Het is vandaag exact een half jaar geleden dat Red Dead Redemption II is uitgekomen. Wat vliegt de tijd! Daarom dat het misschien wel interessant is om terug te kijken op de voorbije 6 maanden en ons een aantal vragen te stellen: Wat vinden we nu eigenlijk van deze game? Is onze mening veranderd sinds de eerste keer dat we dit speelden? En aangezien dit de eerste nieuwe R* in 5 jaar was, lagen de verwachtingen natuurlijk heel hoog. Zijn die verwachtingen ingelost of hadden jullie er meer van verwacht?

 

Daarnaast kunnen we ook meer specifieke vragen stellen: Wat vinden we van het verhaal, de gameplay, de open wereld,... Is de game beter/slechter/even goed als zijn voorganger? Welke dingen hebben ze uitstekend gedaan? Wat kon beter? Welke zaken hadden ze er beter uitgelaten?

 

Laat gerust jullie mening achter over deze game.  Ik ben wel benieuwd naar hoe jullie het voorbije half jaar RDR2 beleefd hebben en wat jullie uiteindelijke mening erover is. Ik zal de mijne een van deze dagen ook plaatsen.

Wat vliegt de tijd toch...

 

Red Dead Redemption 2 heeft wat betreft de story mode aan mijn verwachtingen voldaan. Ik heb in jaren niet zo'n sterk verhaal gevolgd. Het spel begint langzaam, maar naar mate je verder komt en het verhaal door wat gebeurtenissen een draai maakt blijft het toch eventjes aan je knagen. Ik ben vorige week opnieuw begonnen met de story mode en dan merk je die langzame start erg goed. Vooral omdat de latere hoofdstukken beter blijven hangen (qua gebeurtenissen). 

 

Gameplay is ook ontzettend goed. Maar er zit wel een Rockstar-luchtje aan waar ze vanaf moeten. Missies zijn hierdoor soms net wat minder vermakelijk. Misschien zijn ze ook iets te veel voor realisme gegaan wat dan weer vervelend kan overkomen naar mate je het spel langer speelt. Neem bijvoorbeeld het ''schommelen'' van je vizier wanneer je net beschoten bent. Doordat je beschoten bent stromen ook enkele Cores leeg waardoor je helemaal niet meer kunt richten. Het resultaat is dat wanneer je beschoten bent je vaak niet meer kunt herstellen doordat je de vijand simpelweg niet meer kunt raken. Op het begin is het zo'n ''wow wat een details''-momentje. Maar later erger ik me er gewoon aan. 

 

Interactie met de wereld is mooi gedaan en ik hoop dat Rockstar in toekomstige spellen (lees: GTA) ook een systeem implementeert waardoor je met NPC's kunt praten, en hierdoor weer allerlei soorten situaties start. 

 

Red Dead Online is een grote teleurstelling  voor mij. Ik had zoveel hoop, en het spel heeft zoveel potentie. Maar Rockstar lijkt er nog geen gebruik van te maken. We worden alweer doodgegooid met nietszeggende PvP modi, terwijl de echte ster de open wereld is en alles wat je daarin zou kunnen doen, inclusief roleplay. We zijn bijna een half jaar verder en er is nog altijd geen fatsoenlijke content toegevoegd zoals nieuwe minigames of missies. Ik hoop echt dat ze binnenkort het roer omgooien. Ik vrees namelijk dat spelers die nu gestopt zijn met spelen dat later gewoon niet meer doen omdat het dan te laat is. 

 

Ik ben dus opnieuw begonnen met de story... Misschien dat ik deze post binnenkort nog aanvul met wat extra opmerkingen.  

Oke, tijd om mijn mening hier neer te pennen:

 

Tja, waar moet ik eigenlijk beginnen? Red Dead Redemption II is een fantastische game, maar zeker niet mijn favoriete R*-titel. Op heel veel vlakken is de game enorm indrukwekkend, maar er zijn ook dingen die beter konden vind ik. Vooral omdat ze aan deze game een 8-tal jaren gewerkt hebben en omdat dit hun eerste game in 5 jaren was.

 

Ik zal beginnen met de storyline. Dit is wel duidelijk het punt waar R* het meeste werk in heeft gestoken. Toen bekend raakte dat het een prequel was en dat de focus rond de Van der Linde gang lag, wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Langs de ene kant was ik blij om bekende gezichten zoals John terug te zien en ook om meer informatie te krijgen over hoe het in de gang eraan toe ging, maar langs de andere kant vond ik het mysterie van wat er juist tussen John en de rest gebeurde ook wel leuk. En je krijgt ook zaken waar bijna alle prequels mee kampen: "Waarom werd dit in het eerste deel nooit vermeld? Waarom wordt personage X nooit genoemd in het eerste deel?"

Nu vind ik het niet erg dat het over de Van der Linde gang gaat, maar ik had toch liever een compleet nieuw verhaal gezien, los van het eerste deel. Als ik nu opnieuw de eerste RDR ga spelen, zal ik het raar vinden dat er nooit over Arthur, Sadie of iemand anders wordt gepraat.

 

Het verhaal zelf dan. Het is een zeer sterk verhaal, maar persoonlijk vond ik het iets te langdradig/eentonig. Elk hoofdstuk voelde ongeveer hetzelfde: Ze verhuizen kamp, Dutch zegt zijn bekende zinnetjes ("I have a plan. You gotta have faith. We need more money."), het loopt mis, Arthur begint te twijfelen aan Dutch, de Pinkertons hebben hen gevonden, ze verhuizen opnieuw kamp, etc. Ook bepaalde momenten/missies voelden voor mij eerder aan als 'filler'. Om een paar voorbeelden te geven: Chapter 5 (Guarma) had er van mij gerust uit gemogen. Dat stuk ging zo snel voorbij waardoor het me niet echt boeide. Ofwel hadden ze het beter moeten uitwerken, ofwel hadden ze het gewoon moeten weglaten. Ook vond ik dat het personage Angelo Bronte niet goed uitgewerkt was. Toen ik dat personage eerst ontmoette dacht ik: "Damn, dit is waarschijnlijk een van de grote antagonisten van de game." Maar helaas, Bronte kwam zo weinig aan bod in de game waardoor hij mij niet echt interesseerde. En ook toen hij aan zijn einde kwam, dacht ik: "Oh damn, dit gaat zware gevolgen hebben voor de gang." Maar ook dat gebeurde niet. Als laatste voorbeeld wil ik nog kort "de Braithwaites vs de Grays" vermelden. Toen ik aan dat punt belandde, hoopte ik dat het zou eindigen met een soort episch gevecht tussen beide families. Een beetje zoals in RDR1 waarbij je zowel de rebellen als het leger helpt en uiteindelijk eindigt het in oorlog. Maar helaas, ook dit deel van het verhaal (inclusief het Romeo en Juliet gedeelte) was zo snel voorbij, waardoor het me niet echt boeide.

Kort samengevat: Het voelde aan dat R* de storyline heel lang wilde maken door allerlei verschillende 'subverhalen' toe te voegen, maar geen een van deze verhalen voelden echt uitgewerkt.

 

Gameplay dan. Hier is het ongeveer hetzelfde verhaal als bij storyline. R* heeft zodanig veel dingen toegevoegd om het realistischer te maken, waardoor de meeste dingen niet echt als uitgewerkt aanvoelen. Bijvoorbeeld eten/slapen/... , in de game heb je 'cores' die je kunt aanvullen door te eten of te slapen. Maar uiteindelijk heeft het toch geen impact op de game. Ik denk dat je perfect de game kunt uitspelen zonder ook maar iets te eten of zonder te slapen. Ook het proper houden van je wapens is een leuke toevoeging, maar het maakt toch geen verschil. Je hebt toch dead-eye waardoor je raakt schiet. Hetzelfde verhaal met je paard. In de eerste gameplay-trailer werd gezegd dat de band met je paard belangrijk is en een verschil maakt, maar daar heb ik eerlijk gezegd amper iets van gemerkt. Als laatste voorbeeld het kamp: toen ze in de gameplay-trailer zeiden dat je het kamp moest onderhouden om het moreel hoog te houden, was ik zeer benieuwd naar wat voor impact dit ging hebben op de game. Helaas heeft dit eigenlijk amper impact. Ik denk dat het zelfs niks uitmaakt of je nu voor je kamp zorgt of niet. Ook het al dan niet doneren van geld maakt geen verschil. Ik denk persoonlijk dat het interessanter was geweest als ze bijvoorbeeld iets deden zoals: "Er moet minstens $1000 in de 'donation box' zitten voor je verder kunt met het verhaal.

Qua 'mission design' volg ik PrioX. De missies zijn eerder een stappenplan dat je letterlijk moet volgen, anders faalt de missie. Hierdoor is er weinig variatie mogelijk, waardoor ik minder geneigd ben om de game opnieuw te spelen. R* zou ons per missie beter een opdracht (of twee) geven waarbij je kunt kiezen hoe je ze aanpakt. Hierdoor kunnen we meer gebruik maken van de open wereld en telkens een andere tactiek gebruiken.

 

Het laatste puntje van kritiek dat ik heb, is de interactie met de wereld. Ik vond het iets te oppervlakkig en ook weer iets te weinig uitgewerkt. Ik zal meteen een voorbeeld geven: op een bepaald moment vraagt Sadie om een harmonica. Mijn eerste gedachte was om naar een 'general store' te gaan en daar eentje te kopen. Dat verkopen ze niet, dus mijn tweede gedachte was dan een NPC te zoeken die harmonica speelt en met die NPC te interageren. Dat lukte ook niet. Toen wist ik dat er maar één harmonica in de game zat verstopt, speciaal voor die side quest, wat ik best jammer vond. Hetzelfde met de pijp voor Dutch en de pen voor Mary-Beth. Het was leuker geweest als je bijvoorbeeld een willekeurige harmonica kon stelen/kopen, waardoor er meer interactie was met de wereld die R* heeft gecreëerd.

 

Ik weet dat ik hier enkel de minpunten heb uitgelicht, waardoor jullie misschien denken dat ik het geen goede game vind, maar dat is niet het geval. Ik vind het een zeer vermakelijke game en heb er heel veel plezier aan beleefd.

Ik heb de game zelf nog steeds niet uit. Na de Guarma chapter had ik niet echt zin meer om verder te spelen en heb ik de game even ingewisseld voor de "nieuwe" South Park game, Steins;Gate en Persona 3: Dancing On Moonlight. Verleden week heb ik de game weer even gestart, ik had echt zin even wat missies te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben  nu voorbij "Just a Social Call". Volgende week zal ik nog wat verder spelen, ik wilde heel graag de platinum binnenslepen voor dit spel maar mijn afgunst jegens RDO gaat me waarschijnlijk verhinderen dit daadwerkelijk te doen. Dit spel had geen Online nodig en ik vind het dan ook erg jammer dat de platinum trophy vergrendeld zit achter verplicht uren in Red Dead Online moeten steken. Ik heb het een kans gegeven maar het gebrek aan diversiteit aan activiteiten om te levelen (hetgeen wat voor mij de hoofdzaak was, gezien de trophy) geeft me geen enkele zin om daar nog mee verder te spelen. Een mening die vooral met mij gedeeld wordt op de Red Dead Reddit, het Online was niet nodig en (bijna) een schandvlek op dit anderszijds mooie spel.