Het is volbracht: na ruim een kwart eeuw zijn de twee Star Wars -trilogieën aaneengesmeed door een deel drie, dat het gat dicht met de eerste Star Wars (1977), die eigenlijk deel 4 was. En dientengevolge heeft The Revenge of the Sith veel weg van een invuloefening: Anakin Skywalker (Hayden Christensen) zal overlopen naar de Dark Side, en zijn zwarte hijghelm krijgen; Padmé Amidala (Natalie Portman) bevalt van zijn kinderen Luke en Leia, en sterft in het kraambed; en Obi-Wan Kenobi (Ewan McGregor) overleeft elk lichtzwaardgevecht, want hij zit immers in deel 4.
Houterig
Fijn om eens een keer zoveel van een film te mogen verklappen aangezien thuiskomst toch bekend is. Belangrijker is de weg erheen. Anakins onvermijdelijke overstap naar de Duistere Zijde zou iets tragisch moeten hebben, maar de houterige Hayden maakt van het omslagmoment een portie schooltoneel dat niet ontroert. En wanneer hij eindelijk de zwarte helm van Darth Vader opzet en herrijst na een vreselijk ongeluk moet dat weliswaar een kippenvelmoment zijn, maar alleen fans zullen door deze scriptmechanismen ontroerd zijn. Slaapwandelaar Christensen werkt niet mee: hij oogt de hele film als de stonede zanger van een Achterhoekse hardrockband die solliciteert naar de hoofdrol in amateurtoneelopvoering van The Crow.
Waarschijnlijk kan de arme Christensen er weinig aan doen, want ook Natalie Portman en Ewan McGregor ogen weer houterig, terwijl zij wel degelijk hebben bewezen te kunnen acteren. Maar van soapy zinnen als "Anakin, mijn hart breekt" valt ook weinig te maken. Veel van de dialogen klinken alsof er een gebruiksaanwijzing van een dvd-speler wordt voorgelezen ("voer bevel 66 uit"). Alleen Samuel L. Jackson weet met zijn basstem op te vallen. Maar George Lucas bekommerde zich nooit zo om het regisseren van acteurs.
Wookie's
Wel om de techniek en de digitale effecten, en daar krijgen we dan ook een fikse overdosis van. Alleen al het lange openingsshot, waarin een ruimteschip wordt belegerd, barst van de duizelingwekkende effecten, en gas terug nemen is er verder niet meer bij. Actie is er genoeg: de lichtzwaardgevechten zijn nauwelijks te tellen. Maar ook hier schaadt overdaad, want alleen de nieuwe effecten vallen echt op, zoals de schurk General Grievous die er vier tegelijk hanteert. En weer erg leuk is een aanval met een kudde Wookie's, die doet denken aan Apocalypse Now, Saving Private Ryan, Planet of the Apes en Tarzan tegelijk. Origineel, ondanks dat het naar andere films verwijst, maar de scène frist het Star Wars-universum wel meteen op. Helaas zitten dergelijke originele momenten er te weinig in.
Maar goed, voor de fans die in Hollywood al maanden in de rij staan (jammer dat het voor de verkeerde bioscoop was) zal het allemaal niets uitmaken. Die zijn al verkocht wanneer het bekende deuntje klinkt en de al even vertrouwde gele letters door het beeld rollen. Dat plezier is hun goed recht: hier wordt tenslotte een belofte ingelost waar ze sinds hun jeugd op wachten. Zij laten hun plezier niet door kritiek vergallen, net als bij de twee vorige delen, The Phantom Menace en Attack of the Clones. Maar zelfs de grootste fan moest na een jaartje toegeven dat deze delen tegenvielen. En ook met deze invuloefening lost Lucas helaas zijn belofte niet in.
Het Parool: "opnieuw ontbreken de bezieling en het plezier dat de oude trilogie kenmerkt. (..)Miljoenen Star wars-fans verdienen beter."
De Volkskrant: "special effect redden Lucas niet (..) Lucas wisselt gedurende 145 minuten ellenlange actiescènes af met brokjes bakvissenromantiek."
comment_143206Het is volbracht: na ruim een kwart eeuw zijn de twee Star Wars -trilogieën aaneengesmeed door een deel drie, dat het gat dicht met de eerste Star Wars (1977), die eigenlijk deel 4 was. En dientengevolge heeft The Revenge of the Sith veel weg van een invuloefening: Anakin Skywalker (Hayden Christensen) zal overlopen naar de Dark Side, en zijn zwarte hijghelm krijgen; Padmé Amidala (Natalie Portman) bevalt van zijn kinderen Luke en Leia, en sterft in het kraambed; en Obi-Wan Kenobi (Ewan McGregor) overleeft elk lichtzwaardgevecht, want hij zit immers in deel 4.
Houterig
Fijn om eens een keer zoveel van een film te mogen verklappen aangezien thuiskomst toch bekend is. Belangrijker is de weg erheen. Anakins onvermijdelijke overstap naar de Duistere Zijde zou iets tragisch moeten hebben, maar de houterige Hayden maakt van het omslagmoment een portie schooltoneel dat niet ontroert. En wanneer hij eindelijk de zwarte helm van Darth Vader opzet en herrijst na een vreselijk ongeluk moet dat weliswaar een kippenvelmoment zijn, maar alleen fans zullen door deze scriptmechanismen ontroerd zijn. Slaapwandelaar Christensen werkt niet mee: hij oogt de hele film als de stonede zanger van een Achterhoekse hardrockband die solliciteert naar de hoofdrol in amateurtoneelopvoering van The Crow.
Waarschijnlijk kan de arme Christensen er weinig aan doen, want ook Natalie Portman en Ewan McGregor ogen weer houterig, terwijl zij wel degelijk hebben bewezen te kunnen acteren. Maar van soapy zinnen als "Anakin, mijn hart breekt" valt ook weinig te maken. Veel van de dialogen klinken alsof er een gebruiksaanwijzing van een dvd-speler wordt voorgelezen ("voer bevel 66 uit"). Alleen Samuel L. Jackson weet met zijn basstem op te vallen. Maar George Lucas bekommerde zich nooit zo om het regisseren van acteurs.
Wookie's
Wel om de techniek en de digitale effecten, en daar krijgen we dan ook een fikse overdosis van. Alleen al het lange openingsshot, waarin een ruimteschip wordt belegerd, barst van de duizelingwekkende effecten, en gas terug nemen is er verder niet meer bij. Actie is er genoeg: de lichtzwaardgevechten zijn nauwelijks te tellen. Maar ook hier schaadt overdaad, want alleen de nieuwe effecten vallen echt op, zoals de schurk General Grievous die er vier tegelijk hanteert. En weer erg leuk is een aanval met een kudde Wookie's, die doet denken aan Apocalypse Now, Saving Private Ryan, Planet of the Apes en Tarzan tegelijk. Origineel, ondanks dat het naar andere films verwijst, maar de scène frist het Star Wars-universum wel meteen op. Helaas zitten dergelijke originele momenten er te weinig in.
Maar goed, voor de fans die in Hollywood al maanden in de rij staan (jammer dat het voor de verkeerde bioscoop was) zal het allemaal niets uitmaken. Die zijn al verkocht wanneer het bekende deuntje klinkt en de al even vertrouwde gele letters door het beeld rollen. Dat plezier is hun goed recht: hier wordt tenslotte een belofte ingelost waar ze sinds hun jeugd op wachten. Zij laten hun plezier niet door kritiek vergallen, net als bij de twee vorige delen, The Phantom Menace en Attack of the Clones. Maar zelfs de grootste fan moest na een jaartje toegeven dat deze delen tegenvielen. En ook met deze invuloefening lost Lucas helaas zijn belofte niet in.
Het Parool: "opnieuw ontbreken de bezieling en het plezier dat de oude trilogie kenmerkt. (..)Miljoenen Star wars-fans verdienen beter."
De Volkskrant: "special effect redden Lucas niet (..) Lucas wisselt gedurende 145 minuten ellenlange actiescènes af met brokjes bakvissenromantiek."
In 115 zalen
bron:nu.nl
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Ik ga hem volgende week zien in de bios
ik laat me niet afschrikken door de kritiek
Bewerkt: door Tha Real G.