverenigingen te ver? Heeft Groningen gelijk en moeten ze stoppen met de ontgroeningen? Of is het de verantwoording van de personen die zich aanmelden, en hoort het er allemaal 'bij' omdat het een traditie is en het vriendschappen en andere banden creëert tussen de oud en nieuwe leden?

Je kiest er toch zelf voor om je bij een studentenvereniging aan te sluiten en hier kan je ook kiezen of je meedoet aan de ontgroening of niet. Of je daarvoor achteraf scheef bekeken wordt kan ik niet zeggen want studentenverenigingen en alles wat daar bij hoort (voornamelijk fuiven en zuipen) zijn niet aan mij besteedt.

Zelf heb ik dit jaar een ontgroening meegemaakt. Eigenlijk had ik nooit de intentie om bij een studentenvereniging te gaan, maarja je hoorde toch wel veel positieve verhalen over en kende verder niemand hier. Ideale oplossing om dan bij een studentenvereniging te gaan. Had verder totaal geen beeld van hoe die week zou gaan verlopen. Tijdens de week zelf vind je het vrij k*t, maar als die eenmaal is afgelopen kijk je er toch met een dankbaar/positief gevoel op terug.

Het idee achter de ontgroeningen is om de nieuwe leden een zelfde 'lijdensweg' te laten doorstaan, om daar als één groep uit te komen. Zo krijg je een leuk eerste jaar en zorg je dat de leden met elkaar overweg kunnen. In mijn ogen dus wel essentieel als het gaat om het lid worden van een studentenvereniging. Dat bepaalde verenigingen slecht in het nieuws zijn is wel jammer, maar zij gaan blijkbaar ook een stapje verder dan ik heb meegemaakt. Overigens zijn dit wel de grotere namen en aangezien er zoveel mensen willen lid worden maken ze de ontgroening zwaarder om de besten over te houden. Oftewel survival of the fittest.

Voor mij geen reden om het af te schaffen, maar het zou in ieder geval mooi zijn als er commissies toezien op de procedures van verenigingen zoals dat bij mij het geval was. Dan zullen dat soort incidenten niet meer plaats vinden.

Wat Big Boss zegt; die vrijheid ligt bij hunzelf en aan mij is dat soort gekte niet besteed. Ik voel me niet in de positie om erover te oordelen. Je djut mair.

Niet iedereen die aan ontgroeningen doet is een hersenloze die elkaars hoofd inslaan.

Dus nee.

(Pun not intended)

Je kiest er toch zelf voor om je bij een studentenvereniging aan te sluiten en hier kan je ook kiezen of je meedoet aan de ontgroening of niet. Of je daarvoor achteraf scheef bekeken wordt kan ik niet zeggen want studentenverenigingen en alles wat daar bij hoort (voornamelijk fuiven en zuipen) zijn niet aan mij besteedt.

Precies dit. Als je geen ontgroening wilt, moet je gewoon niet bij zo'n studentenvereniging gaan. Wil je dat wel, dan krijg je (waarschijnlijk) een ontgroening. Dus ik ben een tegen een verbod, omdat het een vrijewillige keuze is.

Bewerkt: 4 oktober 20168 jaren door aron24

Als je geen ontgroening wilt, moet je gewoon niet bij zo'n studentenvereniging gaan. Wil je dat wel, dan krijg je een ontgroening.

Ik weet niet hoe het zit in Nederland, maar hier in België kun je gerust lid worden van een studentenvereniging zonder een ontgroening (of 'doop', zoals wij dat noemen) te doen.

Zelf ken ik er niet veel van, want studentenclubs interesseren me niet echt. Maar om zoiets te gaan verbieden, is ook niet de oplossing. Er gebeuren ook dagelijks ongevallen met de auto, maar niemand die gaat zeggen om auto's te verbieden.

De ongevallen liggen in vrijwel alle gevallen ook niet aan de auto's, maar aan de bestuurders. Dus om auto's te verbieden omdat een gedeelte van de mensen ze niet kan besturen is krom.

Als je geen ontgroening wilt, moet je gewoon niet bij zo'n studentenvereniging gaan.

Beetje kort door de bocht, vind je zelf ook niet? Het stoppen van ontgroeningen hoeft van mij niet, maar er moeten wel grenzen aangegeven worden. Is het nodig om je een week lang elke avond straalbezopen te drinken, of allerlei (levens)gevaarlijke capriolen uit te voeren om aan te tonen dat je er bij kan horen? Ik denk het niet.

Ik denk het wel.

Stelling van de Week 41

"Er moet een leeftijdsgrens komen op het kopen/drinken van energiedrank "

De verkoop van energiedrankjes aan kinderen jonger dan 13 jaar moet verboden worden. Dat bepleiten kinderartsen. Zij vergelijken de drankjes met alcohol en tabak, ook die middelen zijn aan een leeftijdsgrens onderworpen.

(bron)

Laatst liep in de supermarkt en zag ik een paar jongeren (11 a 12 jaar) toch een beste lading energiedrank kopen en nuttigen. Zeker voor deze groep (die nog in de groei zitten) lijkt me energiedrank zeer slecht. Wat vinden jullie van het idee om een leeftijdsgrens te zetten op het kopen van deze drankjes? Eerder, zie bron, was hier al onderzoek over om bijvoorbeeld kinderen jonger dan 13 jaar het te verbieden. Litouwen heeft dit al gedaan, in 2014 hebben ze de verkoop van energiedrank aan minderjarigen verboden. En hopen hier meer ook andere landen aan te sporen dit te doen.